«Ο σαρκασμός είναι η κατώτερη μορφή του πνεύματος, αλλά η ανώτατη μορφή της νοημοσύνης», δεν το είπαμε εμείς, ο Όσκαρ Ουάιλντ, κάτι ήξερε. Βέβαια, επειδή αρκετή χολή διαβάζουμε στα σόσιαλ από ανώνυμος κονδυλοφόρους καλό είναι να μείνουμε στον αυτοσαρκασμό. Ή να ακολουθούμε την πιο διάσημη σελίδα για τον σαρκασμό. Ένα meme την ημέρα, τη βαρεμάρα της τηλεργασίας κάνει πέρα. 16 εκατομμύρια άνθρωποι ξέρουν.
Ένα ποστ την ημέρα, τη βαρεμάρα της τηλεργασίας κάνει πέρα. 16 εκατομμύρια άνθρωποι ξέρουν.
Και ταυτίζονται με τη φωνή της γιαγιάς που τους λέει να κοιμούνται νωρίς. Υπερβολικά νωρίς.
Ξέρατε εσείς ότι η έκθεση στον σαρκασμό ενισχύει τη δημιουργική επίλυση προβλημάτων;
Ανήκετε κι εσείς σε εκείνους τους 30αρηδες που μετράτε αντίστροφα για τη σύνταξη;
Δεν είναι λίγοι αυτοί που υιοθετούν το σαρκασμό για να φανούν κουλ. Αποστασιοποιείσαι, κάνεις τον εαυτό σου ανώτερο. Αν είσαι ειλικρινής όλη την ώρα, φαίνεσαι αφελής.
Όταν σου λένε ότι ζεις τα καλύτερα σου χρόνια κι εσύ μένεις ακόμα με τους γονείς σου, στα 34, επειδή δεν βγαίνεις.
Όταν βγήκες με τους φίλους σου για ένα ποτό και ήθελες μισό κουτί nurofen για να στρώσεις τις επόμενες μέρες.
Όταν σου ζητάνε οδηγίες για εκείνο το μπαρ στο Παγκράτι.
Όταν βγαίνεις με τους φίλους σου και δεν σου μιλάει κανείς αλλά κοιτάνε τα κινητά για να τσεκάρουν τι ανέβασαν άλλοι.
Όποτε βλέπεις φωτογραφίες της Τζένιφερ Λόπεζ. Στα 51 της.
Όταν κάνεις βιντεοκλήση με τους φίλους σου. ΤΑΓΚΑΡΕΙΣ ΥΠΕΥΘΥΝΑ.
