Πρόσφατα, σε μία συζήτηση που κάναμε με φίλους για τις συναυλίες που θα πραγματοποιηθούν το καλοκαίρι στη χώρα μας, αναφέρθηκε -φυσικά- το όνομα των Dropkick Murphys. Η μπάντα από την Μασσαχουσέττη, μετά από πολλούς περιορισμούς λόγω της πανδημίας και περιοδείες εντός της Αμερικής, μπήκαν επιτέλους στο αεροπλάνο και πέταξαν πάνω από τον Ατλαντικό Ωκεανό για να βρεθούν στην Ευρώπη και να μοιραστούν με το φανατικό κοινό τους τον ιδιαίτερο punk ήχο τους.
Όπως ήταν λογικό, μιλήσαμε για τις προηγούμενες εμφανίσεις τους στην Ελλάδα και όλοι, καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι οι Dropkick καταλαβαίνουν όσο λίγοι την ιδιοσυγκρασία του ελληνικού κοινού. Δεν είναι η τυπική μπάντα που θα ανέβει στη σκηνή, θα τραγουδήσει, θα ζητήσει από fans να κουνήσουν τα χέρια τους και μετά, μόλις κλείσουν τα φώτα, θα τους ξεχάσει. Όχι, είναι κάτι άλλο, υπάρχει μια ιδιαίτερη σύνδεση μεταξύ μουσικού και ακροατή.
Ύστερα, μεταξύ γέλιων και δακρύων, είδαμε ξανά τη στιγμή που ένας τύπος στη Θεσσαλονίκη χαιρετούσε ναζιστικά όσο οι Dropkick και το κοινό είχαν γίνει ένα. O Ken Casey τον είδε, ανέλαβε δράση και τον μηδένισε με συνοπτικές διαδικασίες. Γιατί; Γιατί είναι ένας από μας. Αυτή η παρέα που αποτελείται από τους Matt Kelly, James Lynch, Jeff DaRosa, Al Barr, Ken Casey και Tim Brennan, θα μπορούσε να πίνει μπίρες στο δίπλα τραπέζι και να συζητά για ένα φάουλ που για κάποιο λόγο θεωρήθηκε αντιαθλητικό. Αυτό κατάλαβα από την κουβέντα μας με τον Tim Brennan, με αφορμή τις δύο συναυλίες που θα δώσουν στη χώρα μας, τη Δευτέρα 13 Ιουνίου στο Athens Rock και στις 14 στην Μονή Λαζαριστών.
Γεννήθηκες στο δυτικό Χάρτφορντ του Κονέκτικατ, μια σχετικά ήρεμη πόλη όπως γνωρίζω. Πώς ξεκίνησες να παίζεις πανκ, μια μουσική που κάνει θόρυβο; Είχες κάποιον που σε πήρε από το χέρι;
Ναι! Έχω έναν αδερφό ο οποίος είναι ένα χρόνο μεγαλύτερός μου και έχει διαμορφώσει τις μουσικές μου επιρροές. Για κάποιο λόγο όμως, στο Κονέκτικατ και στην περιοχή μου συγκεκριμένα είχαμε μια φανταστική μουσική σκηνή. Γεννήθηκα το ’82 αλλά άρχισα να καταλαβαίνω τη μουσική στα μέσα του ’90, όταν και το punk ήταν στα πάνω του. Είχαμε πάρα πολλές μπάντες στην περιοχή μου και κάθε βδομάδα έδιναν συναυλίες. Αυτή ήταν και η πρώτη μου επαφή. Από εκεί και μετά άρχισα να παίζω διάφορα όργανα, να παίζω σε μπάντες. Ήμουν στο κατάλληλο μέρος την κατάλληλη στιγμή.
Και πώς έμαθες να παίζεις τόσα πολλά όργανα; Με ντραμς δεν ξεκίνησες;
Στην αρχή έπαιζα ντραμς, ναι. Κοίτα, δεν προέρχομαι από μουσική οικογένεια, αλλά εγώ και ο αδερφός μου ενθουσιαζόμασταν στην ιδέα ότι θα παίξουμε κάποιο όργανο. Εκείνος έπαιζε κιθάρα και εγώ ντραμς όμως όσο περνούσε ο καιρός εξερευνούσαμε περισσότερα όργανα. Όταν ήμουν περίπου 14 ετών, είχα έναν δάσκαλο στο σχολείο και μου έδωσε μια κασέτα των Pogues και πραγματικά, μου άλλαξε τη ζωή. Όταν πήγα στο κολλέγιο ήξερα να παίζω ακορντεόν, μαντολίνο και άλλα όργανα. Όλα αυτά με βοήθησαν για να γίνω μέλος των Dropkick Murphys. Ήμουν ο τύπος που έπαιζε όλα τα ιρλανδικά μουσικά όργανα. Αν δεν μου έδιναν αυτή την κασέτα των Pogues όμως όλα θα ήταν διαφορετικά.
Και το μπουζούκι πώς προέκυψε;
Koίτα, μπορεί το μπουζούκι να έγινε γνωστό από την Ελλάδα, αλλά πολλοί Ιρλανδοί παίζουν και αυτοί μπουζούκι. Όταν έγινα μέλος τον Dropkick Murphys άρχισα να εξερευνώ διάφορους ήχους και το μπουζούκι ήταν ένας από αυτούς, είπαμε ότι θα ήταν ωραίο να το έχουμε και αυτό. Δεν ήξερα να παίζω πριν πάω στους DropKicks, αλλά έμαθα για την μπάντα. Είναι ένα πραγματικά διασκεδαστικό όργανο.
Πριν λίγους μήνες, κάτι νεοναζιστές στη Μασσαχουσέττη χρησιμοποίησαν το κομμάτι σας, το The Boys Are Back και η απάντησή σας ήταν άμεση. Θες να μου πεις κάτι πάνω σε αυτό; Το 2013 πάντως, ο Ken επιτέθηκε -δικαίως- σε έναν νεοναζιστή στη Θεσσαλονίκη.
Ναι, ναι, έχεις δίκιο. Μιλάμε για σκουπίδια. Νομίζω ο Ken έφτασε σε σημείο να τους πει ότι θα τους συναντήσει όπου θέλουν και δεν εμφανίστηκαν ποτέ (σ.σ.γέλια). Ξέρεις, υπάρχουν και αυτοί. Θέλεις να πιστεύεις ότι το κοινό μας αποτελείται μονάχα από έξυπνους, αλλά δεν είναι έτσι. Συμβαίνουν και αυτά. Στο παρελθόν ακόμα και πολιτικοί που δεν είχαμε καμιά σχέση χρησιμοποίησαν κομμάτια μας και το ξεκαθαρίσαμε αμέσως ότι δεν ήμασταν εντάξει με αυτό.
Το έκανε και ο Donald Trump;
Όχι, όχι ποτέ δεν χρησιμοποίησε τη μουσική μας (σ.σ. γέλια).
Προσπαθείτε σαν μπάντα να είστε δίκαιοι, πιο πολιτικοποιημένοι;
Δε νομίζω. Κοίτα, ειδικά με την όλη κατάσταση που επικρατεί, με το πόσo μπερδεμένα είναι τα πράγματα, κοιτάζουμε να κάνουμε μουσική για να περνά καλά ο κόσμος. Προσωπικά δεν κοιτάζω να κάνω κάποια βαρύγδουπη δήλωση.
Επιστέφετε στην Ελλάδα και σου έχω μία δύσκολη ερώτηση. Ποιος κάνει περισσότερη φασαρία, ένας μεθυσμένος Ιρλανδός ή ένας μεθυσμένος Έλληνας;
Ω! Θα πω ότι και οι δύο είναι το ίδιο διασκεδαστικοί (σ.σ.γέλια). Είναι πολύ δύσκολο, δεν μπορώ να σου απαντήσω. Ίσως υπάρχουν δύο διαφορετικά είδη μεθυσμένων. Ήταν μια καλή ερώτηση πάντως.
Σου αρέσει κάτι συγκεκριμένο από το ελληνικό κοινό;
Η οικογένεια της γυναίκας μου είναι από τη Θεσσαλονίκη και τα προηγούμενα Χριστούγεννα βρέθηκα εκεί και πέρασα υπέροχα. Όταν πήγαμε εκεί ως μπάντα πριν από αρκετά χρόνια δεν ξέραμε πόσοι θα έρθουν να μας ακούσουν. Δεν περιμέναμε να γίνει κάτι τέτοιο, όχι ότι ήρθαν, αλλά το πόσο δεμένοι ένιωθαν μαζί μας, πόσο παθιασμένο ήταν το κοινό. Η Ελλάδα έγινε αμέσως μία από τις αγαπημένες μας χώρες. Οπότε είμαστε ενθουσιασμένοι που ερχόμαστε, ειδικά μετά από τόσο καιρό. Κάναμε μερικές περιοδείες των τελευταίο χρόνο εντός Αμερικής, όμως δεν βλέπαμε την ώρα να παίξουμε ξανά στην Ευρώπη. Ακόμα και στην ιδέα ότι θα παίξουμε ξανά σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη μας ενθουσιαζόμαστε.
Έχεις δύο επιλογές: το The Spicy McHaggis Jig και το Rose Tattoo. Ποιο θα διάλεγες για να παίξεις σε συναυλία;
Υποθέτω το Rose Tattoo, γιατί το μεγαλύτερο μέρος του κοινού το λατρεύει. Οπότε θα πάω με το Rose Tattoo μόνο και μόνο για την συμμετοχή του κόσμου όταν το τραγουδάμε.
Η αγαπημένη σου παλιά μπάντα ή καλλιτέχνης/ις και η αγαπημένη σου νέα μπάντα ή καλλιτέχνης/ις;
Η σημαντικότητα των Pogues για μένα είναι μεγάλη, οπότε θα πάω με αυτούς στην πρώτη ερώτηση. Όσον αφορά τις νέες μπάντες, πραγματικά δεν ξέρω, είναι πολλές καλές μπάντες εκεί έξω. Ξέρεις του Viagra Boys;
Ναι, το ελληνικό κοινό τους έχει αδυναμία.
Μπορεί να είναι σχετικά νέοι, αλλά φίλε, έχουν μερικά απίστευτα κομμάτια. Μου αρέσει αυτό το παραμορφωμένο μπάσο τους και τα ριφ. Αλήθεια το λατρεύω αυτό.
Στις περισσότερες συζητήσεις μου με μουσικούς, σχεδόν όλοι, μου λένε ότι όταν θέλουν να χαλαρώσουν, θα ακούσουν κλασική μουσική. Εσύ;
Την εκτιμώ και μου αρέσει πολύ, αλλά δεν ακούω κλασική συχνά. Όταν είμαι στο σπίτι και θέλω να χαλαρώσω θα προτιμήσω την παλιά country, θα ακούσω Hank Williams και γενικότερα όλους τους παλιούς, Αλλά πάει και ανάλογα τα κέφια. Πρόσφατα κυκλοφόρησε και ένας δίσκος από τον Taj Mahal και τον Ry Cooder (σ.σ. αναφέρεται στο Get On Board), μου αρέσουν αυτοί οι ήχοι. Επίσης θα ακούω Sam Cooke.
Θα κερδίσουν το πρωτάθλημα οι Boston Celtics;
E, φυσικά! Το ελπίζω, παίζουν απέναντι σε μία πολύ καλή ομάδα, αλλά οι Celtics έχουν καλή ομάδα φέτος. Έχουμε τη διαφορά ώρας τώρα οπότε πρέπει να περιμένουμε μέχρι τις 3 το πρωί για να δούμε τα παιχνίδια. Ελπίζουμε ότι θα κερδίσουν το πρωτάθλημα πάντως.
Λίγο πριν έρθετε στην Ελλάδα, έχεις να πεις κάτι σε αυτούς που περιμένουν πώς και πώς να σας ακούσουν;
Είμαστε πραγματικά ενθουσιασμένοι, αλήθεια δεν βλέπουμε την ώρα να γυρίσουμε στην Ελλάδα. Δεν είχαμε την ευκαιρία να παίξουμε τα κομμάτια του τελευταίου άλμπουμ, οπότε θα παίξουμε αρκετά από αυτά. Επίσης, πριν από λίγο καιρό τελειώσαμε το νέο μας άλμπουμ, σε λίγες εβδομάδες θα κάνουμε και τις ανακοινώσεις, για το πότε θα κυκλοφορήσει το νέο single. Όποιοι έρθουν να μας δουν θα το ακούσουν, πριν καν κάνουμε την ανακοίνωση.
