Δεν είναι κάθε ταινία μια μικρή επιτυχία, ούτε δυο ευχάριστες ώρες. Μερικές ταινίες δεν αντέχονται, σε σημείο που καταλήγεις να μιλάς μόνος σου λέγοντας: στις καλές περιπτώσεις, “θέλω τις δυο ώρες μου πίσω”, στις κακές περιπτώσεις “θέλω την όρεξή μου για ζωή πίσω”. Ναι, υπάρχουν ταινίες που θέλουμε να ξεδούμε, να ξεχάσουμε κυριολεκτικά ότι είχαμε κάποτε το θράσος να πατήσουμε play.
Μη Αναστρέψιμος (2002)
Μια γνωστή πληροφορία είναι πως στην πρώτη προβολή της ταινίας στις Κάννες, οι δημοσιογράφοι έγιναν έξαλλοι, αποδοκιμάζοντας αηδιασμένοι. Χρειάστηκε, λέει, να βγει η Μόνικα Μπελούτσι να τους ηρεμήσει και να κατευνάσει τα πνεύματα. ΟΚ, και εμείς θα ηρεμούσαμε αν έβγαινε η Μπελούτσι να μας πει “ήρεμα παιδιά”, αλλά ποιος θα ήταν ψύχραιμος βλέποντας 9 λεπτά βιασμού σε μια ταινία. Όποιος ξαναμπήκε στη διαδικασία να ξαναδεί την ταινία, έχει δηλώσει πως στη σκηνή του βιασμού πάτησε το “foward”. Λογικά, το ίδιο έγινε και στη σκηνή με τον πυροσβεστήρα. Παιδιά, θα είμαστε ειλικρινείς. Θέλαμε να κλάψουμε μετά από αυτή την ταινία και όχι από συγκίνηση. Κατά τα άλλα, σαν υποκριτές που είμαστε και βαθιά υποκριτές, τη σκηνή του ντους την έχουμε σε αφίσα, γιατί ακόμα δεν έχουμε ξεπεράσει τη χημεία Μπελούτσι-Κασέλ.
Κυνόδοντας (2009)
Πώς ήσουν τα πρώτα 30 λεπτά μετά το τέλος του Κυνόδοντα; Εμείς dead inside. “Weirdo” και “προβοκάτορα” χαρακτήρισε συντάκτης του Indie Wire τον Γιώργο Λάνθιμο, με αφορμή αυτή την ταινία και ποιος τον αδικεί; Για να μην παρεξηγηθούμε, ποτέ κανείς δεν αρνήθηκε την ευφυή μεταφορά της τοξικότητας και της κλειστοφοβίας της πυρηνικής οικογένειας, αλλά σοβαρά τώρα, ΤΙ ΕΙΔΑΜΕ;
After Lucia (2012)
Ο Michel Franco τα βάζει με την αρρωστημένη πλευρά της κοινωνίας. Στο After Lucia δεν καταπιάνεται με την αιμομιξία, αλλά με το πόση διαστροφή μπορεί να κουβαλά η σχολική ηλικία. Ναι, ένα κορίτσι καταγράφεται μεθυσμένο να έχει μια ερωτική επαφή, την οποία πια παρακολουθούμε ως τη συστηματική κακοποίηση μιας ανήλικης από τους συμμαθητές της. Ναι, τα παιδιά μπορούν να γίνουν πολύ σκληρά, ίσως και αρρωστημένα, όταν μένουν μόνα με τα smartphones τους, αλλά διάολε, δεν έχει καθόλου πλάκα να βλέπεις τη ζωή ενός νέο πλάσματος να καταρρέει.
Titane (2021)
Μέχρι και το IMDB την περιγράφει ως μια από τις παράξενες ταινίες που μπορείς να δεις. Ένα κορίτσι εγχειρίζεται μετά από ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα και αναγκάζεται να ζει με ένα μέταλλο μέσα στο κεφάλι της για πάντα. Στην ταινία αρχικά δουλεύει ως στρίπερ σε μια μάντρα αυτοκινήτων, αποθεώνεται από άντρες που μισεί, κάνει σεξ με ένα αυτοκίνητο, μετατρέπεται σε σίριαλ κίλλερ, σκοτώνει μια κοπέλα που ερωτεύεται, μένει έγκυος, δεν ξέρουμε σε τι ακριβώς, και καταλήγει να κρύβει το φύλο και την εγκυμοσύνη της για να ζήσει μια “κανονική ζωή”.
Fat Girl (2001)
Δυο αδερφές, με εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά, συστήνονται με τη σεξουαλικότητά τους, όντας σε διακοπές και παίζοντας συχνά με τα νεύρα του θεατή, κυρίως λόγω του βάρους που δίνεται στις διαφορές τους. Ας πούμε πως η μια είναι πολύ πιο ποθητή, πληρώντας τα πατριαρχικά πρότυπα ομορφιάς σε σχέση με την άλλη. Αλλά μπορούμε να μιλήσουμε λίγο για το τέλος; Όχι. Το μετανιώσαμε.
