Είναι Δευτέρα, ο μαρκαδόρος έχει κυκλώσει την 4η μέρα του Ιουλίου, κάπου στην Αμερική αυτή τη στιγμή ετοιμάζουν τα πυροτεχνήματα για την ημέρα της Ανεξαρτησίας, ο κόσμος καίγεται και γενικότερα, ο καθένας με τον πόνο του. Όμως. Από το πρωί διάφορες φωτογραφίες, κόκκινες στην πλειοψηφία τους, έχουν κατακλύσει το timeline μας και την ελληνική επικαιρότητα απασχολεί -κυρίως- μια συναυλία. Όχι, δεν βρισκόμαστε τη δεκαετία του 1970 που κάθε μουσικό event συζητιόταν έντονα το επόμενο πρωί από την διεξαγωγή του. Βρισκόμαστε στο 2022, κάθε στιγμή μπορείς να πετύχεις συναυλίες ακόμα και στο Youtube, σε live μετάδοση.
Οπότε, σε μία εποχή που οι πληροφορίες, η μουσική και τα «γεγονότα» είναι πολλά, προκαλεί εντύπωση όταν το κύριο θέμα συζήτησης είναι η συναυλία του ΛΕΞ στη Νέα Σμύρνη. Εντάξει, περιμέναμε ότι θα γίνει χαμός, αλλά τις συγκεκριμένες εικόνες που έφτασαν στις οθόνες μας δεν τις περιμέναμε. Ούτε φυσικά και την προσέλευση. Μιλάμε για περίπου 25.000 θεατές. Το γήπεδο του Πανιωνίου γέμισε από κόσμο, μπιτς και καπνογόνα μέσα στο κατακαλόκαιρο.
Ποιος θα το έλεγε ότι η μεγαλύτερη από όλες τις απόψεις χιπ χοπ συναυλία θα πραγματοποιηθεί την εποχή που ο κόσμος ακόμα παλέυει να ξεπεράσει το σοκ της πανδημίας. Κι όμως, έγινε και όχι μόνο έγινε, αλλά η χθεσινή βραδιά θα μείνει στην ιστορία.
Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος φανατικός ακροατής του ΛΕΞ για να καταλάβει τι έγινε στη Νέα Σμύρνη ούτε επιβάλλεται να ακούει ευλαβικά το Μουσική για Τσόγλανους με το που ανοίγει τα μάτια του. Το μόνο που χρειάζεται είναι να δει κάποια βίντεο και να προσπαθήσει, έστω και για λίγο, να καταλάβει την δίψα του κόσμου που γέμισε ένα ολόκληρο γήπεδο και έκανε τη νύχτα να μοιάζει με μέρα.
Αυτό έκανε και ο Εισβολέας με τη διαφορά ότι ο Λιάκος ανήκει «στη φάση» και γνωρίζει καλά τον ΛΕΞ. Δεν είναι ξένοι μεταξύ τους, άλλωστε τα ονόματά τους έχουν βρεθεί δίπλα δίπλα και στον ίδιο δίσκο όπως είναι το Άμεση Επέμβαση του Μικρού Κλέφτη. Τυχαίο το παράδειγμα. Ο Είσβο, λοιπόν, χωρίς ίχνος κόμπλεξ έβγαλε το καπέλο στον ράπερ από την Θεσσαλονίκη και γιορτάζει, όπως πολλοί άλλοι, τη νίκη της σωστής μουσικής (δεν χρειάζεται να βάλουμε την ταμπέλα “ραπ”) σαν να είναι δική του νίκη. Είναι και δική του.
Γιατί ναι, ήρθε η ώρα να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους. Υπάρχουν αυτοί που μένουν στην επιφάνεια και αυτοί που μένουν κάτω από το νερό. Για μουσική μιλάμε πάντα.
