Με πρότυπο την Μπαλάντα της Σεξουαλικής Εξάρτησης (1986) της Nan Goldin, το Love Songs, μια νέα, ποιητικά φορτισμένη έκθεση που διοργανώνεται στο Παρίσι, (Maison Européenne de la Photographie) είναι δομημένη σαν μια μουσική συλλογή αφιερωμένη σε έναν εραστή. Το Side A περιλαμβάνει φωτογραφίες που χρονολογούνται από το 1950–1990 και το Side B από το 2000 μέχρι και σήμερα.
Ενώ το Sentimental Journey του Nobuyoshi Araki (1971) και η Μπαλάντα της Goldin- δύο έργα που σημάδεψαν την ιστορία της φωτογραφίας- αποτελούν βασικές παρουσιάσεις, η έκθεση υπερισχύει για την εξαιρετικά διαισθητική επιμέλειά της. Με σπουδαία άτομα όπως οι Emmet Gowin, Larry Clark και η Sally Mann, παρέα με σύγχρονους δημιουργούς όπως οι Leigh Ledare, Hideka Tonomura, Motoyuki Daifu, Collier Schorr και Karla Hiraldo Voleau, παρακολουθούμε την ιστορία της φωτογραφίας μέσα από τον φακό της αγάπης.
Με τα δικά του λόγια, ο διευθυντής του MEP, Simon Baker, παρουσιάζει αυτό το έργο, συζητά τις πολλές σημειώσεις τoυ και αναλογίζεται τις χαρές και τις «επιπλοκές» που παρουσιάζονται σε μία φωτογράφιση. Όπως λέει:
«Όταν είμαστε ερωτευμένοι, δεν βλέπουμε πάντα καθαρά. Μπορεί να πιστεύουμε ότι το κάνουμε, αλλά αυτό είναι το ζήτημα αυτού του πιο μυστηριώδους και ισχυρού συναισθήματος που είναι έτσι ή αλλιώς όμορφο, σέξι, αστείο, γοητευτικό, οτιδήποτε… Δεδομένου του χρόνου, της απόστασης, της αντικειμενικότητας (κάθε είδους οπτική γωνία, στην πραγματικότητα), στο τέλος, μπορεί να καταλάβουμε ότι τα πράγματα δεν ήταν ακριβώς όπως τα φανταζόμασταν.
«Όταν είμαστε ερωτευμένοι, το άτομο που αγαπάμε είναι το κέντρο των πάντων, όχι μόνο με την έννοια ότι είναι το επίκεντρο των σκέψεων, των ονείρων και των επιθυμιών μας, αλλά με την έννοια ότι βλέπουμε τα πάντα μέσα από το πρίσμα της αγάπης μας για αυτό πρόσωπο.
«Όταν είμαστε ερωτευμένοι, οι εικόνες των εραστών μας αποκτούν μια σημασία και δύναμη που είναι σχεδόν αδύνατο να εξηγήσουμε. Κοιτάμε ξανά και ξανά τα πρόσωπά τους, αναζητώντας κάτι που μπορεί να είναι μόνο ένα μέρος μας, ακόμα κι αν είναι, τελικά, το καλύτερο από εμάς.
«Όταν είμαστε ερωτευμένοι, μπορεί να παραδεχτούμε ότι, στην πραγματικότητα, δεν ξέρουμε τι είναι αγάπη ότι δεν ξέρουμε πώς «μοιάζει» και δεν ξέρουμε πώς μας κάνει να «κοιτάμε» τα πράγματα. Όταν είμαστε ερωτευμένοι με κάποιον σε σημείο που οι κόσμοι μας έχουν ανατραπεί, σε σημείο που δυσκολευόμαστε ακόμη και να αναγνωρίσουμε τον εαυτό μας, μπορεί να μην είμαστε καθόλου ικανοί να σκεφτούμε, να γράψουμε ή να δούμε καθαρά».
