Εξαιρετικά χρόνια τα μαθητικά. Γεμάτα γνώση, πίεση, σπυράκια, φάρσες, ορμονικές αλλαγές, «ανοίξτε τα παράθυρα να αεριστεί η αίθουσα» και ενδιαφέροντα, ψυχαγωγικά μαθήματα. Ας μείνουμε για λίγο στο τελευταίο κομμάτι της επιφανειακής περιγραφής. Στα «ενδιαφέροντα και ψυχαγωγικά μαθήματα» ανήκει σίγουρα και η Γεωγραφία, έτσι δεν είναι; Έτσι είναι, τουλάχιστον έτσι θέλουμε να πιστεύουμε ότι είναι καθώς οφείλουμε σαν καλοί μαθητές που υπήρξαμε κάποτε και εμείς, να λέμε ότι «κάτι μας έμεινε» από τις ώρες που περνούσαμε στα λευκά θρανία με τις άσεμνες ζωγραφιές.
Η Γεωγραφία, λοιπόν, ήταν διασκεδαστική. Μέσα από αυτή μάθαινες περισσότερα για τη χώρα σου και εμπλούτιζες τον σκληρό δίσκο του εγκεφάλου σου με σημαντικές πληροφορίες που αφορούσαν τον υπόλοιπα μέρη του κόσμου, αυτά που ευχόσουν μελλοντικά να επισκεφτείς. Και το έκανες. Μπράβο σου, ήταν όνειρο ζωής να βρεθείς στη Βιέννη και να περπατήσεις στους ζεστούς της δρόμους με τα απολύτως απαραίτητα και χωρίς να σκέφτεσαι αν θα έπρεπε να πάρεις μαζί σου τη ζακέτα που άφησες στο δωμάτιο του ξενοδοχείου. Η Χαβάη, άλλωστε, φημίζεται για το υποτροπικό της κλίμα.
Όπως ήδη έχετε καταλάβει, ο βαθμός μας στο συγκεκριμένο μάθημα ήταν υψηλός και για το λόγο αυτό, αποφασίσαμε να μιλήσουμε με τα άτομα πίσω από τη σελίδα Η Γεωγραφία ΔΕΝ είναι Καθόλου κουλ ώστε να τα συμμορφώσουμε, να τα δείξουμε με τα δάχτυλο φωνάζοντας «είστε αγεωγράφητοι» και κυρίως, να φλεξάρουμε τις γνώσεις μας. Τα καταφέραμε.
Πότε και πώς προέκυψε η ιδέα για τη σελίδα και γιατί νιώσατε την ανάγκη να πάτε κόντρα στο ρεύμα που ήθελε την Γεωγραφία να είναι κουλ;
Η ιδέα προέκυψε πριν από περίπου ενάμιση χρόνο. Σε μάζωξη με φίλους ένας από την παρέα ξεκίνησε από το πουθενά να διαβάζει δυνατά, σχεδόν να απαγγέλλει, το ένα μετά το άλλο τα ποστ της σελίδας “Η Γεωγραφία είναι πολύ ΚΟΥΛ”. Η απαγγελία από μόνη της προκάλεσε γέλιο σε όλους αλλά ήταν και ο τρόπος που παρουσιάζονταν το θέματα, οι αμερικανισμοί που χρησιμοποιούνταν και η γενικά επιτηδευμένη γλώσσα. Όλα αυτά μας φάνηκαν αρκετά αστεία. Πέραν όμως αυτών μας άρεσε και η θεματολογία της σελίδας όπως και της παρόμοιου περιεχομένου οι “ΓεωΓΡΑΦΙΚΟΙ”. Λίγες μέρες αργότερα το account με το οποίο θα αφήναμε σχόλια κάτω από τέτοια ποστ ήταν πραγματικότητα. Αυτός ήταν έξαλλου και ο μόνος σκοπός μας αρχικά. Έξυπνα και αστεία σχόλια κάτω από δημοσιεύσεις άλλων σελίδων με κοινό παρονομαστή τη γεωγραφική θεματολογία. Η συνέχεια βέβαια αποδείχτηκε διαφορετική..
Ποια είναι η διαδικασία που ακολουθείται πριν το ποστ; Επικαιρότητα ή ξυπνήσατε, έχετε όρεξη, άρα θα κάνετε και ένα ποστ; Αλήθεια, πόση ώρα αφιερώνετε στη σελίδα καθημερινά;
Το επιτελείο μας αποτελείται από τρία άτομα, για την ακρίβεια δύο βασικούς παίκτες και έναν τουρίστα που η αλήθεια είναι ότι δε βοηθάει και πολύ. “Διαδικασία” δεν υπάρχει, όπως δεν υπάρχει και προκαθορισμένος χρόνος που θα αφιερωθεί. Στηριζόμαστε καθαρά σε εντελώς αστάθμητους παράγοντες, όπως η επικαιρότητα που σωστά ανέφερες, η έμπνευσή κάποιου από εμάς και σε πολύ μεγάλο βαθμό η έμπνευση των ατόμων που μας ακολουθούν. Μπορεί ένα σχόλιο που θα αφήσουν ή ένα μήνυμα που θα στείλουν να μας δώσει έτοιμο στο πιάτο ένα πραγματικά ωραίο ποστ ή να μας οδηγήσει με λίγη προσπάθεια σε ένα πολύ καλό αποτέλεσμα.
Γιατί η Γεωγραφία δεν είναι κουλ; Ένα τουλάχιστον επιχείρημα αλλιώς η απάντηση πιάνεται ως άκυρη.
Ποιος είπε ότι η Γεωγραφία δεν είναι κουλ; Εμείς, ε; Κι όμως, δεν λέμε αυτό ακριβώς. Η γεωγραφία είναι σκέτη ομορφιά! Δεν είναι απλά κουλ, δεν είναι δροσερή, δεν είναι τίποτα άλλο τέτοιο πιασάρικο. Είναι τέτοια δηλαδή η αυταξία της που θεωρούμε πως αν κάποιοι πιστεύουν ότι χρειάζεται η λέξη “κουλ” για να αναδειχθεί αυτή η αξία, μάλλον αυτοί είναι τελικά που κάτι έχουν πιάσει λάθος. Αυτό μας θυμίζει κάτι δημαγωγούς που σπεύδουν με κάθε αφορμή να μας πουν πόσο πολύ αγαπούν την πατρίδα τους και την οικογένειά τους, τα αυτονόητα δηλαδή. Για να μας πουν τι ακριβώς; Ότι εμείς τα αγαπάμε λιγότερο; Ή μήπως ότι αυτοί οι ίδιοι είναι πολύ κουλ; Σκεφτείτε το…
Μήπως η κακή αυτή σχέση με την Γεωγραφία έχει να κάνει με κάποια παρεξήγηση με κάποιον καθηγητή ή καθηγήτρια στο σχολείο;
Τώρα που το λες υπήρχε ένας καθηγητής γεωγραφίας στο Γυμνάσιο. Είχε καταγωγή από τη Λέσβο ή τη Μυτιλήνη, δε θυμάμαι με σιγουριά και δεν έχει σημασία. Μας ρωτούσε κάθε τόσο ποια είναι τα τρία μεγαλύτερα νησιά της Ελλάδας. Όταν φτάναμε λοιπόν στο Νο3 της λίστας οι πιο περισσότεροι επιλέγαμε τη Ρόδο που σίγουρα ακουγόταν πολύ πιο σημαντική από την πατρίδα του. Αυτό τον εξόργιζε πολύ και δεν το έκρυβε καθόλου. Προφανώς το θεωρούσε προσβολή για τον τόπο καταγωγής του οπότε όσοι ήμασταν άτυχοι, ή αν προτιμάς άσχετοι, μπαίναμε αυτομάτως στη μαύρη του λίστα.
Το αγαπημένο σας post μέχρι σήμερα και γιατί.
Εδώ μας βάζεις δύσκολα. Αλλά ας πούμε το “ΚΡΗΤΙΚΟΙ, ΠΟΝΑΤΕ;;;;” Από τη μία μας αρέσει να διακωμωδούμε τους φίλους Κρητικούς και την εμμονή τους να κολλάνε αυτοκόλλητα με το νησί στα οχήματά τους, από την άλλη άφησε σχόλιο κάτω από το ποστ το αλάνι που του ανήκει το όχημα οπότε νιώσαμε μια ολοκλήρωση.
Έχουμε ανάγκη από περισσότερες πληροφορίες σε ένα περιβάλλον που ήδη χαρακτηρίζεται από την υπερπληροφόρηση ή έχουμε ανάγκη από τη διακωμώδησή του; Μήπως και τα δύο;
Η ροή της πληροφορίας έχει όντως απίστευτη ορμή στις μέρες μας με αποτέλεσμα η προσφορά πληροφορίας να είναι πολλές φορές μεγαλύτερη από την πραγματική ζήτηση με αποτέλεσμα να καταλήγουμε να μην έχουμε τον απαραίτητο χρόνο για να διαβάσουμε όλα όσα θεωρούμε σημαντικά και σοβαρά. Σε τέτοιες περιπτώσεις είναι ξεκάθαρη η ανάγκη για διακωμώδηση. Αυτός είναι και ο σκοπός της σελίδας προφανώς, να προκαλεί δηλαδή γέλιο και γενικά να μην παίρνει τα πράγματα και τόσο στα σοβαρά.
Τι έχετε να πείτε στα άτομα που έχουν ένα χάρτη ή μία υδρόγειο στο γραφείο τους;
Χωρίς να το έχουμε επεξεργαστεί πολύ, μια καλή ιδέα θα ήταν την υδρόγειο να τη βάλουν στην κατάψυξη και τον χάρτη να τον κάνουν πίνακα ανακοινώσεων.
Σε ποιο μέρος του κόσμου θα στέλνατε κάποιον που χρειάζεται απεγνωσμένα διακοπές;
Αν τους αρέσει η θάλασσα και τα νησιά να πάνε στα Άγραφα. Αν είναι λάτρεις του βουνού θα τους στείλουμε κάπου προς Ναούρου. Αν ψήνονται για city break σε ευρωπαϊκή πρωτεύουσα θα επιλέξουμε τη Μελβούρνη -που για όσους δε γνωρίζουν είναι στην Αυστρία. Και τέλος αν πρόκειται για Αθηναίους που δε θέλουν να πάνε μακριά τους προτείνουμε να πάρουν μια ξαπλώστρα και να αράξουν στο δάσος του Αμαζομονοίου.
