Το “Σπάσ’ τη Σιωπή” κυκλοφόρησε για συμβολικούς -και όχι μόνο- λόγους την Ημέρα της Γυναίκας και σχεδόν ένα χρόνο μετά τη γέννηση του ελληνικού Metoo. Μιλήσαμε με τον δημιουργό του, που αντί για σοκολατάκια και λουλούδια θέλησε να κάνει ένα δώρο στις θηλυκότητες που δεν είναι κακοποιητικό. Ο φεμινιστής Βασίλης Νανούρης προσπαθεί με αυτό το κομμάτι να απαντήσει σε κάθε ατάκα του τύπου «έλα μωρέ, μόδα είναι αυτό το #metoo. Θα περάσει».

Όταν άπειροι άνδρες κυκλοφορούν με αναπολογητική απάθεια, εκείνος πάντα φλέγεται από επιθυμία να δηλώσει αλληλεγγύη. «Το «Σπάσ’ τη Σιωπή» το έγραψα πριν ένα χρόνο. Στις αρχές του 2021. Μόλις ξεκίνησε το κίνημα metoo στη χώρα μας. Λίγες μέρες μετά από το θαρραλέο σπάσιμο σιωπής της Σοφίας Μπεκατώρου. Όμως από τότε είχα αποφασίσει ότι θα το δημοσιεύσω τουλάχιστον ένα χρόνο αργότερα, γιατί ήθελα το τραγούδι να χρησιμοποιηθεί ως «εργαλείο» διατήρησης του ελληνικού #metoo. Αν το δημοσίευα τότε, νομίζω ότι περισσότερο το τραγούδι θα βοηθιόταν από το metoo, παρά το metoo απ’ το τραγούδι. Τότε όλες και όλοι μιλούσαν γι’ αυτό και μάλιστα πολλοί το χαρακτήριζαν σαν «μόδα». Εγώ ήθελα αυτό το τραγούδι να είναι ο αντίλογος στο επιχείρημα «έλα μωρέ, το metoo μόδα ήταν και πέρασε». Ήθελα να φτιάξω ένα τραγούδι που πρώτα απ’ όλα θα δυναμώνει το κίνημα αυτό και θα θυμίζει στα θύματα κακοποίησης, πως δεν έχει περάσει η μπογιά του και πως μπορούν όποτε νιώθουν έτοιμα να μιλήσουν».

Γιατί επέλεξες αυτές τις συμμετέχουσες και τι θέλεις να πετύχεις;

«Και τις επέλεξα και με επιλέξανε. Ήθελα να συμμετέχουν γυναίκες που είτε έσπασαν οι ίδιες τη σιωπή τους είτε αγκάλιασαν το metoo -η καθεμία με τον τρόπο της- τη χρονιά που πέρασε.  Από τα μηνύματα που δέχομαι στη σελίδα «Μη γεννήσεις κοριτσάκι» παρατήρησα και βιωματικά κάτι που μέχρι τότε απλά το ήξερα θεωρητικά. Όταν έκανα ένα post με την καταγγελία μιας γυναίκας, την ίδια ημέρα έβρισκα «γεμάτο» το inbox της σελίδας με καταγγελίες γυναικών (και όχι μόνο) από διάφορα μέρη της Ελλάδας, που ένιωθαν ασφαλείς να σπάσουν τη σιωπή τους στη σελίδα. Κάποιες από αυτές μάλιστα μου έδιναν την άδεια να δημοσιεύσω ανώνυμα το βίωμά τους προκειμένου να παρακινηθούν κι άλλα άτομα. Κι αυτό ακριβώς συνέβαινε. Όταν μάλιστα ένα post αφορούσε την καταγγελία μιας γυναίκας που από κάπου τη γνώριζαν τα θύματα, όπως από τον αθλητισμό, την τηλεόραση, το θέατρο, τα social media κλπ υπήρχε ακόμη μεγαλύτερη παρακίνηση. Υπάρχουν γυναίκες και από αυτούς τους χώρους στο clip. Γυναίκες που λίγο καιρό πριν τις εκτιμούσα ή και τις θαύμασα. Τώρα τις αγάπησα κιόλας.Αυτός λοιπόν είναι ο στόχος και του τραγουδιού -που την παραγωγή του ανέλαβε εθελοντικά ο Άρης Τσουκαντάς- και του clip -που την παραγωγή του ανέλαβε επίσης εθελοντικά η ομαδάρα Όρκη (ORKI):  να παρακινήσει τα άτομα που έχουν κακοποιηθεί να εξωτερικεύσουν το βίωμά τους, γιατί έτσι κάνουν δύο ή και τρία ατομικά ή κοινωνικά «δώρα»:  Ένα δώρο στον εαυτό τους, βγάζοντας από μέσα τους κάτι που τα τραβάει πίσω και δεν τα αφήνει να προχωρήσουν.

Ένα δώρο στην κοινωνία, παρακινώντας κι άλλα άτομα με τη στάση τους.

Και πολλές φορές κάνουν ένα ακόμη δώρο στην κοινωνία, αφού πιθανώς η καταγγελία τους να είναι το κομμάτι που λείπει για να οδηγηθούμε στη σύλληψη του εκάστοτε κακοποιητή.

Υγ: Εμφανίζονται στο βίντεοκλιπ 16 γυναίκες, η Νικολέτα Αρβανιτίδου (Make-up artist)    η Ελισάβετ-Φαρφαλλίνα Βακόλα  (Κινηματοργραφίστρια/Φωτορεπόρτερ), η Ειρήνη Γεωργή (Creative writer) , η Αναστασία Γιάμαλη (Δημοσιογράφος), η Χίλντα Ηλιοπούλου (Ηθοποιός), η Μαρία Κανελλοπούλου (Ηθοποιός), η Άννα Κουρουπού  (Διευθύντρια “Red Umbrella Athens”), η Μελίνα Κυριακοπούλου (Ηθοποιός/Ερμηνεύτρια), η Μελίνα Λεφαντζή (Ηθοποιός), η Κική Μαυρίδου (Ηθοποιός/Συγγραφέας), η Μάνια Μπικώφ (Διεθνής αθλήτρια),η  Έλενα Παρασκευά (Hair designer),η Χριστίνα Σαμπανίκου (Ηθοποιός/Συγγραφέας),η  Κορίννα Τακαρώνη (Make-up artist),η Κατερίνα Τσάβαλου (Ηθοποιός) και η Δώρα Χρυσικού (Ηθοποιός).