Οι Pet Shop Boys κάνουν τα καλύτερα πάρτι, όλοι το ξέρουν αυτό

Μιλάμε για την ιστορία της ποπ. Μιλάμε για το ντουέτο που σε καλεί να δημιουργήσεις για μια βραδιά ένα νέο, φανταστικό κόσμο γεμάτο γκλίτερ, ιδρώτα και διονυσιασμό. Ας τον αποκαλούμε Dreamworld. Ένα κόσμο που εδώ και 41 χρόνια γεμίζει τη ζωή σου με ύμνους. Με τραγούδια που από τις πρώτες νότες σε αναγκάζουν να σηκώσεις τα χέρια ψηλά και να λικνίσεις τους γοφούς σου. Να τραγουδήσεις με όλη σου την καρδιά. Παραληρηματικά. Κάθε live τους είναι ένα όνειρο από το οποίο δεν θέλεις να ξυπνήσεις. It’s a Sin να ξυπνήσεις.

Μιλάμε για ένα brand name που δημιουργεί παραστάσεις, δεν δίνει απλά συναυλίες. Είναι κονσεπτικοί. Για δύο ανθρώπους που συναντήθηκαν τυχαία σε ένα κατάστημα κάπου στο Λονδίνο και ξεκίνησαν να συζητάνε για τα συνθεσάιζερ κι έκτοτε έγιναν μύθοι. Που αντιμετωπίζουν την έννοια της επωνυμίας όπως ακριβώς της αρμόζει, ειρωνικά.

Μιλάμε για τους Pet Shop Boys που σε κάθε πόλη θα έπρεπε να υπάρχει μια disco για να παίζει αποκλειστικά τα τραγούδια τους και εκεί να κάναμε οι πιστοί την εβδομαδιαία προσευχή μας. Για ανθρώπους που χαρακτηρίζεις performance artists και δεν ντρέπεσαι. Είναι το δίδυμο με τις μεγαλύτερες πωλήσεις της βρετανικής ποπ. Και κορυφαίοι showmen. Τα πρώτα χρόνια του συγκροτήματος, απέφευγαν τις περιοδείες μέχρι να έχουν τους πόρους για να παρουσιάσουν τον εαυτό τους με τον τρόπο που ήθελαν. Βρες εσύ τέτοια εμμονή με την αισθητική αλλού σήμερα. Φοράνε ACNE όταν οι νέοι τρέχουν στου Jacquemus. Θα σου πούνε ξεκάθαρα Love Is A Bourgeois Construct όταν εσύ χαίρεσαι με τα καλοκαιρινά σουξέ της Lizzo.

Δίνουν στους θαυμαστές ακριβώς αυτό που θέλουν παίζοντας τις μεγαλύτερες επιτυχίες τους. Κι ακούγονται τόσο φρέσκοι και συναρπαστικοί όσο στη δεκαετία του ’80. Δεν ξέρω πώς το κάνουν. Σημασία έχει ότι το κάνουν. Και μπροστά σε ένα ετερόκλητο κοινό, συμπεριληπτικό. Το κοινό των Pet Shop Boys θα έχει από 18χρονα κορίτσια μέχρι μεσήλικες άντρες με κοστούμια. Που στο Being Boring θα ξεπλύνουν όλη τη βαρεμάρα που τους άφησε η πανδημία. Θα τους θυμίσει πώς ήταν ο ερωτισμός πριν κάνουν συνδρομές στις πλατφόρμες. «Όλοι οι άνθρωποι που φιλούσα/Μερικοί είναι εδώ και κάποιοι λείπουν» αποκτά ένα επιπλέον νόημα μετά τον COVID.

Γιατί μαζί τους νιώθεις ότι Happiness is an Option. Δεν είναι εύκολο. Αλλά, ναι, κάποιες φορές, το καταφέρνεις. Ο Chris Lowe και ο Neil Tennan είναι εκεί ως curators να σε βοηθήσουν να το πετύχεις. Είναι κοινωνικοί σχολιαστές. Πολύ πριν τα social media, στους δικούς τους στίχους έβρισκες τα status του 2022. Γράφουν λες και είναι λογοτέχνες αλλά για τη μάζα. Κι αυτό είναι μεγάλο κατόρθωμα. Είναι ρομαντικοί, είναι ευάλωτοι, είναι μελαγχολικοί, είναι νοσταλγικοί, είναι οραματιστές, είναι η υπόσχεση ότι δεν μας νοιάζει τίποτα, ας χορέψουμε κι απόψε. Κι αυτό το λες, ωμό ρεαλισμό. Γιατί έχουν αλλάξει τόσα γύρω μας, αναζητούμε τις σταθερές του παρελθόντος. Και, ναι, οι νότες του Go West μας το δίνουν.

Είναι το ατελείωτο κέφι που μας έλειπε όταν βλέπαμε νέες ρυτίδες γύρω από τα μάτια μας τα δυο χρόνια της καραντίνας. Είναι ευφορία για κάθε ταλαιπωρημένη ψυχή. Γιατί κατά βάθος είμαστε όλοι West End Girls (ξέρετε γιατί μιλάμε για ποπ ιστορία, το West End Girls , κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 1985, πέρασε 17 εβδομάδες στο Top 40 του Ηνωμένου Βασιλείου). Ανήκουν και στο βερολινέζικο Berghain και στο TikTok ενός έφηβου από τα Γιαννιτσά. Γιατί κρατούν την ποπ μουσική σε δυσθεώρητα ψηλά επίπεδα. Πάτα πλέι στο ‘Discoteca’ κι άκου αυτή τη μία γραμμή, τον Neil να τραγουδά το “I’m going out and carrying on as normal”. Έπος. Η ιστορία είναι για έναν νεαρό άνδρα που έχει διαγνωστεί με HIV/AIDS, αλλά θα μπορούσε να ισχύει για κάθε περίπτωση όπου τα γεγονότα συνωμοτούν για να πέσουμε στα πατώματα.