Ο σεναριογράφος και ηθοποιός Γιώργος Καπουτζίδης συμμετείχε στην εκδήλωση του Υπουργείου Δικαιοσύνης, «Κοινωνία Χωρίς Ρατσισμό, Κοινωνία Με Μέλλον». Κατά τη διάρκεια της τοποθέτησής του, μίλησε για τον «κίνδυνο» των διαφορετικών ανθρώπων, αλλά και για τα κακώς κείμενα, την ομοφοβία, τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ+ και τις ευθύνες της πολιτείας σε ό,τι αφορά τον ρατσισμό και τη μισαλλοδοξία που «αναπνέουν» ακόμα ανάμεσά μας.

Σε άλλα νέα, ο Γιώργος Καπουτζίδης, αυτή η φωνή που έχουμε όλοι πολύ ανάγκη να διεκδικεί λεπτά από τον δημόσιο διάλογο, για ακόμα μια φορά μίλησε για όλα όσα έχουμε ανάγκη κάποιος να ονοματίζει και να ζητά να λυθούν.

“Ποιος τους είπε ότι είναι ΟΚ να χλευάζεις ένα 9χρονο παιδί; Ποιος τους είπε ότι είναι ΟΚ να το κοροϊδεύεις, να το χτυπάς; Ποιος τους είπε ότι είναι ΟΚ να φτάνουν να δολοφονούν ανθρώπους στη μέση του δρόμου στην Αθήνα και μετά να προσπαθούν να τους βγάζουν κλέφτες, ή να βαφτίζουν αυτοκτονίες, δολοφονίες; Κάποιους τους είπε ότι είναι ΟΚ ή κάποιος τους είπε ότι δεν πειράζει. Πρέπει, λοιπόν, να δούμε ποιος το είπε αυτό το πράγμα, για να καταλάβουμε πώς γεννήθηκε ο ρατσισμός.

Ρατσισμός είναι οι δυσκολίες που πέρασα, οι δυσκολίες που θα περάσουν τα παιδιά που μεγαλώνουν τώρα σε κάποιο σχόλιο και ίσως τραβάνε τα ίδια που τραβούσα.

Ρατσισμός είναι και δεν μιλάει κανείς για αυτό, οι άνθρωποι που φύγανε μόνοι τους σε μεγάλη ηλικία, σε ένα δωμάτιο, γιατί η πολιτεία και η κοινωνία, δεν τους έδωσε ποτέ το δικαίωμα να φύγουνε κρατώντας το χέρι του συντρόφου τους”, ανέφερε ο κ.Καπουτζίδης.

Πρέπει να μάθουμε από πού ξεκίνησε ο ρατσισμός

«Δεν τους έδωσε ποτέ το δικαίωμα να ζήσουν μαζί αγαπημένοι σε ένα σπίτι. Τους ανακαλύψαμε μετά από μέρες, από την μυρωδιά τους. Και η γειτονιά βγήκε και έλεγε ότι ήταν ένας ήσυχος άνθρωπος που δεν έδωσε ποτέ δικαιώματα. Ναι δεν είχε δικαιώματα, πώς να δώσει; Αυτά είναι ρατσισμός και πρέπει να μάθουμε, να καταλάβουμε, από πού ξεκίνησε. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ένας άνθρωπος ο οποίος μπορεί αυτήν τη στιγμή να βρίσκεται στο σπίτι του και να δέρνει τη γυναίκα του και να δέρνει τα παιδιά του και να μην έχει δουλέψει ποτέ και να ζει από τη σύνταξη της μάνας του και του μπαμπά του γιατί πολύ απλά βαριόταν, να θεωρείται για την ελληνική πολιτεία καλύτερος σύντροφος από εμένα και καλύτερος πατέρας από μένα.

Δεν μπορώ να το καταλάβω. Νόμιζα ότι η καρδιά, ο χαρακτήρας, το μυαλό, είναι πράγματα που αξίζει να αποτελούν κριτήρια αξιολόγησης των πολιτών. Και όχι μόνο των πολιτών, των φίλων μας, των ανθρώπων με τους οποίους συναναστρεφόμαστε. Και τελικά καταλήγουμε στο ότι το μοναδικό κριτήριο, ή τουλάχιστον αυτό που έχει περισσότερη σημασία, είναι με το με τι διεγείρεται σεξουαλικά ο καθένας. Μου φαίνεται ανόητο σαν κριτήριο. Ανόητο να το χρησιμοποιεί η ελληνική πολιτεία. Ρατσισμός είναι αυτό, λοιπόν.

Και ειλικρινά δεν θέλω πια, ούτε να μου απαντήσετε γιατί είναι κακό η φωνή μου να είναι πιο λεπτή ή γιατί είναι κακό να παίζω με κούκλες ή γιατί είναι κακό το να είμαι ο εαυτός μου. Μη μου το απαντήσετε, σας συγχωρώ, δεν πειράζει, καλά τα πήγα και έτσι.

Ο άνθρωπος με «τα λιγότερα δικαιώματα»

«Θέλω όμως πραγματικά να κάνω μία ερώτηση στον πρωθυπουργό αυτής της χώρας και δεν έχει να κάνει και πάλι θα το πω με παρατάξεις. Έχει να κάνει με το τι είναι ένας άνθρωπος, ο οποίος έχει μία τεράστια ευθύνη, ένα τεράστιο βάρος, οδηγεί μια χώρα και τον σέβομαι πάρα πολύ γιατί έχει αυτή την ευθύνη που είναι εξαιρετικά δύσκολη και δεν θα ήθελα να είμαι καθόλου στη θέση του. Δεν έχει να κάνει με παράταξη. Για ποιο λόγο, αυτό μόνο απαντήστε μου. Για ποιο λόγο είμαι ο άνθρωπος με τα λιγότερα δικαιώματα σε αυτή την αίθουσα; Γιατί είναι ο άνθρωπος με τα λιγότερα δικαιώματα στη γειτονιά μου, στην πόλη μου; Αυτό δεν το έχω καταλάβει. Αν μπορεί να μου το απαντήσει, έχει καλώς, θα τη δεχτώ την απάντηση. Αλλά αν δεν έχει απάντηση σε αυτό, πάει να πει ότι κάτι έχει κάνει λάθος και αυτός και ο προκάτοχός του και οι προκάτοχοι των προκατόχων και η κοινωνία μας και η πολιτεία μας. Και αυτό το λάθος οφείλουμε να το αλλάξουμε τώρα, σήμερα».