Πάνος Βλάχος και Νεφέλη Φασούλη επαναπροσδιορίζουν τη λέξη "συμπτώματα"

Τις τελευταίες ημέρες, μετά από καιρό, θυμηθήκαμε πώς είναι το να εισβάλει η μουσική στα τραπέζια μας. Με τη συνείδησή μας σύμφωνη. Πρώτα ο Φοίβος, μετά ο ΛΕΞ, παράλληλα ο Kendrick Lamar με τα νέα τους άλμπουμ καθορίζουν τα χρόνια στα οποία ζούμε, την εποχή στην οποία αφήνουμε και αφήνουν τη σφραγίδα τους. Μέσα σε αυτή τη συνθήκη, έφτασε ένα νέο, κολλητικό ντουέτο. Αυτό του Πάνου Βλάχου και της Νεφέλης Φασούλη.

Ο ταλαντούχος, πολυσχιδής Βλάχος, υπογράφει τη μουσική και τους στίχους του κομματιού και επιλέγει να το ερμηνεύσει μαζί με τη Νεφέλη Φασούλη.
Τα «Συμπτώματα» αποτελούν μία ανατομία της «αλλόκοτης» εποχής μας, που αλλάζει την έτσι κι αλλιώς ασταθή ισορροπία του κόσμου. Η ματιά του Πάνου Βλάχου διεισδυτική και τρυφερή τον βοηθά να αποτυπώσει με μαεστρία την ανάγκη μας για αγάπη, κατανόηση και επικοινωνία σε ένα τοπίο απομόνωσης και μοναχικής αγωνίας, που ευδοκιμεί σε ένα κλειστό δωμάτιο ή ανάμεσα στο ανώνυμο πλήθος.

Σε άλλα νέα, πρόκειται για ένα κομμάτι σύγχρονο, με το οποίο θα ταυτιστείς, θα βρεις τον εαυτό σου, τις μικρές σου ιστορίες στους στίχους του, θα γίνεις ένα με τον «ήρωα» των στίχων που αφηγείται την «ανθρωπίλα» μας, με τρόπο ενδοσκοπικό.

Διάβασε τους στίχους και πάτα play στο link παρακάτω.

Στίχοι:

Όλοι ψάχνουμε τριγύρω για συμπτώματα
Γέμισε ο κόσμος σιδεριές και παραπτώματα
Άλλοι βουτάνε να σωθούν μέσα στα κύματα
Κι άλλοι γι’ αυτούς που αγαπούν δεν κάνουνε δυο βήματα

Κάποιοι λύνουν τα δεσμά και κάποιοι δένονται
Άλλοι ανασταίνουν και άλλοι ανασταίνονται
Κάποιοι αγριεύουν και κάποιοι ημερώνουν
Άλλοι δεμένοι στο σταυρό τον ίσκιο τους καρφώνουν

Κι εγώ γυρεύω να σου γράψω κάτι να σ΄ αρέσει
Ένα τραγούδι και τους δυο να μας χωρέσει
Μα έρχεται πάντα να με βρει μια ξεχασμένη λύπη
Γιατί σε σένα μισώ ότι σε μένα λείπει

Κάποιοι βουρκώνουν θολωμένοι κι όλο χάνονται
Άλλοι απ’ τα κλάματα πιο ζωντανοί αισθάνονται
Άλλοι φεύγουν κι άλλοι ποτέ δεν έρχονται
Άλλοι ανθίζουν μοναχοί κι άλλοι μαζί μαραίνονται

Άλλοι ψάχνουν τη χαμένη τους ταυτότητα
Κι άλλοι γυρνάνε πίσω στην κανονικότητα
Κάποιοι ζητούν να τρελαθούν να ηρεμήσουν
Όλοι ζητούν να αγαπηθούν όλοι θέλουν να ζήσουν

Κι εγώ γυρεύω να σου γράψω κάτι να σ’ αρέσει
Ένα τραγούδι και τους δυο να μας χωρέσει
Μα έρχεται πάντα να με βρει μια ξεχασμένη λύπη
Γιατί σε σένα μισώ ότι σε μένα λείπει

Γιατί σε σένα αγαπώ ότι σε μένα λείπει

Και έπειτα δες τον Πάνο Βλάχο να μας παραχωρεί μια συνέντευξη, μιλώντας για τη χαμένη μας μάχη με το αυτονόητο, την ανθρώπινη φύση που δεν θα αλλάξει, τον -όχι και τόσο- Τυχαίο Θάνατο ενός Αναρχικού, που συμβαίνει και ξανασυμβαίνει με την αστυνομική βία να είναι πάντα εδώ και το πώς για τη γενιά του η «δεξιά» και η «αριστερά» είναι απλώς λέξεις.