Γράφει και επιλέγει ο Νίκος Παγουλάτος

Οι απόκριες πάντα με έφερναν σε μια άβολη θέση. Ακόμα δεν έχω αποφασίσει αν μου αρέσουν ή όχι. Βέβαια, υπάρχουν σημαντικότεροι προβληματισμοί στην ζωή, αλλά ένα ακόμα – έστω μικρό – παρουσιάζεται κάθε χρόνο αυτή την περίοδο. Να ξεμπερδεύω όμως κάποια στιγμή μ’ αυτό να πάω παρακάτω.

Το βασικό με τις απόκριες είναι τα σχετικά party. Ποιός ικανοποιείται αν απλά φορέσει μια στολή και αράξει στον καναπέ του; Ok. Αν είσαι της φάσης cosplay και γενικά σου αρέσουν το role playing, πιθανόν να την βρίσκεις φορώντας την στολή του Super Mario, του πειρατή, της κοκκινοσκουφίτσας ή της Pocahontas. Αν όμως όλα τα απαραίτητα αξεσουάρ των αποκριών βρίσκονται μέσα σε κάποια μεγάλη κούτα ηλεκτρικής σκούπας που βρήκε την θέση της στην ζωή σου, στο πατάρι ή στην αποθήκη, πίσω απο τα εργαλεία ή απ’ το πορτατίφ που ακόμα δεν ξέρεις αν θες να πετάξεις, τότε, για να ευχαριστηθείς το μασκάρεμα πρέπει να πας σε κάποιο party. Και εκεί τι θα ακούσεις; Εδώ ξεκινάει το πρόβλημα μου.

Για κάποιον λόγο που αδυνατώ να κατανοήσω ακόμα, αν δεν χορέψω με Ricky Martin – Livin’ la vida loca και Γιώργο Αλκαίο – Συρματόπλεμα ένα κλασσικό βράδυ που θα βγω σε κάποιο bar οποιαδήποτε εποχή, γιατί να το κάνω τις απόκριες; Δεν είναι guilty pleasures που τα έχω περασμένα σε USB για το αμάξι, ούτε μ’ αρέσουν αλλά ταυτόχρονα ντρέπομαι να τα χορέψω με πάθος όταν βγω έξω. Είναι εκτός των ακουσμάτων και της αισθητικής μου.

Να αγοράσεις μια αποκριάτικη στολή ή να φτιάξεις μια δική σου DIY και να την φορέσεις, να παίξεις με τον χαρακτήρα που επέλεξες, να υιοθετήσεις κάτι από την κινησιολογία του ή και την φρασεολογία του, να το τραβήξεις στα άκρα και όντως να νομίζεις οτι είσαι ο Batman στις 4 τα ξημερώματα με αρκετή υποβοήθεια από το αλκοόλ, είναι απολύτως κατανοητό, το επικροτώ και το έχω απολαύσει άλλωστε. Δεν χρειάζεται να συμβαδίζει ο ψυχισμός σου με τον χαρακτήρα της στολής. Για ένα βράδυ, γίνεσαι κάτι «άλλο», κάτι «διαφορετικό». Τεράστια αίσθηση ελευθερίας και ενίοτε αδρεναλίνης.

Με την μουσική όμως, δεν μπορώ να υποκριθώ, γιατί δεν θέλω. Δεν έχω αυτή την ανάγκη. (Και εσύ; Έλα να κάνουμε παρέα τις απόκριες). Μπορώ να διασκεδάσω εξίσου «Διονυσιακά», με τραγούδια και παραδοσιακά είδη μουσικής από διάφορες χώρες της Καραϊβικής, της Λατινικής Αμερικής, της Νέας Ορλεάνης, χωρίς να γίνω απαραίτητα μέρος μιας σεφερλικής διασκέδασης.

Μια ενδεικτική μικρή playlist λοιπόν, με πολλά περιθώρια εμπλούτισης διάφορων στοιχείων που θα ανοίξουν το Shazam των υπολοίπων, με δυνατότητα πειραματισμού σε ρυθμούς που θα ταρακουνήσουν τα κορμιά. Κάνω την αρχή, μετά «δικό σας».

—

Lord Melody – Carnival Proclamation

Info: O Fitzroy Alexander ή αλλιώς, Lord Melody, γεννήθηκε στο Trinidad το ‘26. Θεωρείται ένας από τους καλύτερους εκπρόσωπους της μουσικής calypso και το συγκεκριμένο τραγούδι κυκλοφόρησε το ’58, στον σπάνιο δίσκο “Lord Melody Sings Calypso”. Το ’00 συμπεριλήφθηκε στην συλλογή “Calypso Awakening” και γνώρισε κάποια παγκόσμια αναγνωρισιμότητα.

Grupo Fantasma – Cumbia De Los Pajaritos

Info: Οι Grupo Fantasma είναι μια πολυμελής μπάντα από το Austin του Texas. Το ’10 κέρδισαν το βραβείο Grammy στην κατηγορία “Best Latin Rock or Alternative Album” για το album τους “El Existential”, αλλά το συγκεκριμένο τραγούδι βρίσκεται στον προηγούμενο δίσκο τους “Sonidos Gold”, ο οποίος ήταν υποψηφίος το ’08 στην ίδια κατηγορία Grammy, μόνο που τότε δεν έφυγαν με το βραβείο στα χέρια.  Εξ αρχής συμμετείχε και ο Adrian Quesada, γνωστός μας πλέον (κυρίως) απο τους Black Pumas.

Quantic presents Flowering Inferno – Cumbia Sombre El Mar

Info: Οι Flowering Inferno ήταν ακόμα ένα side project του Will Holland a.k.a. Quantic. Για κάποια χρόνια έμεινε στην Κολομβία, γνώρισε καλλιτέχνες του δρόμου και άλλους session μουσικούς, πειραματίστηκε, ηχογράφησε και κυκλοφόρησαν μαζί συνολικά τρία albums. Το “Cumbia Sombre El Mar” βρίσκεται στον δίσκο “Dog With a Rope” και πρόκειται για διασκευή «ανακάλυψη» μετά απο αδιάκοπο digging του Quantic. Η original εκτέλεση ανήκει στους Trio Serenata και κυκλοφόρησε ως single το ’62. Το ’11 μπήκε στην συλλογή της Βρετανικής Soundway Records με τίτλο  “The Original Sound of Cumbia” και ηχογραφήσεις της περιόδου ’48 – ’79.

Greenwood Rhythm Coalition – Salsa Verde

Info: Στο Brooklyn εδρεύει η Names You Can Trust, ένα label που πειραματίζεται και τολμάει με 7ιντσες κυκλοφορίες βινυλίου, από διάφορα μουσικά project που κατα καιρούς δημιουργεί. Στο “Salsa Verde” των Greenwood Rhythm Coalition συμμετέχει και ο παραγωγός Victor Axelrod, γνωστός και ως Ticklah.

Palov & Mishkin – De Mi Careta

Info: Μετράνε πάνω απο 10 χρόνια δισκογραφικής συνεργασίας (με παύσεις και επανεκκινήσεις) και ίσως κάποια λίγα παραπάνω χρόνια φιλίας. Τους πετυχαίνεις ως DJ’s με τα βινύλια τους αρκετά συχνά σε μαγαζιά του κέντρου της Αθήνας αλλά και παρουσιάζοντας κάποιο προσωπικό side project τους. Το ’09 κυκλοφόρησε το album τους “Think Twice” απο την Cast-A-Blast (ένα label όραμα του Blend Mishkin), στο οποίο βρίσκεις και το συγκεκριμένο κομμάτι.

Danny and The Juniors – Cha Cha Go Go

Info: Στην μεγάλη φωτία του ’08 στα studio της Universal, καταστράφηκε μεταξύ άλλων καλλιτεχνών και αρκετό υλικό από τους Danny and The Juniors. Ένα doo-wop και rock ‘n’ roll συγκρότημα, που είχε κάποιες επιτυχίες στα ‘50s αλλά χωρίς κάποιο ιδιαίτερο μουσικό χαρακτηριστικό ή κάποια ξεχωριστή σκηνική παρουσιά. Το τραγούδι αυτό κυκλοφόρησε ως 7ιντσο single το ’61 και είναι κάπως δυσεύρετο.

Stefi Akos – Mariguana

Info: Η Stefi Akos γεννήθηκε στην Ουγγαρία, έζησε στην Βουδαπέστη, εργαζόταν ως καθηγήτρια φωνητικής και συμμετείχε στην ραδιοφωνική κρατική ορχήστα τραγουδώντας κλασσική παραδοσιακή μουσική. Με την λήξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και ενώ η Ευρώπη προσπαθούσε να ανακάμψει σε κάθε επίπεδο, οι μουσικές απο άλλες ηπείρους άρχισαν να εξαπλώνονται και η εποχή των καμπαρέ ξεκίνησε να σβήνει. Επηρεασμένη λοιπόν και απο άλλα ακούσματα πλέον, το ’58 ηχογραφεί το mambo τραγούδι “Mariguana” και το “Hallo, Ha Raer” σε fox ρυθμούς. Οι Mo’ Horizons αρκετές δεκαετίες αργότερα ανακαλύπτουν αυτά τα 7ιντσα και το ’05 στην συλλογή τους “Some More Horizons” δίνουν μια καινούργια ζωή στο “Mariguana”.

Afrosound – Tiro Al Blanco

Info: Η ένωση της Αφρικής με την Λατινική Αμερική, υπάρχει στη μουσική των Afrosound. Μια μπάντα που συνδύασε πολλά είδη παραδοσιακής μουσικής με breaks και ρυθμούς της εποχής (‘70s – ‘80s). Το συγκεκριμένο τραγούδι έχει ακουστεί σε αρκετές τηλεοπτικές σειρές και κυκλόφορησε το ’81 στο ομώνυμο album.

Manu Dibango – Soul Makossa

Info: Αρχές ‘70s και τo afro-beat του Καμερουνέζου Manu Dibango ξεσηκώνει τον κόσμο στα club της Νέας Υόρκης. Συμπτωματικά, έχουν ξεκινήσει τα πρώτα block parties στο Bronx που γεννιέται το Hip-Hop και το “Soul Makossa” γίνεται ένα άτυπο χορευτικό anthem για τα b-boys και όχι μόνο. Δέκα χρόνια μετά την κυκλοφορία του, «Μa-mako, ma-ma-sa, mako-mako sa» τραγουδάει και ο Michael Jackson στο Wanna Be Startin’ Somethin (ένα από τα μεγαλύτερα hit του από το album “Thriller”), ουσιαστικά σαμπλάροντας το ρεφρέν του.

Incredible Bongo Band – Apache

Info: O Hank Marvin, κιθαρίστας των The Shadows κρατάει στα χέρια του την πρώτη Fender Stratocaster κιθάρα στην Αγγλία. Του την κάνει δώρο ο φίλος του, Cliff Richard, τον οποίο οι The Shadows συνοδεύουν στα live και στο studio, απο την πρώτη του στιγμή. Κυκλοφορούν το “Apache” το ’62 στο album τους “Meeting With The Shadows”. Μια δεκαετία αργότερα, εμφανίζεται ένα group που ουσιαστικά δεν υφίσταται, αφού οι Incredible Bongo Band είναι ένας (Michael Viner) και οι υπόλοιποι που εμφανίζονται στις φωτογραφίες είναι κομπάρσοι. Το album “Bongo Rock” περιλαμβάνει την διασκευή του “Apache”, το οποίο συνέβαλε τα μέγιστα στον δυναμισμό των πρώτων Hip-Hop parties αλλά και με τα samples που χρησιμοποιήσαν τα επόμενα χρόνια διάφοροι καλλιτέχνες, του έδωσαν μια θέση στην αιωνιότητα.