Σύμφωνοι, δεν υπάρχει κάτι πιο αναμενόμενο από ένα αστείο για το ΠΑΣΟΚ. Από την άλλη, το ΠΑΣΟΚ πάντα θα εμπνέει, σημαδεύοντας τις αξίες και την αισθητική μιας εποχής, η οποία φτάνει στους νέους δημιουργούς ως μια θαμπή ανάμνηση ή μια γοητευτική αφήγηση. Αυτή είναι η περίπτωση και του Μίμη Καπέρδου, του νεαρού ηθοποιού, ο οποίος ανεβάζει για δεύτερη χρονιά στο θέατρο Ελιαρτ την παράσταση «Δάχτυλο στο μέλι» (κείμενο του ίδιου, ενώ στην σκηνοθεσία συνεργάζεται με τον Χρήστο Ευθυμίου) και σχολιάζει καυστικά τα έργα και τις ημέρες της πασοκικής δεκαετίας των 80s.
Το «Δάχτυλο στο μέλι» είναι το πρώτο θεατρικό έργο που έγραψες. Πώς προέκυψε η ιδέα και τι σε ώθησε στη συγγραφή του;
Ναι είναι το πρώτο μου «παιδί» το έγραψα πριν τελειώσω την δραματική σχολή κάπου το 2010 και λίγους μήνες αργότερα κέρδισε σε ένα φεστιβάλ νέων δημιουργιών το αντίστοιχο βραβείο! Η ιδέα ήρθε σε ένα λεωφορείο πηγαίνοντας στην σχολή άκουγα ραδιόφωνο και άκουσα μια είδηση για έναν δήμαρχο που πήγε να κλέψει λεφτά από τον δήμο του! Είχα την κεντρική ιδέα λοιπόν και όλα τα υπόλοιπα τα «γέννησα» Μέχρι τότε έγραφα μόνο επιθεωρησιακά κομμάτια στην σχολή και μικρές σκηνές σαν άσκηση! Ήθελα να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου σε ένα ολοκληρωμένο έργο με αρχή μέση τέλος!
Το έγραψες όταν η χώρα βρισκόταν βαθιά στην οικονομική κρίση, αρχές της περασμένης δεκαετίας. Πιστεύεις ότι η αιτία της σημερινής οικονομικής κατάστασης βρίσκεται στα χρόνια του ’80;
Η αλήθεια είναι πως όταν γράφτηκε όντως η χώρα μάς βρισκόταν σε πολύ δύσκολη κατάσταση οικονομικά και το έβλεπες παντού αυτό. Ακόμα και για να δουλέψεις σε καφετέρια τότε ήθελες μεγάλο μέσον, παρόλα αυτά την περάσαμε και αυτήν την πίστα και βρισκόμαστε στην επόμενη τώρα! Πιστεύω ότι η δεκαετία του ‘80 ήταν μόνο η αρχή. Φταίει και το ’80 και το ’90 και το ’00 και πάει λέγοντας! Νομίζω ότι η κλεψιά και οι πελατειακές σχέσεις αυτού το κράτους με τους πολίτες του είναι διαχρονικό σπορ και το μόνο που έχει αλλάξει από τότε είναι τα μεγέθη και το νόμισμα…το να κλέβεις σε ευρώ και όχι σε δραχμές νομίζω σου προσθέτει άλλο κύρος!
Ουσιαστικά σατιρίζεις την εποχή του ΠΑΣΟΚ. Πιστεύεις ότι τελικά το ΠΑΣΟΚ ζει ακόμα στην καθημερινότητα μας;
Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ ενωμένο δυνατό. Το ΠΑΣΟΚ ζει και βασιλεύει. Το ΠΑΣΟΚ νομίζω έχει ποτίσει τόσο πολύ το DNA της γενιάς που πέρασε που με έναν μαγικό τρόπο το έχει μεταλαμπαδεύσει και στην γενιά που δεν το έζησε! Όλοι έχουμε λίγο ΠΑΣΟΚ μέσα μας! Θεωρώ ότι η συρρίκνωση του ΠΑΣΟΚ οφείλεται μόνο και μόνο στο γεγονός ότι λείπει το όνομα, το ΠΑΣΟΚ! Ο λαός μας έχει αποδείξει πως έχει ανεπτυγμένο το αίσθημα του χιούμορ και του τρολαρίσματος ακόμα και στα πολιτικά και αυτό το βλέπουμε με τους ποιος είχε/ έχει επιλέξει να βάλει στη Βουλή! Οπότε θεωρώ ότι αν εμφανιζόταν το ΠΑΣΟΚ με τον ήλιο του τον πράσινο να ανατέλλει όπως τότε, το ΠΑΣΟΚ θα ήταν κυβέρνηση!
Ποιες είναι οι δικές σου αναμνήσεις από τα «πράσινο παρελθόν»;
Οι αναμνήσεις μου ξεκινάνε στα ‘90s καθώς έχω γεννηθεί το ’89. Αλλά η γενιά μου έχει μεγαλώσει με τις ατάκες «κοίτα να βγάλεις το λύκειο να μπεις στο δημόσιο», «Ξέρω έναν άνθρωπο θα σε βολέψει», «Είναι ντροπή να μπεις στο μαγαζί και να μην αγοράσεις» και πολλές ακόμα τέτοιου στιλ! Αυτά που μου έχουν μεταφέρει έχουν να κάνουν με ένα τεράστιο φαγοπότι. Από μικρές κοινωνίες όπως το χωριό μου μέχρι μεγάλες πόλεις! Γενικά όμως αυτό είναι το συμπέρασμα μού. Όταν μου μιλάνε άνθρωποι που έζησαν αυτήν την εποχή λάμπουν τα πρόσωπα τους. Ποιος ξέρει γιατί;
Ο πρωταγωνιστής του έργου είναι ένας δήμαρχος βορείων προαστίων λαϊκής καταγωγής που γοητεύεται από την εξουσία. Δεν ακούγεται γοητευτικός χαρακτήρας, αλλά υπάρχει περίπτωση να τον δούμε με μια κάποια συμπάθεια;
Νομίζω πως είναι ο ήρωας που θα ταυτιστεί κάποιος περισσότερο.. Ο δήμαρχος είναι ένας λαϊκός άνθρωπος, πολύ λαϊκός άνθρωπος! Πως να μην ταυτιστείς μαζί του; και αυτός ο άνθρωπος βρίσκεται στο τιμόνι ενός δήμου βορείων προαστίων σε μία θέση που “κληρονόμησε” από τον πεθερό του! Στην πρώτη του θητεία του δίνεται η ευκαιρία για το πρώτο μεγάλο του κόλπο! Νομίζω πολλά συναισθήματα θα μας δημιουργήσει ο δήμαρχος…
Μήπως το «βάζο με το μέλι» είναι και συνθήκη ηθικού διλήμματος (να κάνω το σωστό vs. να κάνω αυτό που με συμφέρει) σε διάφορες εκδοχές της οποίας όλοι έχουμε βρεθεί και είναι δύσκολο να αποφύγουμε τις κακοτοπιές;
Ξεκάθαρα είναι αυτή η συνθήκη. Είναι δύσκολο να βρεΙς την ισορροπία ανάμεσα στο σωστό και στο συμφέρον!! Νομίζω ότι μπορείς να αποφύγεις τις κακοτοπιές αρκεί να το θες. Οτιδήποτε άλλο το θεωρώ δικαιολογία στις αδυναμίες μας!
Ποια είναι τα πιο ΠΑΣΟΚ πράγματα που έχεις κάνει στη ζωή σου;
Χωρίς καμία ντροπή θα πω πως το πιο ΠΑΣΟΚ πράγμα που έκανα είναι ότι υπηρέτησα την θητεία μου στα σύνορα Κολωνακίου – Συντάγματος. Θεώρησα ότι έκανα κάτι πολύ κακό τότε αλλά μετά κατάλαβα.
Σε μια άτυπη «μονομαχία» τοπικών αρχόντων, σε ποια ιεραρχική σειρά θα τοποθετούσες τα παρακάτω και γιατί:
- Μεγάλος περίπατος Κώστα Μπακογιάννη
- Χριστουγεννιάτικο δέντρο φρουρούμενο από τα ΜΑΤ το 2008 επί δημαρχία Νικήτα Κακλαμάνη
- Πασχαλινά λαγουδάκια Γιώργου Πατούλη
- Απόκριες με τον Ψωμιάδη ντυμένο Ζορό
Καταρχάς να πω ότι είναι τέσσερις υπέροχοι τίτλοι για θεατρικές κωμωδίες – παρωδίες ακόμα και για θέατρο παραλόγου! Κ αυτό είναι τέχνη. Η κάθε παρωδία λοιπόν έχει την χάρη της και την γοητεία της και δεν καταλαβαίνω προς τι αυτή η καβαφική ειρωνεία σας και η προβοκάτσια! Παρόλα αυτά θα απαντήσω για να μην πείτε ότι αποφεύγω την ερώτηση! Μάχη στήθος με στήθος στην αφάνταστη ευφυΐα να ντύσεις 3 κουνελάκια με 74.000€ και να κάνεις έναν πιλοτικό περίπατο με 2.000.000€. Μόνο με σπουδές στο Χάρβαρντ παίρνεις τέτοιες αποφάσεις! Όσον αφορά την ασφάλεια του δέντρου αυτό συμβαίνει όταν έχεις διασφαλίσει την ασφάλεια όλων των πολιτών, διασφαλίζεις και την ασφάλεια των δέντρων! Και τέλος για τον ζορό μπορώ να πω μόνο ότι είμαστε οι επιλογές μας!
Νιώθεις ότι υπάρχει έλλειμα σατιρικής γραφής στην Ελλάδα σήμερα και σε τι πιστεύεις ότι οφείλεται;
Νομίζω ότι τα τελευταία χρόνια λείπει λίγο η σατιρική γραφή και κυρίως από την τηλεόραση. Είναι πολύ όμορφο πράγμα να μπορείς να παίρνεις θέση στα πράγματα αντικειμενικά και χωρίς χρώμα! Φαντάζομαι ότι αυτό έχει ενα κόστος γιαυτό ίσως και λείπει.. επίσης νιώθω ότι λείπουν οι κωμωδίες οι δικές μας οι ελληνικές με το δικό μας χιούμορ! Έχουν πάρει θέση αλλά είδη στην τηλεόραση και στο θέατρο!
Χρειάστηκε να ξαναδείς, να ξαναγράψεις κάποια σημεία του έργου επειδή σήμερα κάποιο από τα αστεία σου δεν θα περνούσε ή θα ήταν πιο πιθανόν να προσβάλλει κάποιον;
Όχι δεν έχω αφαιρέσει πράγματα, το θέμα είναι τόσο διαχρονικό που μόνο να προσθέσεις μπορείς. Οπότε έχω προσθέσει. Δεν γράφω ποτέ για να προσβάλλω κάποιον! Νομίζω ότι η κωμωδία πρέπει να έχει άλλο ρόλο στο θέατρο στην τέχνη στην ζωή μας! Νομίζω ότι πρέπει να δουλέψουμε με τούς εαυτούς μας να μπορούμε να σατιρίσουμε πρώτα τον εαυτό μας και μετά να κάνουμε το ίδιο σε μια κατάσταση!
Δεδομένου ότι αγαπάς τα σατιρικά και χιουμοριστικά κείμενα, έχεις νιώσει να αυτολογοκρίνεσαι λόγω της πολιτικής ορθότητας;
Αντιμετωπίζω ή μάλλον προσπαθώ να αντιμετωπίζω τα πάντα από την αστεία πλευρά τους. Και έτσι θέλω να βλέπουν και οι άλλοι τα κείμενα μού, οπότε οχι δεν θέλω να αυτολογοκρίνομαι αν και θεωρώ ότι κρατάω το μέτρο για να μην χρειάζεται!
Το δωμάτιο του συγγραφέα είναι το άβατο όπου τίποτα δεν είναι ιερό και όλα επιτρέπεται να λεχθούν;
Όχι θεωρώ ότι πρέπει να έχουμε όρια και μετρό και σε καμία περίπτωση δεν είναι όλα τέχνη! Δεν πρέπει να προσβάλεις ούτε ανθρώπους ούτε το κοινό σού. Δεν μπορούμε στο όνομα της τέχνης να τα ισοπεδώνουμε όλα! Δεν είναι όλα τέχνη!
Τι είδες ή διάβασες ή άκουσες πρόσφατα και σε συγκίνησε;
Αυτό νομίζω που έχει συγκινήσει όλους μας τις τελευταίες μέρες. Άνθρωποι που από την μια στιγμή στην άλλη αφήνουν τα σπίτια τους τις οικογένειες τους τις ζωές τούς και φεύγουν να σωθούν. και όσοι μένουν πίσω πολεμούν σε άθλιες συνθήκες. Μακάρι να σταματήσει γρήγορα όλο αυτό πρώτα για όλους αυτούς τούς ανθρώπους! Θα μπορούσαμε να είμαστε εμείς!
Info
Θέατρο ELIART, Κωνσταντινουπόλεως 127, Βοτανικός, τηλ.: 210 3477677
Δευτέρα και Τρίτη, 21:15
Εισιτήρια: 12€ (προπώληση), 15€ (γενική είσοδος), 10€ (φοιτητές, άνεργοι,
πολύτεκνοι, ΑμεΑ και άνω των 65).
Προπώληση: www.viva.gr και στο Ταμείο του θεάτρου ELIART
