Εδώ και λίγες μέρες, η πάντα δραστήρια και κοινωνικά προβληματισμένη θεατρική ομάδα 4Frontal (ανέβασαν και το εξαιρετικό και επίκαιρο ««Εκπαίδευση Εις Τα Του Οίκου Δια Νεαράς Κορασίδας» στο πρώτο μισό της σεζόν) ανεβάζει στο BIOS την πρώτη της επιθεώρηση με τίτλο «Ω ΠΑΙΔΕΣ ΕΛΛΗΝΩΝ» (μπορείς να βρεις εισιτήρια εδώ), σε σκηνοθεσία του Θανάση Ζερίτη και κείμενα όλης της ομάδας.
Μιλήσαμε με τους 5 πρωταγωνιστές της παράστασης, τη Νεφέλη Μαϊσράλη, τον Χάρη Κρεμμύδα, τον Πάνο Τοψίδη, την Τατιάνα-Άννα Πίττα και τον Τάκη Ζαχαριάδη, για να μοιραστούν τις σκέψεις τους για αυτή την Π.Ο.Π. επιθεώρηση που δεν χαρίζεται στην ελληνική πραγματικότητα.
Επιθεώρηση. Γιατί αυτό το είδος; Ήταν η πρόκληση να ασχοληθείτε με κάτι που δεν είχατε κάνει πριν ή υπάρχει όντως μια underground άνθισή του; Μήπως ξαφνικά νιώθετε hipster στην τοποθεσία BIOS;
Νεφέλη Μαϊστράλη: Γιατί η πολιτικοκοινωνική κατάσταση γύρω μας πάει απ’ το κακό στο χειρότερο και θέλαμε να τα πούμε. Λογικό ν’ ανθίζει. Πρόκληση σίγουρα γιατί είναι ένα τρομερά απαιτητικό είδος-έρευνα, άποψη-θέση, σχόλιο, κέφι, χορός, τραγούδι, χιούμορ…Πιο πολύ θυμωμένη στην τοποθεσία BIOS, θα έλεγα.
Χάρης Κρεμμύδας: Είναι τόσες πολλές οι πολιτικές εξελίξεις, τόσο πολλά τα ευτράπελα στη Βουλή, τόσο έντονες οι ανισότητες κάθε είδους, τόσα τα παράλογα στην ελληνική πραγματικότητα που έμοιαζε μονόδρομος να ασχοληθούμε με το είδος της επιθεώρησης. Δεν ξέρω αν ανθεί αλλά σίγουρα αποτελεί ενδιαφέρουσα θεατρική φόρμα που χαίρομαι αρκετά που την εξερευνούμε. Οι hipster υπάρχουν ακόμα;
Τατιάνα-Άννα Πίττα: Νομίζω ένα επιθεωρησιακό είδος της εποχής είναι η ανάπτυξη όλων αυτών των σατιρικού ύφους σχολίων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Και το ευτυχές γεγονός είναι ότι αυτή η σύγχρονη επιθεώρηση έχει ανακτήσει την επαφή της με την πολιτική πραγματικότητα, έχει ξαναφέρει στο προσκήνιο την επιτακτική ανάγκη να ασκείται με ψυχαγωγικό τρόπο κριτική στα κακώς κείμενα των κυβερνητικών πολιτικών. Πιστεύω δε ότι τα παραπάνω δεν είναι καθόλου χίσπτερ. Το χίπστερ – έτσι όπως έχει καθιερωθεί και απ’ όσο εγώ το έχω αφουγκραστεί – είναι κάτι απολιτικό και μάλιστα από άποψη.
Πάνος Τοψίδης: Η ιδέα ξεκίνησε πολύ καιρό πριν. Το γεγονός ότι συντονιστήκαμε με πολλά ανάλογα projects σίγουρα δείχνει πολλά για την εποχή πού διανύουμε καθώς η επιθεώρηση και στο παρελθόν εκπλήρωνε την ανάγκη για σχολιασμό και καυτηρίαση της εκάστοτε πραγματικότητας. Το δύσκολο πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις είναι να κάνεις τον άλλον να γελάσει με πράγματα που δεν είναι και τόσο αστεία χωρίς να τα ξορκίζεις. Hipster έχω νιώσει πολλές φορές στο bios αλλά σίγουρα όχι αυτή.
Τάκης Ζαχαριάδης: Η επιθεώρηση είναι ένα είδος που και μόνο λόγω της ιστορίας του αξίζει να ερευνηθεί. Είδαμε πως ο καλύτερος τρόπος να μιλήσουμε για την πραγματικότητα που ζούμε είναι η επιθεώρηση και τα εργαλεία που αυτή μας έδωσε. Είναι πάντοτε πρόκληση να κάνεις κάτι που δεν ξέρεις. Να βγεις λίγο έξω από την πεπατημένη σου, κι ας αποτύχεις. Αλλά πιστεύω πως όλοι και όλες μας μάθαμε κάτι παραπάνω από αυτή τη διαδικασία. Ελπίζω να υπάρχει άνθιση για το συγκεκριμένο θεατρικό είδος – όχι τίποτα άλλο υπάρχει και πάρα πολύ υλικό. Σιγουρά δεν αισθανόμαστε χίπστερ. Το χίπστερ που γνωρίσαμε είχε κάτι δήθεν ψαγμένο, όχι πολιτικοποιημένο και μια ντουλάπα με καρό πουκάμισα. Αισθανόμαστε περισσότερο, μάλλον, καλλιτέχνες και καλλιτέχνιδες του καιρού μας ετοιμοπόλεμοι και ετοιμοπόλεμες στην τοποθεσία BIOS.
Σε όλες σας τις δουλειές εργάζεστε συλλογικά, ωστόσο η επιθεώρηση είναι ένα κατ’ εξοχήν είδος συλλογικής δημιουργίας. Πώς ήταν για εσάς όλη αυτή η διαδικασία; Πώς τη ζήσατε;
Νεφέλη Μαϊστράλη: Το συλλογικόν ήταν ένας απ’ τους λόγους που επιλέξαμε να κάνουμε επιθεώρηση. Μας λειτουργεί αυτός ο τρόπος και στην παρούσα φάση, ήταν και μια πολύ δημιουργική διαδικασία. Όντως κάναμε ωραίες πρόβες-δεν το λέω έτσι. Συντονιστήκαμε όλοι στο στόχο και συνεννοηθήκαμε πολύ γρήγορα.
Χάρης Κρεμμύδας: Πολύ ευχάριστα. Νομίζω δεν θα ξεχάσω πόσο γελάσαμε στη διαδικασία της σύνθεσης των κομματιών όπου ο κάθε ένας/μία από εμάς ως εκπρόσωπος Τύπου αυτοσχεδίαζε βασιζόμενος/η σε πραγματικά κείμενα συνεντεύξεων Τύπου. Πολλές φορές δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε τι έχει ειπωθεί αλλά η ελληνική πολιτική πραγματικότητα και όχι μόνο, μάλλον δεν θα σταματήσει ποτέ να μας εκπλήσσει.
Τατιάνα-Άννα Πίττα: Τι να λέμε, η συλλογικότητα είναι αξία ανεκτίμητη και, προσωπικά μιλώντας, οι 4Frontal μού το επαλήθευσαν υποδειγματικά για άλλη μια φορά. Είναι η δεύτερη φορά που δουλεύουμε μαζί και για μένα είναι τιμή, χαρά, μοίρασμα εμπιστοσύνης και γόνιμο έδαφος -πόσο μάλλον σε ό,τι αφορά το εν λόγω παραστατικό είδος- για να εκδηλωθεί μια τέτοια δυναμική που επιτρέπει να ειπωθούν πράγματα και να καταδειχθούν καταστάσεις που δεν πρέπει επουδενί να ξεχαστούν.
Πάνος Τοψίδης: Είναι η δεύτερη συνεχόμενη φόρα πού καταπιανόμαστε όχι με κάποιο έτοιμο κείμενο αλλά δημιουργούμε κάτι από το μηδέν, από μία ιδέα. Αν και σαν διαδικασία μπορεί να γίνει αγχωτική ωστόσο στη συγκεκριμένη περίπτωση γίναν όλα ήρεμα και συντονισμένα. Νομίζω πώς όλοι θέλαμε να πούμε τα ίδια πράγματα.
Τάκης Ζαχαριάδης: Πιστεύω στις ομάδες και στην ομορφιά των ανθρώπων όταν συνεργάζονται. Η επιθεώρηση που γνώρισα – και το θέατρο στο οποίο θα ήθελα να μετέχω – είναι στη βάση του συλλογική δημιουργία. Ανταλλαγή ιδεών, διαφωνίες, συμφωνίες, διάλογος, μαθητεία και καλλιτεχνικό άνοιγμα σε άγνωστα νερά είναι πράγματα που τα χαίρεσαι γιατί θα σε εξελίξουν. Είναι η πρώτη μου δουλειά με την ομάδα 4Frontal και η πρώτη γενικά. Επομένως, η χαρά, η τιμή και η προσμονή ήταν μεγάλη. Είναι σημαντική για μένα η εμπιστοσύνη και η γενναιοδωρία που μου έδειξαν όλοι και όλες τους. Η διαδικασία ήταν πρωτόγνωρη, ζωηρή και αστεία. Ερευνήσαμε, γράψαμε, χορέψαμε, τραγουδήσαμε, γελάσαμε, συγκινηθήκαμε, περάσαμε κοβιντ, βραχήκαμε, εγκλωβιστήκαμε στα χιόνια… Ήταν ωραία.
Ο τίτλος «Ω παίδες Ελλήνων» δημιουργεί την εντύπωση ότι θα δούμε τη δική σας ματιά πάνω στο ελληνικό παρελθόν και την ελληνική ταυτότητα. Είναι όντως έτσι;
Νεφέλη Μαϊστράλη: Ακριβώς όπως τα λες είναι. Να προσθέσω μόνο ότι το παρελθόν παρουσιάζεται κυρίως ενισχυτικά με την επικαιρότητα και όσα ζούμε τώρα.
Τατιάνα-Άννα Πίττα: Πιάνει και το παρόν, που αν μη τι άλλο μας τροφοδοτεί ανελέητα. Πάντως η τάση δεν είναι να κανιβαλίσουμε την ελληνική ταυτότητα αλλά να αναδείξουμε και μια άλλη αφήγηση από την κυρίαρχη που μας θέλει λ.χ. να σχετιζόμαστε απευθείας κι εσαεί με το αρχαίο κλέος ή τον ηρωισμό της ελληνικής επανάστασης. Εννοείται ότι υπάρχει μια πληθώρα από υπέροχες προσωπικότητες Ελλήνων κι Ελληνίδων, διάσημων και μη, καθ’ όλη την ελληνική ιστορία, αλλά εδώ ας πούμε ότι κυρίως αγγίζουμε κυρίως κάποιες από τις άλλες που μας κάνουν να ντρεπόμαστε, να λυπόμαστε, να οργιζόμαστε. Αλλά και όχι μόνο, έχουμε και φωτεινές στιγμές.
Πάνος Τοψίδης: Φυσικά. Μέσα από το πρίσμα της σάτιρας πάντα. Άλλωστε, ο προβληματισμός πάνω στην ελληνική ταυτότητα, με τον τρόπο που προβάλλεται, προσωπικά μου φαίνεται ήδη αστείος.
Τάκης Ζαχαριάδης: Στην παράσταση θα δείτε κομμάτια του παρελθόντος αλλά και του παρόντος. Εμπνευστήκαμε πολύ από το σήμερά μας και από την εικόνα που έχουμε για το χθες μας. Δεν θέλαμε να κατηγοριοποιήσουμε και να γενικεύσουμε σε σχέση με την ελληνική ταυτότητα. Έτσι, την προσεγγίσαμε (την ελληνική ταυτότητα) θέτοντας ερωτήσεις και τους δικούς μας προβληματισμούς με αφορμή την καθημερινότητα. Παραδείγματος χάριν, γιατί πιστεύουμε πως έχουμε κάτι κοινό με τους αρχαίους Έλληνες; Υπάρχουν κοινά; Τί είναι αυτό που μας κάνει να νιώθουμε σπουδαίοι και σπουδαίες; Ποια είναι η σχέση μας με την πολιτική; Αλλά και γιατί ξαφνικά παντού γύρω μας ακούμε τραπ;
Στην κεντρική φωτό για την προώθηση της παράστασης, σας βλέπουμε να κρατάτε ψηλά ένα σουβλάκι. Είναι το σουβλάκι το διαχρονικό σύμβολο της «ελληνικότητας», παρά τις θερμίδες του;
Νεφέλη Μαϊστράλη: Το greek souvlaki υπάρχει παντού. Είναι Π.Ο.Π.! Νόστιμο, γρήγορο, φτηνό, χορταστικό. Όλα τα καλά. Και παχυντικό, δεν λέω. Αλλά με αλάδωτη πίτα, μικρό το κακό.
Χάρης Κρεμμύδας: Ε δεν είναι; Είναι εξαγώγιμο τουριστικό προϊόν. Σχεδόν Π.Ο.Π. Γκρικ σουβλάκι πάει μαζί με γκρικ λόβερ, μουζάκα και Ακρόπολη. Σχετικά με τις θερμίδες, δεν έχει και τόσες αν αναλογιστούμε την ικανοποίηση που χαρίζει. Εκτός αυτού αποτελεί μία ισορροπημένη τροφή πλούσια σε υδατάνθρακες, μέταλλα, ιχνοστοιχεία αλλά και πρωτεΐνες.
Πάνος Τοψίδης: Ναι, ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι διαφορετικά υλικά τυλίγονται και συνυπάρχουν μαζί για να δώσουν ένα νόστιμο αποτέλεσμα και ότι ο καθένας το θέλει κάπως διαφορετικό θα μπορούσε να είναι ένα από τα σύμβολα της ελληνικότητας σήμερα.
Στο σουβλάκι πατάτες να βάζουμε; Αναπτύξτε…
Νεφέλη Μαϊστράλη: Όχι λέω, γιατί άμυλο στο άμυλο εμένα με χαλάει. Δεν “ακούγεται” ο γύρος.
Χάρης Κρεμμύδας: Αν και αρκετά προσωπική ερώτηση, εγώ θα έλεγα οτιδήποτε ικανοποιεί την πείνα με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο μπορεί να σταθεί με αξιοπρέπεια στο μάταιο τούτο κόσμο.
Τατιάνα-Άννα Πίττα: Όχι, υπερβολικό άμυλο και επιπλέον είναι προκάτ συνήθως. Φρέσκες και κομμένες με το χέρι ναι, από δίπλα, για το σβήσιμο. Παρεμπιπτόντως, τα σουβλάκια της φωτογραφίας έχουν.
Πάνος Τοψίδης: Αν τα υλικά είναι φρέσκα βάλτε από όλα. Αλλά προς θεού πότε αλάδωτη πίτα!!!
Τάκης Ζαχαριάδης: Εννοείται βάζεις και πατάτες. Επίσης, σε στιγμές μεγάλου κλέους παίρνεις και μια μερίδα πατάτες έξτρα. Οι πατάτες είναι λύση και παρηγοριά.
Με ποιο «νούμερο» διασκεδάσατε περισσότερο στη διάρκεια των προβών;
Νεφέλη Μαϊστράλη: Με έναν κυβερνητικό τύπο που κάνει ο Πάνος Τοψίδης και μας βάζει στη θέση μας ως πολίτες για διάφορες απαιτήσεις που έχουμε. Ακόμη και τώρα, κάθε φορά που τον ακούω πίσω απ’ το παραβάν στην διάρκεια της παράστασης, γελάω.
Τατιάνα-Άννα Πίττα: Ας μην κρυβόμαστε, γελάσαμε πολύ. Ένα πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό είναι ένας κυβερνητικός εκπρόσωπος του Πάνου Τοψίδη, ο οποίος προσπαθεί να δικαιολογήσει κάτι αστοχίες της κυβέρνησης επιστρατεύοντας ατόφιο σουρεαλισμό που μας τον τρίβει στα μούτρα μας.
Πάνος Τοψίδης: Έπεσε πολύ γέλιο στις πρόβες! Πάντα μνημονεύω τα νούμερα της Νεφέλης Μαϊστράλη. Αυτό το κορίτσι έχει μία ικανότητα να υποστηρίζει με πάθος ακόμα και κάτι που φαινομενικά σου μοιάζει ανόητο πού καταλήγεις να λες δεν μπορεί έτσι θα ναι. Ίσως πρέπει να γίνει πολιτικός μία μέρα.
Τάκης Ζαχαριάδης: Κατά τη διάρκεια των προβών γελάσαμε πολύ. Ακόμη και τώρα γελάμε με κάποια από αυτά. Αυτό όμως που μου έρχεται πρώτο στο μυαλό είναι η κυβερνητική εκπρόσωπος της Τατιάνας-Άννας Πίττα, η οποία κατά τη διάρκεια της ενημέρωσης που κάνει για τις πυρκαγιές θυμάται διάφορα στιγμιότυπα με τον Πρωθυπουργό.
Πόσο εύκολο είναι να μιλάς με αστείο τρόπο για πολύ σοβαρά πράγματα, δεδομένου ότι θα θέματα που θίγετε καθορίζουν, επηρεάζουν και (σε ορισμένες περιπτώσεις) καθιστούν την καθημερινότητα μας;
Νεφέλη Μαϊστράλη: Λειτουργεί να μιλάς για σοβαρά πράγματα με χιούμορ. Αυτό είθισται να κάνει η κωμωδία, η καλή .Τώρα δεν ξέρω αν εμείς κάνουμε καλή, αλλά σίγουρα έχουμε προσπαθήσει να αγγίξουμε την σάτιρα που’ ναι δύσκολη μεν, αλλά τρομερά λυτρωτική αν πετύχει, δε.
Τατιάνα-Άννα Πίττα: Περιττό να πω ότι κάθε μέρα η πραγματικότητα μάς ξεπερνάει, δεν τους προλαβαίνουμε. Η αλήθεια είναι ότι σε ό,τι κάνουμε, από κάτω σαν κάπως να ανεβαίνει μια θερμοκρασία, αυτή του θυμού μας, την οποία προσπαθούμε όχι να ρίξουμε αλλά να μετουσιώσουμε σε ισόβαθμη θερμοκρασία άλλης ποιότητας, ας πούμε κεφιού, κεφιού, κεφιού, χιούμορ, συχνά προβοκατόρικου κι αποκαθηλωτικού, γλεντιού, ανάτασης, και κυρίως μιας αίσθησης συνενοχής με το κοινό, ότι ζούμε μαζί σε αυτό το συχνά ζοφερό τοπίο και ότι ψάχνουμε στιγμές να γελάσουμε μαζί, όχι για να το ξεχάσουμε έστω και προσωρινά, αλλά για να κατανοήσουμε και πιστέψουμε οτι ενδέχεται και να είμαστε πιο δυνατοί/ές απ’ αυτό
Πάνος Τοψίδης: Προσωπικά δεν μου είναι καθόλου εύκολο. Κάποια πράγματα όμως είναι τόσο ακραία πού αν πάρεις κάποια απόσταση και τα δεις χωρίς τον αντίκτυπο που έχουν στην κοινωνία σου και σε σένα τον ίδιο θα δεις ότι είναι πολύ αστεία.
Τάκης Ζαχαριάδης: Αυτό ήταν και το πιο δύσκολο για εμένα. Είδα, όμως, στην πράξη και με την καθοδήγηση του Θανάση Ζερίτη, πως αυτός ο τρόπος είναι και ο πιο λειτουργικός. Γιατί το γέλιο και το αστείο ταράζουν τα κοινωνικά σύνολα. Γιατρεύουν χωρίς να ξύσουν τις πληγές. Αλλά και πως είναι και ριψοκίνδυνα – ανάλογα τις προθέσεις – για αυτό προσοχή στις απομιμήσεις.
Η πρεμιέρα ήταν στις 14/2. Τυχαίο ή κρύβεται κάποια σκοτεινή σας πρόθεση από πίσω την οποία λαχταράμε να μάθουμε;
Νεφέλη Μαϊστράλη: Αν και είμαστε πολύ ερωτικοί τύποι, δεν θα έλεγα ότι έχουμε τον Βαλεντίνο σε καμιά ιδιαίτερη υπόληψη. Οπότε, απλώς χρειαστήκαμε μια βδομάδα παράταση και συμπέσαμε με τον Άγιο.
Χάρης Κρεμμύδας: Μα ο Άγιος Βαλεντίνος κρύβεται πίσω από τους υπέρογκους λογαριασμούς της ΔΕΗ.
Πάνος Τοψίδης: Ίσως όλοι θέλαμε να αποφύγουμε τις σχέσεις μας και βρήκαμε την τέλεια δικαιολογία!
Ανεβάζετε επιθεώρηση η οποία διαρκεί 90 λεπτά. Σόρι, αλλά του Σεφερλή κρατάει 3 ώρες… Μας «κοροϊδεύετε»;
Νεφέλη Μαϊστράλη: Όταν ετοιμάζαμε την παράσταση, υπήρχαν ακόμη οι απαγορεύσεις με την έξοδο έως τις 12.00, οπότε αφήσαμε το περιθώριο στον κόσμο να πιει κι ένα ποτό μετά. Επίσης, δουλεύουμε πάνω στην πύκνωση και «ουκ εν τω πολλώ το ευ» και τα λοιπά.
Τατιάνα-Άννα Πίττα: Η αλήθεια είναι ότι υπάρχει στη δεξαμενή υλικό για τρίωρη, μη μας προκαλείτε.
Πάνος Τοψίδης: Είχαμε και μπαλέτα και ταχυδακτυλουργό στην παράσταση αλλά κολλήσαν κορονοϊό.
Τάκης Ζαχαριάδης: Είναι ακριβώς ο μισός χρόνος. Άρα με μια διπλή παράσταση θα ισοφαρίσουμε.
Μετά από αυτή την παράσταση, βρήκατε την απάντηση στο ερώτημα «Τι είναι η πατρίδα μας», εκτός από τους κάμπους και τα ψηλά βουνά;
Χάρης Κρεμμύδας: Πρέπει να έρθετε για να πάρετε την απάντηση προς το τέλος της παράστασης.
Τατιάνα-Άννα Πίττα: Κάθε στιγμή μπορείς να βρεις μια έγκυρη, ειλικρινή απάντηση στη συγκεκριμένη ερώτηση. Άσε που επιδέχεται πολλών απαντήσεων, το ζήτημα είναι πολυπαραγοντικό, εξαρτάται από τη μέρα και την ώρα, την παρέα, το μενού κ.α.
Πάνος Τοψίδης: Ήταν μία ερώτηση που μας απασχόλησε από την αρχή των προβών. Η απάντηση καταλήγει να είναι μια εντελώς προσωπική ιστορία για τον καθένα. Το σκηνικό πολλές φορές είναι το ίδιο…
Τάκης Ζαχαριάδης: Είναι οι άνθρωποι της. Το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον τους. Μνήμες και πράγματα που εντυπώθηκαν μέσα τους. Το συλλογικό ασυνείδητο που κληρονομήσαμε και θα κληροδοτήσουμε. Αλλά δεν έχει μία μόνο απάντηση. Είναι μία ερώτηση που η απάντηση της αλλάζει όσο ζεις και αλλάζεις.
Με ποιες αφορμές αναφωνείτε «Ω παίδες Ελλήνων» στην καθημερινότητά σας;
Νεφέλη Μαϊστράλη: Με την ασυδοσία και την βλακεία των πολιτικών, τις μίζες και τα φακελάκια, την βλαχιά και τον «ωχαδερφισμό», την μπινιά, την παπάρα κ.ά.
Τατιάνα-Άννα Πίττα: Σήμερα συγκεκριμένα πέρασα από την εθνική στο ύψος στο Καπανδρίτι στα καμένα του Αυγούστου, εκεί που η φωτιά πέρασε την εθνική με 1-2 μποφόρ στρατηγού-άνεμου. Εκεί μας σκέφτηκα λοιπόν και μας κάλεσα. Ευτυχώς είχε βγει χλόη ανάμεσα.
Πάνος Τοψίδης: Κάθε φορά που εντοπίζω την πεποίθηση ότι κάποιος δικαιωματικά είναι ανώτερος επειδή είναι Έλληνας.
Τάκης Ζαχαριάδης: Αναφωνώ «Ω παίδες Ελλήνων» κάθε φορά που βλέπω να δίνει κάποιο άτομο τη θέση του στο λεωφορείο. Όταν δίνει τη σειρά του σε κάποια δημόσια υπηρεσία. Όταν βλέπω ταλαντούχα άτομα στους δρόμους να μοιράζονται την τέχνη τους. Αλλά και όταν κινδυνεύω να με πατήσουν τη στιγμή που παραβιάζουν το stop ή κάποιο φανάρι. Όταν βλέπω ένα άτομο να πετάει κάτω το εισιτήριο του μετρό. Τη στιγμή που βλέπω ειδήσεις και εξετάζεται η κοινή λογική. Στις στιγμές των αντιθέσεων μας. Κάθε φορά που ξεχωρίζω ένα καινούριο πρόσωπο στο μωσαϊκό της ελληνικής πραγματικότητα που ζούμε.
Photo credits: Ελίνα Γιουναλή
INFO
Ω ΠΑΙΔΕΣ ΕΛΛΗΝΩΝ
Κάθε Δευτέρα-Τρίτη στο BIOS (Πειραιώς 84) έως την Τρίτη 5 Απριλίου
