Μόνο η στάχτη έμεινε πίσω να μας θυμίζει τη φωτιά που άναψαν οι Snik και Light στα Mad VMA 2022. Έτσι γίνεται στη χώρα μας, τη μία μέρα είσαι πρώτο θέμα, την άλλη στριμώχνεσαι σε ένα κουτάκι που ονομάζουμε ροή ειδήσεων. Εντάξει, μην είμαστε άδικοι, δεν είναι μόνο ελληνικό το φαινόμενο, παντού το ίδιο συμβαίνει. Η ταχύτητα που η μία «είδηση» διαδέχεται την άλλη είναι τεράστια και το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης ανήκει στα social media τα οποία πιάνουν ένα νέο ζήτημα χωρίς να επιλυθεί το προηγούμενο.
Ταχύτητα, ταχύτητα, ταχύτητα, ταχύτητα.
Τα social media, όμως, χωρίς καμία αμφιβολία, είναι και χρήσιμα εκτός από τοξικά. Για παράδειγμα, ανάμεσα στις πολλές απόψεις και τοποθετήσεις για το πόσο κακό κάνει η τραπ στα παιδιά μας, η αρχική μας σε Twitter και Facebook γέμισε με κλιπάκια που έδειχναν έναν DJ να «παίζει» μουσική με τη βοήθεια της φαντασίας του και μιας αόρατης κονσόλας. Αυτός ο DJ ήταν ο Valentino o οποίος κατάφερε σταδιακά να γίνει το νούμερο ένα θέμα συζήτησης, κάνοντας τις πράξεις αγάπης ανάμεσα σε Snik και Light να χάσουν την βαρύτητά τους -αν είχαν ποτέ. Τους κέρδισε, ακόμα και χωρίς μπράβους και του αξίζουν συγχαρητήρια. Είναι καλά τα social media τώρα που έκαναν viral μία τόσο αστεία στιγμή;
O αγαπημένος μας Valentino έδωσε μερικές απαντήσεις για το τι πραγματικά συνέβη και το σεβόμαστε. Χωρίς να έχουμε καμία διάθεση για ειρωνεία, λοιπόν, ζητήσαμε από 4 DJs, (ναι, αυτούς με το αυχενικό λόγω των ακουστικών) να μας μιλήσουν για το πώς είναι να παίζεις μουσική, να μιξάρεις και να κοροϊδεύεις τον κόσμο χωρίς κονσόλα. Να πούμε σε αυτό το σημείο ότι η σύλληψη της ιδέας, όπως και η υλοποίησή της, μοιάζει αρκετά με τον επαγγελματισμό που έδειξε ο DJ Valentino στα βραβεία Mad VMA 2022. Αντιμετωπίσαμε αυτό το θέμα με σοβαρότητα, ξεθάψαμε μερικούς πρώην εφημεριδάδες με ειδίκευση στο fact checking, μιλήσαμε με τον ηχολήπτη του Peter Murphy από τους Bauhaus, ζητήσαμε την άποψη των ειδικών στα αρσενικά καλώδια (μόνο αρσενικά, ακουμπάμε το χέρι μας στο τραπέζι και σπάει), παρακολουθήσαμε εκπομπές με μεταφυσικά φαινόμενα και μόνο τότε, αφού είχαμε γεμίσει το κεφάλι μας με γνώση, μιλήσαμε μαζί τους.
«Παρασκευή βράδυ και παίζω σε τοπικό μπαρ στις 9 το βράδυ», μας λέει ο Στέλιος Φάντης ο οποίος μοιράζεται τις μουσικές του ανησυχίες κυρίως στο Παγκράτι. «Ευτυχώς που υπάρχει ο Valentino και τα Mad και πια δεν χρειάζεται να κουβαλάω μαζί μου βαλιτσάκια, κονσόλες, λάπτοπ, μπλιμπλίκια και τα συναφή. Όχι άλλη επιληψία από τα πολλά φώτα του controler. Η μυωπία μου θα μείνει σταθερή επιτέλους. Ευτυχία!».
Για την Αναστασία Μαρκολέφα, «το να παίζεις χωρίς κονσόλα είναι μια ελευθερία που λίγοι θα μπορέσουν να κατακτήσουν πραγματικά. Δεν πίστευα ότι μια μέρα οι ελπίδες μου θα είχαν πια βάση. Χρόνια άκουγα ότι κάποιοι λίγοι είχαν βιώσει κάτι αντίστοιχο. Προσωπικά δεν εχω καταφέρει καν να έρθω κοντά σε αυτό το επίπεδο διανόησης αλλά από συναδέλφους είχα ακούσει συχνά ιστορίες, χωρίς να ξέρω αν ισχύουν. Είχα προσπαθήσει δίχως καθοδήγηση να μπω στη διαδικασία, άδικα όμως. Πάντα μεσολαβούσε κάποια αλλαγή σε track και ο αποχωρισμός από τον εξοπλισμό μου φαινόταν αδύνατος. Η εξάρτησή μου είναι σε τέτοιο βαθμό που κουβαλάω τον ίδιο μου τον εξοπλισμό παντού -συχνά προκαλούνται πόνοι στο σώμα ή δείγματα κούρασης. Εύχομαι μια μέρα να μπορέσω να σπάσω αυτά τα δύσκολα όρια, να ξεκινήσω έστω κατακτώντας τα πρώτα σκαλιά της έτοιμης playlist όπως πολλοί άλλοι. Να καταφέρω να ανέβω στη δύσκολη σκάλα της απόλυτης ελευθερίας, του να παίζω δίχως να παίζω. Η απόλυτη επαφή με το κοινό». Αγαπητή Αναστασία, από τα βάθη της καρδιάς μας, ευχόμαστε να πετύχεις τον στόχο σου.
Πάμε στην επόμενη γραμμή. Έλα φίλε, χαμήλωσε λίγο το ραδιόφωνό σου. Πώς σε λένε; Γεια σου RSN, σε ακούμε. «Είναι πολύ δύσκολο η αλήθεια είναι Ο κόσμος δεν το καταλαβαίνει και γελάει, αλλά δεν είναι της δουλειάς. Η αλήθεια είναι ότι σε βοηθάει το τραπέζι να είναι μαόνι. Αν παίζεις σε κόντρα πλακέ θαλάσσης θέλει skills. Εγώ παρέα με τον κουμπάρο μου τον Μάνο που είναι ξυλουργός προσπαθούμε για το καλύτερο. Σας στέλνω και ένα βίντεο από το τελευταίο μου σετ για να καταλάβετε καλύτερα τι εννοώ».
