Τα σκίτσα της Αφροδίτης προάγουν γυναικεία ενδυνάμωση και ψυχική υγεία την ίδια στιγμή

 

Είμαι η Αφροδίτη, 26 χρονών, illustrator, ερωτευμένη με τους δεινόσαυρους και το χρώμα, είμαι bi, και έχω ΔΕΠΥ. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα, αλλά από τα 18 μου ζω στο Μάαστριχτ της Ολλανδίας.  

 

 

 

Εδώ και περίπου ένα χρόνο το Afroditi’s Art είναι η πλήρης απασχόλησή μου. Έχω δικό μου webshop όπου πουλάω είδη που σχεδιάζω, όπως τετράδια, αυτοκόλλητα, κονκάρδες, και κάρτες με τα σκίτσα μου. Συνεργάζομαι επίσης με μερικά καταστήματα στην Ολλανδία και το Βέλγιο, συμμετέχω σε craft markets, και σχεδιάζω κατά παραγγελία για πρότζεκτς με θεματικές που με ενδιαφέρουν, όπως για ακτιβιστικά γκρουπ και για καμπάνιες σχετικά με τη σεξουαλική εκπαίδευση ή την ασφαλή πρόσβαση σε αμβλώσεις. 

 

 

 

Οι δεινόσαυροι είναι η παιδική μου λατρεία που έχει εξελιχθεί σε παντοτινή αγάπη! Ξεκίνησε από περιέργεια (“μα μαμά πώς γεννήθηκε ο πρώτος δεινόσαυρος;;!”) και εξελίχθηκε σε ένα διασκεδαστικό και τρυφερό μέσο για να μείνω κοντά στον παιδικό μου εαυτό. Χαρούμενα και πολύχρωμα δεινοσαυράκια έχω παντού γύρω μου – στο στούντιό μου και ακόμη και στις τσέπες των πανοφωριών μου- αλλά φυσικά πρωταγωνιστούν και σε πολλά από τα έργα μου! Άλλες φορές εκφράζουν υπαρξιακές ανησυχίες, και άλλες είναι απλά πομποί αγάπης. 

 

 

 

Πιστεύω πολύ στο self-care και μαθαίνω να το θέτω περισσότερο ως προτεραιότητα στην καθημερινότητά μου! Εκτός από τα θεμελιώδη που περιγράφονται στο συγκεκριμένο σκίτσο, οι αγαπημένες μου μορφές self-care είναι η ψυχοθεραπεία, το να λέω όχι, και το να κλαίω συχνά δίχως ντροπή. 

 

 

Η τέχνη μου είναι σαν ημερολόγιό μου. Μέσω αυτής εκφράζω τις υπαρξιακές ανησυχίες μου ή αστείες σκέψεις, τα συναισθήματά μου, και όλες τις εκφάνσεις της ταυτότητας μου. Συγχρόνως προσπαθώ να περνάω κοινωνικά μηνύματα, κανονικοποιώντας συζητήσεις για θέματα σημαντικά για εμένα, όπως ο φεμινισμός, η ψυχική υγεία, και η queer υπερηφάνεια. Ως μέλος της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας η ίδια, θέλω η δουλειά μου να εκφράζει όχι μόνο τη δική μου υπερηφάνεια, αλλά και να επιτρέπει στους δέκτες της είτε να ταυτιστούν μαζί της ή να τη χρησιμοποιούν ώστε να σηματοδοτήσουν ασφαλείς “χώρους” όπου η αγάπη είναι αγάπη και ο καθένας μπορεί να είναι ελεύθερα ο εαυτός του. Νομίζω πως χρειαζόμαστε να βλέπουμε περισσότερες εικόνες queer χαράς, οι οποίες όχι μόνο σπέρνουν αγάπη, αλλά στο πλαίσιο της υποχρεωτικής ετεροκανονικότητας που ζούμε αποτελούν και πράξεις διαμαρτυρίας. 

 

 

 

Η περίοδος είναι ΟΚ, όχι μόνο για όλες τις θηλυκότητες, αλλά για όλα τα άτομα με μήτρα. 

Ως άτομο με δυσμηνόρροια, μου φαινόταν πάντα “περίεργη” η πίεση του να μιλάμε κρυφά και ψυθιριστά για την περίοδο δεδομένου ότι αποτελεί μεγάλο κομμάτι της ζωής μας. Μεγαλώνοντας διαπίστωσα πόσο βάρος έχουν αυτοί οι ψίθυροι όταν διαιωνίζουν σεξιστικά στερεότυπα και μας καταπιέζουν στον εργασιακό μας χώρο ή τις κοινωνικές μας συναναστροφές.  Στην ανατροπή αυτού του ταμπού προσπαθώ να συνεισφέρω με σχετικά σκίτσα μου, ώστε να συνηθίσουμε να βλέπουμε και να μιλάμε ανοιχτά και δίχως ντροπή για την περίοδο ως αυτό που είναι: κάτι το φυσιολογικό.  Το αίμα μας δεν είναι ντροπή, ο πόνος μας αξίζει αναγνώριση, και το εάν έχουμε ή όχι περίοδο δεν συνεπάγεται πως είμαστε ή δεν είμαστε γυναίκες: όσοι άνδρες ή non-binary άτομα έχουν περίοδο εξακολουθούν να είναι άνδρες ή non-binary, όπως ακριβώς όσες γυναίκες δεν έχουν περίοδο εξακολουθούν να είναι γυναίκες.

 

 

Έχοντας ζήσει στην Ολλανδία από τα 18 μου, έχω αγαπήσει πολύ τη χώρα και τους ανθρώπους της και είναι πλέον “σπίτι μου”! Σίγουρα δεν είναι τόσο ιδανικά όσο τη φανταζόμαστε – πέρα από την έλλειψη ήλιου και το ανεπαρκές σύστημα υγείας, υπάρχει και εδώ σεξισμός, ρατσισμός, ομοφοβία… Είναι όμως μία χώρα πολύ όμορφη και αρκετά ανοιχτή, ειδικά σε σύγκριση με την Ελλάδα, και νιώθω τυχερή που ζώντας εδώ έχω στον κύκλο μου ανθρώπους από διάφορες κουλτούρες και με προοδευτικές νοοτροπίες. 

 

 

 

Στόχοι μου για το μέλλον είναι να μάθω να ισορροπώ τη δουλειά και την ψυχική μου υγεία, να εξελιχθώ σαν καλλιτέχνης, και να συνεργαστώ με κάποιο κατάστημα στην Ελλάδα ώστε να βρίσκομαι νοερά και μέσω των δημιουργιών μου πιο κοντά στον τόπο καταγωγής μου. Α! και να σχεδιάσω ολόκληρη συλλογή με πολύχρωμους δεινόσαυρους!