H Αθήνα φημίζεται για πολλά, όχι όμως και για το καλοκαίρι της. Το τσιμέντο, τα ξεφτισμένα ντουβάρια, η ζέστη που δεν βρίσκει διαφυγή από τους στενούς της δρόμους, τα κουτιά των κλιματιστικών, οι τέντες που έχουν χάσει το χρώμα τους και οι άδειες, θλιμμένες ταράτσες, δημιουργούν ένα αστικό τοπίο το οποίο έρχεται σε αντίθεση και αφαιρεί λίγη ζωή από το αθάνατο κατά τα άλλα, «greek summer».
Οι άνθρωποι της πρωτεύουσας, όμως, συνειδητοποιημένοι πια, ψάχνουν συνεχώς τρόπους να κάνουν τον ιδρώτα τους μέρος της ατμόσφαιρας, τιμώντας τον υδρολογικό κύκλο. Πηγαίνουν στις παραλίες, στη Λούτσα, όπου βρουν για να παρατείνουν τo χρόνο τους στο Καθαρτήριο του Ιουνίου πριν περάσουν για τα καλά στην Κόλαση του Ιουλίου και του Αυγούστου. Κάποιοι άλλοι, βρίσκουν το κουράγιο και την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια πριν η κατάσταση φτάσει στο απροχώρητο. Ένας τυχαίος Γερμανός, άλλωστε, είχε πει ότι η πιο μεγάλη τέχνη είναι να αποχωρείς την κατάλληλη στιγμή.
Μίνι διακοπές στην Αθήνα, λοιπόν, ένα σενάριο που παίζεται σε επανάληψη κάθε καλοκαίρι για να μας υπενθυμίζει ότι οι «λίγες ανάσες δροσιάς» βρίσκονται λίγα βήματα μακριά από το διαμέρισμά σου, στον από κάτω δρόμο. Οπότε φοράς τις παντόφλες σου (ναι, είναι αστείο), περπατάς πάνω στις μεγάλες γκρίζες πλάκες, περιμένεις στο φανάρι (ναι, μοιάζει τραγικό), περνά από μπροστά σου το αστικό λεωφορείο, σκέφτεσαι τι στο καλό κάνεις ακόμα εδώ, περνάς απέναντι, απλώνεις την πετσέτα σου, πίνεις μια γουλιά από τον καφέ σου και βουτάς (είναι η πραγματικότητα). Μπάνιο στα νότια προάστια. «It is what it is», που λένε.
Ακολουθούν 9 κλικς για εσένα που ξέμεινες στην Αθήνα. Γιατί ναι, υπάρχουν και χειρότερα.
