Όταν πάσχεις από μια ψυχική διαταραχή, πολλές φορές τα λόγια δεν αρκούν για να περιγράψεις την κατάστασή σου και το πώς ακριβώς αισθάνεσαι. Ο visual artist Pulkit Kamal, για το λόγο αυτό έχει οπτικοποιήσει τα συναισθήματά του και προσπαθεί μέσα από το έργο του να μας δώσει να καταλάβουμε πώς είναι να ζει κάποιος με καθημερινό, έντονο άγχος ή αλλιώς, με anxiety (δεν υπάρχει ελληνική μετάφραση της λέξης). Πώς θέλει να μας μεταφέρει στον κόσμο του; Με εκπληκτικά animation.
H ψηφιακή απόδοση του έντονου άγχους είναι μια ενιαία νυχτερινή σκηνή στην οποία ένα άτομο κάθεται σε μια καρέκλα με θέα την αστραφτερή πόλη που βρίσκεται από κάτω. Η βροχή πέφτει στο γιγάντιο παράθυρο της εικόνας και το “o” σε μια φωτεινή επιγραφή αναβοσβήνει σαν να φλέγεται. Ο χαρακτήρας γέρνει προς τα εμπρός, σαν να θέλει να έχει καλύτερη θέα, αλλά τελικά κάθεται πίσω σαν να είναι κολλημένος στο κάθισμά του.
Ο Kamal δημιούργησε αυτά τα clips για να περιγράψει την εμπειρία του με τις ανήσυχες σκέψεις. «Έχω anxiety για περίπου 10 χρόνια τώρα. Για μένα είναι αυτός ο συνεχής φόβος για το άγνωστο. Εσύ μπορείς να αισθανθείς ότι είναι εκεί, αλλά δεν μπορείς να επικυρώσεις την παρουσία του». Η εμπειρία είναι «παραλυτική» για τον Kamal. «Για ώρες, έμεινα μόνος μου και κοιτούσα τον τοίχο ελπίζοντας ο εγκέφαλός μου να σταματήσει να γεμίζει τα κενά και να σταματήσει να κάνει τα δικά του σενάρια για πράγματα που δεν θα συνέβαιναν ποτέ».
Μέσα από αυτό το ψηφιακή τέχνη «ηθελα απλώς να δείξω αυτό το συναίσθημα μέσα από την τέχνη μου και ίσως να προσεγγίσω τους ανθρώπους και να τους ενημερώσω ότι δεν είναι μόνοι σε αυτό».
