Δεν θυμάμαι ακριβώς τη μέρα που το “First Kiss” πέρασε μπροστά μου σε κάποιο scroll. Αλλά θυμάμαι πως με έκανε να σκεφτώ πως το φιλί, σαν ιδέα, σαν πράξη και σαν εικόνα έχει μια ενέργεια μεταδοτική. Τότε το επίθετο «μεταδοτικός» δεν προκαλούσε τόσο τρόμο όσο σήμερα. Επίσης τότε η ιδέα 20 εντελώς αγνώστων ανθρώπων αν φιλιούνται για πρώτη φορά on camera, δεν έφερνε στο μυαλό μας μεταδοτικές ασθένειες και πανδημίες. Τότε ανταλλάσσαμε ακόμα τσιγάρα και αυτό θεωρούταν ένα εντελώς αθώο μοίρασμα.
Το “Fist Kiss” είναι μια μικρού μήκους ανεξάρτηση ταινία, στην οποία 20 άγνωστοι μοιράζονται την αμηχανία και την ομορφιά ενός πρώτου φιλιού. Χωρίς το ραντεβού πριν. Χωρίς context και κάποιου είδους ερωτική προετοιμασία. Είναι κάπως αστείο, αλλά αν το σκεφτείς, το φιλί είναι απλώς μια πράξη που δεν χρειάζεται ιδιαίτερη προσπάθεια για να συμβεί. Είναι απλώς μια απόφαση, αλλά ενδεχομένως να είναι πιο αγχωτική από την απόφαση που παίρνεις πριν κάνεις εκείνη τη βουτιά από τον πιο ψηλό βράχο της παραλίας. Μπαίνει η οικειότητα στη μέση. Αυτή η δύσκολη και τρομακτική τύπισσσα.
Το First Kiss, το οποίο σκηνοθέτησε η Tatia Pilieva, κυκλοφόρησε στις 10 Μαρτίου 2014 και έκτοτε συχνά καθηλώνει άτομα μπροστά στις οθόνες τους, που ενώ πατούν το play διστακτικά, βλέπουν το βίντεο ως το τέλος και καταλήγουν να αναρωτιούνται σιωπηλά, αυτό που η Langley Fox Hemingway αναρωτιέται ευθέως στο βίντεο: «μπορούμε να φιληθούμε κι άλλο;».
Η ιδέα ήταν της Melissa Coker, η οποία σκέφτηκε πόσο σημαντικό είναι να τρυπώσει η συναισθηματική σύνδεση στον κόσμο του marketing, γιατί ναι, τελικά πρόκειται για ένα marketing βίντεο, για την προώθηση ενός brand ρούχων, το οποίο μέσα σε όλα φαίνεται να απογοήτευσε πολλά κυνικά άτομα εκεί έξω, αλλά και αρκετά ρομαντικά, όταν μαθεύτηκε πως δημιουργήθηκε για διαφημιστικούς σκοπούς. Με μόλις 1.300 δολάρια budget το First Kiss κατάφερε να γίνει ένα από τα πιο viral video του σύμπαντος του internet μετρώντας 150.433.600 προβολές μέχρι σήμερα.
