Δεν ήταν το πρώτο μου smartphone· αυτό ήρθε κάπου το 2009, αν θυμάμαι καλά. Φανατικός early adopter κάθε app που έβγαινε, αλλά στην πραγματικότητα χρησιμοποιούσα συστηματικά ελάχιστα από αυτά και οπωσδήποτε το Twitter. Ήταν τότε που νιώθαμε ότι η ενημέρωση ερχόταν από τα κάτω, ενώ στο Facebook βρίσκαμε κυρίως παλιούς συμμαθητές σε κουνημένες και πιξελιασμένες φωτογραφίες
Δεν ήταν το πιο ισχυρό που είχα. Κάπου το 2016 αγόρασα ένα flagship κινητό. Θα σκεφτείς «για το flex». Όχι, όντως εκείνη την περίοδο χρειαζόμουν μια συσκευή που θα βρισκόταν στην εμπροσθοφυλακή της τεχνολογικής πρωτοπορίας. Ο δυνατός επεξεργαστής έδινε το ρυθμό, τα apps ήταν το επίλεκτο τάγμα αυτής της πομπής σε μέγεθος παλάμης και η κάμερά του έλαμπε σαν το πιο πολύτιμο στολίδι σε ένα στέμμα τεχνολογικής καινοτομίας. Συνολικά, κρατούσα στο χέρι μου έναν άξιο σημαιοφόρο της καταιγιστικής προόδου των κινητών τηλεφώνων. Στην τριετία βγήκε σε τιμητική αποστρατεία. Αφού πρώτα άφησε αρκετά ελαφρύτερη την τσέπη μου, στο τέλος μού άφησε και ένα πολύτιμο μάθημα: την ίδια εμπειρία χρήσης θα μπορούσα να την είχα απολαύσει και με μια συσκευή αρκετά φθηνότερη.
Και τότε ήρθε εκείνο.
Εκείνο που «είναι αυτό ακριβώς που χρειάζεστε για τις ανάγκες σας», όπως υπογράμμισε με γλυκό και πειστικό τόνο ο σύμβουλος πωλήσεων στο κατάστημα ΓΕΡΜΑΝΟΣ. Εκείνο με την οποίο θα υποδεχόμουν τη νέα δεκαετία των 20s. Εκείνο που ήταν προορισμένο για να απαθανατίσει τα πιο ξέφρενα ξενύχτια, να φυλάξει στα γενναιόδωρο cloud του τα πιο μακρινά μου ταξίδια, να ξεπεράσει το εμπόδιο του χαμηλού φωτισμού όταν θα ακούγονταν οι πρώτες νότες του «Safe from harm» στο live των Massive Attack και να μου επιστρέψει κάτι πολύ περισσότερο από ένα αξιοπρεπές post για τα social.
Ε, δεν πήγε και πολύ καλά αυτό.
Δεν χρειάζεται να πούμε τι συνέβη στις ζωές μας και σε ολόκληρο τον κόσμο στις αρχές του 2020. Όμως ξέρεις κάτι; Όλο αυτό ήταν μια ευκαιρία για να δεθώ ακόμα περισσότερο μαζί με αυτό το smartphone. Μπορεί να μην γέμισα τις βαλίτσες μου με ρούχα για μακρινά ταξίδια, γέμισα όμως τις φόρμες ψησίματος με banana bread. Και εκείνο ήταν εκεί για να στηρίξει και -κυρίως- να καταγράψει τις προσπάθειές μου. Μπορεί να μην ξενύχτισα και το πιο κοντά σε «ξέφρενο κέφι» να ήταν μερικά απογευματινά νο. 6 (έξοδος για σωματική άσκηση), αλλά γιόρτασα τόσα γενέθλια μέσω zoom και εκείνο ακούραστο έφερνε κοντά τα αγαπημένα μου πρόσωπα. Μπορεί να μην έγινε ποτέ αυτό το live των Massive Attack, όμως υπήρχαν μέρες ολόκληρες που έλιωνα με τα Tik Tok hits και με binge watching δίχως φραγμούς.
Το τελευταίο μου smartphone να ήταν αυτό της καραντίνας, ωστόσο θα ήμουν άδικος αν περιόριζα την εμπειρία μου μαζί του μόνο σε αυτή γιατί και τις διακοπές μας κάναμε παρέα και τα nofilter μας βγάλαμε και εκείνο το story με την πιατέλα με τα τηγανητα κολοκυθάκια και δίπλα το παγωμένο ποτήρι μπύρας πριν αναληφθεί στον παράδεισο των stories, συγκέντρωσε ένα σκασμό reactions. Βέβαια, δεν ζήσαμε αυτά που είχα ονειρευτεί. Ήταν σαν ένα έρωτα καλοκαιρινό που ξεκινά με πάθος, αλλά ξεθυμαίνει στην πορεία. Ίσως να υπάρχει και μια πιο καθημερινή μεταφορά. Η σχέση μας ήταν σαν τη διάρκεια της μπαταρίας του: το πρωί σου έδινε υποσχέσεις γεμάτες ενθουσιασμό, αλλά ήδη όταν έφτανε το απόγευμα ξέρατε και οι δύο ότι δεν θα πραγματοποιούνταν.
Όταν ήρθε η γενναία επιδότηση από την COSMOTE για νέα συσκευή, ε ναι, το παραδέχομαι, λύγισα. Δεν φταίει η αδύναμη φύση μου, φταίει που η σχέση αυτή δεν οικοδομήθηκε σε γερές βάσεις: πόσο μακριά να φτάσεις όταν το smartphone σου αντί να είναι ένας ολόκληρος κόσμος που χωράει στην παλάμη σου και είναι πάντα μαζί σου είχε μετατραπεί σε ένα πιο μικρό λάπτοπ για το σπίτι; Ήθελα κάτι να χωράει τη ζωή μου και όχι να είναι αυτό όλη μου η ζωή.
Παρόλα αυτά, αξίζαμε ένα χαρούμενο φινάλε.
Θα μπορούσα να το έκλεινα σε ένα συρτάρι, εκεί που πάνε πολλά τηλέφωνα όταν «πεθάνουν» και στην πρώτη μετακόμιση να βρισκόταν στον κάδο σκουπιδιών -σκληρό για εκείνο, εντελώς αντιοικολογικό για τον πλανήτη. Θα μπορούσα να το έδινα στον πατέρα μου, αλλά πλέον η ωριμότητα με έχει προικίσει με σοφία και έτσι αποφεύγω ενέργειες που στο πολύ κοντινό θα προκαλέσουν την εξής επαναλαμβανόμενη αντίδραση: «Ναι, σε παρακαλώ πέρνα να μου δείξεις κάτι για το κινητό». Θα το έκανα πατέρα, αν δεν μου το ζητούσες κάθε δεύτερη μέρα, στις 7 το πρωί, για να με ρωτήσεις το ίδιο ακριβώς πράγμα που με είχες ρωτήσει και την τελευταία φορά που βρεθήκαμε.
Τίποτα από αυτά δεν άξιζε στο smartphone μου. Ήθελα ένα αξιοπρεπές τέλος για τη σχέση μας και το βρήκα στα καταστήματα του δικτύου COSMOTE και ΓΕΡΜΑΝΟΣ. Το μήνυμα ήταν λες και είχε βγει από κάποιο fortune cookie: «Η παλιά σου συσκευή σβήνει τα σκουπίδια». Μάλιστα. Το μόνο που είχα να κάνω ήταν να πήγαινα το παλιό μου smartphone σε ένα από τα καταστήματα του δικτύου – δεν θα δυσκολευόμουν διότι είναι περισσότερα από 370 σε όλη την Ελλάδα. Εκεί θα έβρισκα τους ειδικούς κάδους ανακύκλωσης και θα μπορούσα να το αποχαιρετήσω. Αυτό δεν θα σήμαινε ότι θα το άφηνα στη τύχη του. Οι άνθρωποι εκεί γνωρίζουν ακριβώς τι πρέπει να κάνουν και πώς να το κάνουν – ο όμιλος ΟΤΕ υλοποιεί το πρόγραμμα ανακύκλωσης εδώ και 10 χρόνια στη διάρκεια των οποίων έχουν ανακυκλωθεί περισσότεροι από 130 τόνοι φορητών συσκευών με τα αξεσουάρ τους. Ειδικά για το 2022, ο στόχος είναι να συγκεντρωθούν περισσότερες από 100.000 συσκευές, ενώ ο αριθμός αυτός θα ξεπεράσει τις 400.000 μέχρι το τέλος του 2024. Και δεν μιλάμε μόνο για smartphones, αλλά και για tablets, σταθερά τηλέφωνα (ενσύρματα και ασύρματα) και αξεσουάρ, όπως φορτιστές, powerbanks και wearables.
Έχει και συνέχεια. Ειδικά φέτος ο όμιλος ΟΤΕ υποστηρίζει την αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία «Εναλεία» και το πρόγραμμα Mediterranean Cleanup για τον καθαρισμό θαλασσών και ακτών σε 4 ελληνικά νησιά για το 2022. Επίσης, μέσα από τη συγκεκριμένη δράση, που αναμένεται να συνεχιστεί τα επόμενα χρόνια και σε άλλα νησιά, υποστηρίζεται η ενημέρωση και ευαισθητοποίηση των μαθητών σε θέματα πλαστικής ρύπανσης.Και κάπως έτσι, φτάσαμε στο τέλος της σχέσης μας με το παλιό μου smartphone, αλλά δίνοντας την υπόσχεση μια νέας ζωής και ενός βιώσιμου μέλλοντος.
Δεν ήταν το πρώτο μου, δεν ήταν το πιο ισχυρό, δεν ήταν το πιο αγαπημένο. Ήταν όμως αυτής της πρώτης φόρας. Της πρώτης φόρας που συνέβαλλα ενεργά στον καθαρισμό θαλασσών και ακτών σε 4 ελληνικά νησιά.
