O Τένεσι Ουίλιαμς έχει γράψει ένα έργο που πονάει. Όταν βάζεις αυτοβιογραφικά στοιχεία στα κείμενά σου πάντα θα επαναφέρεις τις αναμνήσεις και των αναγνωστών στην επιφάνεια. Είναι ένα οικογενειακό δράμα, απλοί άνθρωποι, τέσσερις χαρακτήρες με πολλά όνειρα που η σκληρή πραγματικότητα διέλυσε.

Και δυστυχώς, όταν νιώθουμε ματαιωμένοι, ρίχνουμε τις ευθύνες σε εκείνους που αγαπάμε περισσότερο γιατί πρέπει να τους πληγώσουμε που δεν μας βοήθησαν να εκπληρώσουμε το πεπρωμένο μας. Αυτή η οικογένεια είναι σε μια σύγκρουση. Και ανίκανη να βιώσει το παρόν της. Χάνεται στις αναμνήσεις. Στο παρελθόν της.

Ο Τομ θυμάται στιγμές  της οικογενειακής του ζωής.  Η πληκτική δουλειά του σε μια αποθήκη υποδηματοποιίας, έχει συνθλίψει τα  όνειρά του. Η Λόρα, η αδερφή του,  αντιμετωπίζει τις δυσκολίες της ζωής βρίσκοντας καταφύγιο σε έναν μικρόκοσμο από  γυάλινα ζωάκια. Η  Αμάντα, η μητέρα τους, ελπίζει πως τα παιδιά της θα ζήσουν όπως η ίδια δεν κατάφερε ποτέ. Ο Τζίμ, ένας επισκέπτης στον οποίο στηρίζουν όλες τις ελπίδες τους,  θα τους απογοητεύσει. Οι εξαιρετικοί  Λένα Παπαληγούρα,  Άννα Μάσχα,  Κωνσταντίνος Μπιμπής και  Αναστάσης Ροϊλός ζωντανεύουν τους ήρωες ενός από τα σημαντικότερα έργα της παγκόσμιας δραματουργίας.

Οι δυο γυναίκες σχεδόν δεν βγαίνουν από το σπίτι. Δεν έχουν συνανναστροφές. Δεν είναι σε θέση να λειτουργήσουν στον έξω κόσμο. Η Αμάντα νιώθει ότι ο επισκέπτης θα τους σώσει από το γυάλινο θηριοτροφειό τους. Αρνείται πεισματικά να δεχθεί την κατάστασή της κόρης της.  Η Λόρα δεν μπορεί να ξεχωρίσει την πραγματικότητα από την ψευδαίσθηση. Είναι αθώα. Και εύθραυστη όπως τα ζωάκια από γυαλί της συλλογής της που σπάνε και την πληγώνουν. Ο Τζιμ θα σπάσει και την καρδιά της, όταν την φιλήσει και της αποκαλύψει ότι είναι αρραβωνιασμένος. Την έχει αφήσει με ραγισμένες ελπίδες.

Η Λένα Παπαληγούρα και η Άννα Μάσχα μας συγκίνησαν με την απελπισία τους. Ο Αναστάσης Ροϊλός είναι εξαιρετικός. Ειδικά στη σκηνή με την «ενηλικίωση» της Λένας Παπαληγούρα. Η σκηνοθεσία του Γιώργου Νανούρη είναι πλέον αναγνωρίσιμη. Είναι ένας σκηνοθέτης που προσεγγίζει κάθε ανέβασμά του με εξαιρετική ευαισθησία. Η φωτεινή αναπαράσταση του “γυάλινου κόσμου” της Λώρα λειτουργεί συμβολικά κι εξαιρετικά αποτελεσματικά. Ο Κωνσταντίνος Μπιμπής, σε διπλό ρόλο σχολιαστή και πρωταγωνιστή είναι καθηλωτικός.

Είναι μια παράσταση για την απώλεια του αισθήματος σύνδεσης με τον κόσμο έξω από  το σαλόνι μας. Για όλους όσοι αποζητούν καταφύγιο σε έναν ονειρικό κόσμο και μετατρέπουν αυτή την ψευδαίσθηση σε υποκειμενική πραγματικότητα. Κι αυτός είναι ο λόγος να δεις την παράσταση του Γιώργου Νανούρη. Γιατί μιλάει για ένα σύμπτωμα της εποχής μας. Μαζί με την αδυναμία διαφυγής. Όπως χαρακτηριστικά λέει ο σκηνοθέτης: «Δυο χρόνια σχεδόν τώρα, η ζωή μας έδειξε πόσο εύκολα μπορούν να ανατραπούν όλα. Να ραγίσουν, ακόμα και να σπάσουν – σαν να είναι φτιαγμένα από γυαλί».

Info: O Γυάλινος Κόσμος σε σκηνοθεσία Γιώργου Νανούρη στο Θέατρο Αλκυονίς

Διάρκεια παράστασης 120

Προπώληση: viva.gr

Φωτογραφίες: Μαριλένα Βαϊνανίδου