Δεν υπάρχει κανένας λόγος για να δείτε αυτή την ταινία. Θα μπορούσε να είναι μια ιδέα του Τζαντ Απαταου πάνω σε ένα τσιγαριλίκι με πέντε κολλητούς που θα έμενε ένα inside joke. Δυστυχώς, για τον δημιουργό, τους συμμετέχοντες, την πλατφόρμα, εμάς ως θεατές και τον κινηματογράφο, κάποιος την χρηματοδότησε και αποφάσισε να την γυρίσει ως ταινία του Netflix. Αν κάποιος θα σώσει την κωμωδία σίγουρα δεν θα είναι ο ‘Απαταου.
Τα 54 χρόνια του -με λύπη το λέω- είναι μια ένδειξη ότι το χιούμορ του είναι 87% Σεφερλής. Δεν είναι πλέον ο βασιλιάς της κωμωδίας, μάλλον δεν ήταν και ποτέ, μετά την πανδημία χιούμορ δεν έχει κανείς, μια χαρμολύπη περιφέρεται στις οθόνες. Πάμε τώρα να μιλήσουμε για το Bubble που λυπάμαι κι εμένα που το είδα και τους δόλιους τους ηθοποιούς που συμμετείχαν γιατί ο Mandalorian δεν θα είναι ποτέ ξανά ο ίδιος. Πέντρο λυπάμαι, εσύ φταις.
Κανείς δε γελάει με αυτή τη κωμωδία. Κι αυτό είναι λυπηρό. Δυσάρεστο σχεδόν. Ίσως και καταθλιπτικό. Ήθελε να κάνει μια σάτιρα για την πανδημία. Αυτό ήταν το Don’t Look Up όμως. Κι αν θέλεις να μιμηθείς κάποιον, φρόντισε να τον ξεπεράσεις, ειδάλλως είσαι απλά παθέτικ και κλεφτρόνι (μήνυμα με πολλούς αποδέκτες). Η ταινία είναι όντως ανάλογη ποιοτικά του Cliff Beasts 6.
Αν δεν έχετε πέσει θύμα του αλγόριθμου, θα σας πω τι εννοώ. Το “Cliff Beasts” χαρακτηρίζεται ως “το 23ο μεγαλύτερο franchise δράσης όλων των εποχών” και ο πλήρης τίτλος της τελευταίας του δόσης είναι στην πραγματικότητα “Cliff Beasts 6: The Battle for Everest: Memories of the Requiem. Το καστ πρέπει να συγκεντρωθεί ξανά σύμφωνα με τις κατευθυντήριες γραμμές παραγωγής που επιβλήθηκαν κατά τη διάρκεια του κορωνοϊού , απομονωμένοι μαζί σε ένα ξενοδοχείο και να πολεμήσει τέρατα που δημιουργούνται από υπολογιστή. Η πλήξη που νιώθει το καστ όταν απομονώνεται σε ένα ξενοδοχείο πλαάτι αρχίζει να εξαπλώνεται στον θεατή, σας ιός. Εμείς βέβαια δεν είχαμε τα κιλά ναρκωτικά που έκαναν για να μουδιάσει το μυαλό τους. Μας το έκανε πουρέ το γράψιμο της οικογένειας του Άπαταου που νομίζει ότι η κόρη του είναι αστεία. Ας του το πει κάποιος. Μπορεί να το διαβάσει και μόνη της στο Twitter.
Εξαντλημένοι και απογοητευμένοι από την απομόνωση, το καστ και το συνεργείο αρχίζουν να στρέφονται ο ένας εναντίον του άλλου. Αλλά τελικά αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι αναγκάζονται να μείνουν παρά τη θέλησή τους μέχρι να ολοκληρωθεί η ταινία. Το καστ: Keegan-Michael Key, Leslie Mann, Pedro Pascal, David Duchovny, Guz Khan, η «influencer» του Tik Tok (μια κόρη Apatow) και η Karen Gillan. Είναι σχεδόν ντροπιαστικό για τους ηθοποιούς που δέχτηκαν να παίξουν σε αυτή την ταινία το δίωρο αυτό. Ο ‘Απαταου έχει συγκεντρώσει ένα εκλεκτικό καστ για την ανόητη περιπέτειά του, για τη σύζυγό του και την κόρη του το καταλαβαίνω. Οι υπόλοιποι γιατί το έκαναν αυτό στην καριέρα τους;
Τι ήθελε να μας πει ο σεναριογράφος; Ότι είναι κακομαθημένοι οι αστέρες του Χόλιγουντ; ΣΩΠΑ! Δεν μας είχε ποτέ περάσει αυτό από το μυαλό; Αν με πλήρωναν εμένα 10 εκατομμύρια δολάρια και με αναγνώριζε μέχρι και Αφρικανός αρχηγός φυλής του Αμαζονίου και με ρωτούσαν οι δημοσιογράφοι την άποψη μου για τα πάντα χωρίς καν να έχω απολυτήριο Λυκείου θα ήμουν ταπεινό χαμομηλάκι (#not).
Τους έχουμε δει να τραγουδάνε το Imagine. Δεν χρειαζόταν μια παρωδία για να καταλάβουμε ότι είναι μαλακισμένα. Κανείς δεν ζήτησε μια ταινία για την πανδημία. Δεν έχουμε ξεπεράσει ακόμη το τραύμα.
Κι αν ήθελα να δω βιντεάκια TikTok, μάλλον δεν θα έμπαινα στο Netflix. Δεν έχω καταλάβει τι υποσχέθηκε στους Daisy Ridley, James McAvoy και Benedict Cumberbatch για τα cameo. Στεναχωρήθηκα που είδα τον αγαπημένο μου Fred Armisen. Μάλλον ήθελε χρήματα όντως. Η μόνη που κατάφερε να διασωθεί είναι η Maria Bakalova. Και μπράβο της.
Το The Bubble επικεντρώνεται υπερβολικά στο να κοροϊδεύει το Χόλιγουντ. Αλλά το αστείο γυρνάει μπούμερανγκ. Έχετε σίγουρα καλύτερο τρόπο να ξοδέψετε 126 λεπτά από το χρόνο σας.
