Δεν είναι διασκεδαστικό να βλέπεις την ιστορία μιας γυναίκας που διασύρθηκε εξαιτίας ενός sex tape. Το 2022. Γιατί τώρα ξέρεις τι σημαίνει τραύμα, revenge porn, διαδικτυακό bullying, μισογυνισμός, θύμα σεξουαλικής κακοποίησης και δεν θέλεις να διαιωνίζεις την κακοποιητική συμπεριφορά και να μάθουν νεότερες γενιές πώς πέρασε η Πάμελα Άντερσον πάνω στο σκάφος με τον Τόμι Λι.
Αυτή η σειρά δημιουργήθηκε για να ικανοποιήσει τον ετερόφυλο άνδρα που θέλει να δει τα μεγάλα βυζιά της Λίλι Τζέιμς σε κάθε επεισόδιο. Που δυστυχώς ξέρει κι αυτή τι σημαίνει να διασύρεσαι ως πρωτοσέλιδο σε κίτρινα tabloids. Αλλά, κάποιες φορές το θύμα γίνεται θύτης για να κάνει η κακοποίηση τον κύκλο της.
Προσωπικά, ένιωσα άβολα από την εναρκτήρια σκηνή. Με την αναπαράσταση μιας εμβληματικής τηλεοπτικής στιγμής, με δύο εμβληματικά άτομα ή μάλλον ηθοποιούς να τους υποδύονται. Η σκηνή, λοιπόν, είναι μια επανάληψη του talk show με παρουσιαστή το διάσημο Τζέι Λένο που ρωτά την Πάμελα Άντερσον (εκείνη εμφανώς τρακαρισμένη και μουδιασμένη) για την «κασέτα» της σε μια άβολη ανταλλαγή ηλίθιων σεξιστικών υπονοούμενων.
Τι βλέπαμε και πώς αυτό μας έχει γεμίσει με προκαταλήψεις για τα θύματα. Η λέξη ετεροντροπή για μερικούς σημαίνοντες άνδρες (και γυναίκες) παρουσιαστές είναι μικρή να περιγράψει το αίσθημα του θεατή.
Xυδαία στυλιζαρισμένη κάθε σκηνή. Πορνό. Νιώθεις ματάκιας άρρωστος με καμπαρντίνα σε άλσος της γειτονιάς καλοκαίρι όταν συναντάς ξαναμμένους μεθυσμένους νέους. Ηδονοβλεπτική εμμονή σκηνοθέτη.
Τόσο κοντινά σε βυζιά και ρώγες δεν έκανε ούτε ο σκηνοθέτης του 3,2,1.
Αστείο θα το έβλεπες μόνο αν κάπνιζες φούντες με τον Σεθ Ρόγκεν που αν δεν βάλει σε μια ταινία του κάποιο πέος να μιλάει δεν νιώθει ολοκληρωμένος δημιουργός. Η ιστορία, να υπάρχει, είναι η εξής: Η σταρ του Baywatch και διεθνές σύμβολο του σεξ Πάμελα Άντερσον και ο ντράμερ των Mötley Crüe, Τόμι Λι, ερωτεύονται με μια ματιά και τέσσερις μέρες μετά παντρεύονται και κάνουν σεξ. Και μπράβο τους. Μια ιδιωτική κασέτα που έκαναν σεξ τον μήνα του μέλιτος έγινε δημόσιο αγαθό. Εξαιτίας μιας κλοπής.
Η Λίλι Τζέιμς και ο Σεμπαστιάν Σταν έχουν ντυθεί Παμ και Τόμι και δεν ξέρεις αν όντως είναι καλοί ηθοποιοί ή πέτυχε τόσο εξαιρετικό αποτέλεσμα το τμήμα του μακιγιάζ και των εφέ ή και τα δύο. Μοιάζουν ασυνήθιστα – αισθητικά, φωνητικά και με κάθε τρόπο – με τους ανθρώπους της πραγματικής ζωής. Εξαφανίζονται σε αυτές τις περσόνες που υποδύονται. Η σταρ του «Baywatch» είναι μια προσωποποίηση του ιδεώδους μιας σεξουαλικής βόμβας, ο ντράμερ του Mötley Crüe είναι μια glam-up καρικατούρα της αρρενωπότητας. Οι δυο τους υπήρξαν παντρεμένοι από το 1995 έως το 1998, κατά τη διάρκεια του γάμου αυτού η κασέτα σεξ τους κλάπηκε, πωλήθηκε και τελικά διανεμήθηκε ευρέως.
Αν θέλεις να το δεις, το βλέπεις, υπάρχει ο μισογυνισμός και η ταπείνωση και η ζημιά που υπέστη η Πάμελα Άντερσον ως γυναίκα και ως ηθοποιός. Δεν την πήρε μετά κανείς σοβαρά. Και φυσικά δεν έδωσε την έγκρισή της γι αυτή τη σειρά. Άρα, ακόμη δεν την αντιμετωπίζει κανείς σοβαρά. Και δεν πρόκειται για κάποιο ιστορικό γεγονός που άλλαξε τον κόσμο για να είναι απαραίτητη για τις μελλοντικές γενιές η δημιουργία ενός πολιτιστικού προϊόντος. Ούτε δημιουργήσαν ένα ντοκιμαντέρ με έρευνα και καταγραφή γεγονότων για το πρώτο sex tape που δημιούργησε το ιστορικό προηγούμενο. Δημιούργησαν μια σειρά για το Hulu για το κέρδος.
Κάποιοι ίσως πουν ότι είναι εν μέρει ένα ριμέικ του 21ου αιώνα του πώς εκείνη η εποχή αντιμετώπιζε τις νεαρές γυναίκες, όπως το “Impeachment: American Crime Story”, “Framing Britney Spears” και ακόμη και “Yellowjackets (αυτοί οι κάποιοι γράφουν στους New York Times).
Βέβαια, υπάρχει έντονη η νοσταλγία της δεκαετίας του ’90 στο “Pam & Tommy”. Και δεν ήταν μια δεκαετία που φέρθηκε καλά στις διάσημες γυναίκες της εποχής. Μπορεί να υπάρξει μια φεμινιστική αναδρομή και κριτική στην ταμπλόιντ κουλτούρα με ομιλούντα γεννητικά όργανα στη σειρά; Η Πάμελα Άντερσον δεν θα το δει. Αυτό δήλωσε. Παραμένει οδυνηρό στη μνήμη της το γεγονός. Και ίσως αυτό είναι το μόνο που μετράει.
Η σειρά δημιουργήθηκε από τους Σεθ Ρόγκεν και Έβαν Γκόλντμπεργκ, το δίδυμο παραγωγής πίσω από το Superbad, 50/50, To Τέλος του Κόσμου, Sausage Party, οι οποίοι αγόραζαν τα δικαιώματα ενός άρθρου του Rolling Stone το 2014 από την Amanda Chicago Lewis, το οποίο περιγράφει λεπτομερώς τα εγκλήματα από την οπτική γωνία του Rand Gauthier, του ανθρώπου που έκλεψε το χρηματοκιβώτιο και πούλησε την ταινία. (Ο Ρόγκεν παίζει επίσης τον Γκοτιέ στην παράσταση). Τα δύο πρώτα επεισόδια γράφτηκαν επίσης από τον Ρόμπερτ Σίγκελ που εκτελεί και χρέη παραγωγού. Τα πρώτα τρία επεισόδια σκηνοθετούνται από τον Κρεγκ Γκιλέσπι, τον σκηνοθέτη πίσω από το I, Tonya.
Στα θετικά: ωραίο soundtrack. Και ο Σεμπαστιάν Σταν θα αρχίσει να λαμβάνει πολλά σενάρια.
