To Facebook ιδρύθηκε το 2004 στις Ηνωμένες Πολιτείες, στη χώρα μας, όμως, έγινε ευρέως γνωστό μετά το 2008. Η πληροφορία αργεί να έρθει από την άλλη άκρη του Ατλαντικού, οπότε η καθυστέρηση ήταν αναμενόμενη ως ένα βαθμό. Όταν αυτό άρχισε σταδιακά να γίνεται συνήθεια, οι Έλληνες χρήστες του πρώτου κοινωνικού δικτύου με τέτοια δυναμική, έπεσαν με τα «μούτρα», ειδικά όταν πρωτοκυκλοφόρησαν τα παιχνίδια όπως η Φάρμα, το γνωστό FarmVille με λίγα λόγια. Άραγε, υπάρχει ακόμα αυτό;

H αλήθεια είναι ότι το τεχνολογικό παιδάκι του Μαρκ Ζούκερμπεργκ έμοιαζε και εξακολουθεί να μοιάζει ως ένα απίθανο εργαλείο προσωπικής επικοινωνίας, διαφήμισης του εαυτού μας, της επιχείρησής μας και τον όσων καταφέρνουμε στη ζωή μας γενικότερα. Μπορεί τα τελευταία χρόνια το Instagram να πρωταγωνιστεί (και αυτό ιδιοκτησία της Μeta Platforms) αλλά αυτό δε σημαίνει ότι το Facebook δεν βρίσκεται ψηλά στις προτιμήσεις του κόσμου.

Τα χρόνια, όπως μπορείτε να διαπιστώσετε από τις αναμνήσεις που σας εμφανίζει το Facebook, πέρασαν. Όταν μπήκαμε για πρώτη φορά στον μαγικό και ξένο τότε κόσμο, ήμασταν κάπως ανώριμοι όσον αφορά τη χρήση του. Η απόδειξη για αυτό βρίσκεται στις παλιές σας φωτογραφίες και αναρτήσεις. Πολλές από αυτές δεν θα τολμούσατε σε καμία περίπτωση να τις μοιραστείτε το 2022. Και δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με αυτό. Οι άνθρωποι αλλάζουν. Αυτοί που δεν αλλάζουν, όμως είναι οι μπούμπερς και οι φωτογραφίες εξωφύλλου που επιλέγουν.

Οι φωτογραφίες αυτές χαρακτηρίζονται από το «βαθύ» τους νόημα, την κάκιστη ανάλυση, το μέγεθός τους (υπερβολικά μικρό, υπερβολικά μεγάλο) και φυσικά από την απειλητική διάθεση του εκάστοτε χρήστη. Πάμε να δούμε μερικές από αυτές τις υπέροχες εικόνες, τις οποίες και εντοπίσαμε το τελευταίο διάστημα. 

Αν ζούσε ο Νίτσε ίσως την είχε για εξώφυλλο την συγκεκριμένη

Ανώνυμος…

Αυτή την αφρικάνικη παροιμία την διαβάζουμε συνήθως σε προφίλ με έντονο το πατριωτικό στοιχείο

Πιτσουνάκια μου <3 <3 

MY EYES, MY EYES

 Όχι μάνες και ψόφους παιδιά, λίγο ήρεμα

Μετά από λίγο πέφτει τραγούδι Καρρά και από πάνω να γράφει «αφιερωμένο…»

Γεια σου Χρύσα, ευχαριστούμε για την παρέμβαση