Οι γυναίκες συνεχίζουν να μετατρέπονται σε τίτλους ειδήσεων, αφού πρώτα έχουν μετατραπεί σε θύματα βιασμού, γυναικοκτονίας, ενδοοικογενειακής βίας και εκβιασμών από την πατριαρχία που όχι μόνο είναι πολύ σκληρή για να εκλείψει, αλλά συνεχίζει τις εξάρσεις της.

Μια νεαρή στη Σέριφο, έπεσε θύμα ομαδικού βιασμού. Σύμφωνα με την ίδια, ενώ δεν αισθανόταν καλά, σε μπαρ στο λιμάνι του νησιού, δυο άντρες την έσυραν στην παραλία και τη βίασαν. Όσο εκείνη αντιστεκόταν, ο ένας από τους δυο τις κρατούσε τα χέρια και προσπαθούσε να την ηρεμήσει. Οι δυο συνεργοί βιαστές ήταν Πακιστανικής καταγωγής, ωστόσο έχει σημασία; Αυτό που τους έκανε να θεωρούν πως μπορούν να σύρουν και να βιάσουν μια γυναίκα ήταν η πατριαρχία.

Μια 14χρονη κοπέλα στη Λέσβο βρήκε το θάρρος να μιλήσει για τον βιασμό της από αστυνομικό που με επίφαση τη διδασκαλία βόλεϊ, την βίαζε και την εκβίαζε να μη μιλήσει σε κανέναν. Η μητέρα του κοριτσιού, αντιλήφθηκε την αλλαγή στη συμπεριφορά της κόρης της και ανακάλυψε ενοχοποιητικά μηνύματα. Η υπόθεση έχει πάρει τον δρόμο της δικαιοσύνης.

Μια 56χρονη έπεσε νεκρή από τo μαχαίρι του συζύγου της στην Κρήτη. Ο 60χρονος θεώρησε πως από τη στιγμή που η γυναίκα αποφάσισε να χωρίσει θα την έβλεπε για τελευταία φορά. Μετά έπρεπε να είναι νεκρή. Το χέρι του το όπλισε η πατριαρχία.

Μια 41χρονη, μετά από άγριο ξυλοδαρμό, μαχαιρώθηκε από τον σύζυγό της. Η γυναίκα, σύμφωνα με πληροφορίες, παλιότερα είχε κάνει καταγγελία για ενδοοικογενειακή βία. Αυτή τη φορά δεν είχε την ευκαιρία να καταγγείλει, επί ματαίω. Έπεσε νεκρή από το μαχαιρι του συζύγου της, ο οποίος την επόμενη μέρα εμφανίστηκε στην οικοδομή στην οποία εργάζεται για δουλειά. Σαν να μην είχε συμβεί τίποτα.

Ζουν ανάμεσά μας άνθρωποι οι οποίοι νιώθουν μια στιγμιαία ανακούφιση που βουτά το έγκλημα στη λήθη, όταν διαβάζουν στους τίτλους την εθνικότητα του βιαστή, του κακοποιητή, του γυναικοκτόνου. Άνθρωποι που ξεχνούν το δάσος, στο ανάγνωσμα της λέξης “αλλοδαπός” και παραδίνονται σε ένα ανώφελο ζουμ στο δέντρο του ρατσισμού. Άλλοι πάλι βρίσκουν παρηγοριά σε ταξικές διαφοροποιήσεις. Σε επαγγελματικές επιλογές και προσανατολισμούς.

Δεν οπλίζει το χέρι του γυναικοκτόνου η εθνικότητά του. Δεν παρακινεί τον βιαστή το επάγγελμά του. Η πατριαρχία οπλίζει το χέρι κάθε άντρα που μεγάλωσε στην τοξική, αλλά βολική αγκαλιά της πατριαρχίας. Η πεποίθηση πως οι γυναίκες είναι ένα κομμάτι κρέατος, λένε όχι και εννοούν ναι, του ανήκουν και όταν πια δεν ανέχονται την ιδιοκτησία, καλύτερα να πέσουν νεκρές, παρά να εξαφανιστούν από τη ζωή του δυνάστη τους.

Δεν έχει σημασία η εθνικότητα. Δεν έχει σημασία το επάγγελμα. Δεν παίζει ρόλο η θέση στην αστυνομία ή το μεροκάματο στην οικοδομή. Αυτό που μας εμποδίζει να διαβεβαιώσουμε πως δεν θα μας σκοτώσει κάποιος που έχουμε ερωτευτεί, εμπιστευτεί, κοιμηθεί στο ίδιο κρεβάτι είναι η πατριαρχία.