Όσο γράφεται αυτό το κείμενο, συμπαθής ξανθιά παρουσιάστρια μιλά για κάποια δευτερόλεπτα για την είδηση της γυναικοκτονίας στη Θεσσαλονίκη και υπόσχεται να αλλάξει το κλίμα, να το κάνει πιο ανάλαφρο, περνώντας στο Survivor. Αναφέρει πως με το σταγονόμετρο βρίσκει κανείς πια μια ευχάριστη είδηση να μεταδώσει και να καταπιαστεί τηλεοπτικά. Κάποιος αποχώρησε από τη ριάλιτι επιβίωσης και αυτό είναι αδιαμφισβήτητα πιο ευχάριστο από την είδηση ότι ένας άντρας πυροβόλησε τη σύντροφό του, μέσα στο κατάστημά της, μπροστά στα μάτια των παιδιών και τον πελατών της. Και μετά αυτοκτόνησε. Μια ακόμα γυναικοκτονία και σαν να μη μπορεί όμως πια η ελαφρότητα της ριάλιτι τηλεόρασης να μας πάρει το μυαλό από το αυταπόδεικτο: γυναίκες δολοφονούνται από την πατριαρχία, που δίνει όπλα και επιχειρήματα σε πρώην και νυν συντρόφους να θεωρήσουν λογική πορεία μιας ερωτικής σχέσης το «μαζί στον θάνατο».

Μια 41χρονη πυροβολήθηκε στον χώρο εργασίας της, μπροστά στα μάτια των παιδιών της, από έναν άντρα, που σύμφωνα με πληροφορίες, είχε συνάψει σχέση την οποία και θέλησε να διακόψει, ζητώντας του να χωρίσουν. Εκείνος, οπλισμένος από την πατριαρχία, που πολύ καλά του έχει διδάξει πως η σύντροφός του είναι κτήμα του, τη σκότωσε, αυτοκτονώντας λίγο αργότερα. Η 41χρονη παρά τις προσπάθειες των γιατρών, κατέληξε, με την κόρη της να έχει τραυματιστεί -ευτυχώς όχι σοβαρά- από τον ίδιο πυροβολισμό.

Δεν είμαστε «καινούργιοι» στη διαστρεβλωμένη θεωρία για το πώς λειτουργούν οι σχέσεις και ποιοι είναι οι «κανόνες» τους για κάποιους άντρες. Μαθαίνουμε πως ο συγκεκριμένος είχε κάνει και άλλες σκηνές στη γειτονιά όπου βρισκόταν η επιχείρηση της συντρόφου του, αναγκάζοντάς τη να κάνει αίτηση για περιοριστικά μέτρα. Αυτή είναι η πληροφορία που μάς δημιουργεί και αυτόν τον κόμπο στο λαιμό. Το πώς μια γυναίκα είναι αβοήθητη, σε μια μόνιμη ανασφάλεια που της κληρονομεί το φύλο της σε αυτή την κοινωνία, ανήμπορη να νιώσει πως ξέμπλεξε από έναν κακοποιητικό σύντροφο, από μια τοξική σχέση από την οποία βρήκε το θάρρος και την καθαρότητα του μυαλού να φύγει. Έκανε περιοριστικά μέτρα και όμως εκείνος μπήκε στο αυτοκίνητό του, με ένα όπλο στη θέση του συνοδηγού, πάρκαρε, μπήκε στο κατάστημα και την πυροβόλησε. Όχι, ούτε εδώ χωρούν δικαιολογίες για το πόσο χαομένος ή θερμόαιμος ήταν. Για το πόσο σκέφτηκε καλά τι σκοπεύει να κάνει.

Την προηγούμενη ακριβώς ημέρα, στο προφίλ του στο Facebook, το οποίο έχει προδώσει το φλερτ του με την εγκληματική οργάνωση Χρυσή Αυγή και με τη σωστή φωλιά που κατά καιρούς είχε βρει σε τσιτάτα δικτατόρων και στο μίσος, είχε αναρτήσει: «Όλο και πιο κοντά στον τελευταίο αγώνα. Το μόνο πράγμα που δεν φοβήθηκα ποτέ μου είναι τον θάνατο. Δεν ξέρω εσείς τι κάνετε». Όπως φαίνεται, ο τελευταίος αγώνας ήταν αυτός της διακοπής της ζωής μια γυναίκας στην οποία δεν «χάριζε» το δικαίωμα του να ζει. Χωρίς εκείνον, αλλά να ζει.

 

Η 20χρονη κόρη της γυναίκας, που ήταν μητέρα τριών παιδιών, είδε τη μαμά της να σκοτώνεται μπροστά στα μάτια της. αποτέλεσε παράπλευρη απώλεια της πατριαρχίας που δολοφονεί αν κάτι δεν τη βολεύει. Και στα αυτιά μας ακούγεται σαν βασανιστήριο η δήλωση ενός γνωστού της γυναίκας να λέει στον ANT1 πως «ο τύπος είχε κάνει σκηνικά» και πως «είχαν έρθει και άλλη φορά περιπολικά εδώ». Κοίτα που το «είχε δώσει δικαιώματα» είναι έμφυλο και στρέφεται μόνο ενάντια στις γυναίκες-θύματα, όταν το victim blaming νιώθει υποχρεωμένο να κάνει τη βρώμικη δουλειά του.