Ακόμη κι αν δεν έχεις ιδέα ποιος είναι ο Λιν- Μανουέλ Μιράντα, να μην χάνεις ταινία που σκηνοθετεί. Είναι ο βασιλιάς του Μπρόντγουεϊ και έγραψε ιστορία με το μιούζικαλ Hamilton. Δεν υπάρχει καταλληλότερος άνθρωπος να ανεβάσει ένα μιούζικαλ ή να το συστήσει στο κοινό του Netflix.
Επιτέλους, ο Άντριου Γκάρφιλντ έβγαλε τη στολή του Spiderman για να αντιληφθούμε όλοι πόσο ταλαντούχος ηθοποιός είναι. Είναι τρομακτικός ο ρόλος που του ανατέθηκε. Θα έπρεπε να τραγουδάει και να παίζει στη διασκευή του αυτοβιογραφικού μιούζικαλ για την ζωή του δημιουργού του Rent, Τζόναθαν Λάρσον. Η ταινία Tick,Tick…Boom! είναι μια ωδή σε έναν αδικοχαμένο ταλαντούχο καλλιτέχνη που άλλαξε με το έργο του τα μιούζικαλ. Τα έκανε λιγότερο τουριστικό ιβέντ και περισσότερο θεατρική εμπειρία.
Ο Τζόναθαν Λάρσον πέθανε πρόωρα σε ηλικία 35 ετών το πρωί της πρώτης Off-Broadway παράστασης του Rent. Έπαθε αορτική ανατομή. Η ταινία εστιάζει όμως στον θρυλικό ροκ μονόλογό του που διηγείται τις δυσκολίες ενός νέου καλλιτέχνη που ζει στην Νέα Υόρκη και δουλεύει για χρόνια πάνω στο πρώτο του μιούζικαλ. Το Superbia, ένα ροκ μιούζικαλ επιστημονικής φαντασίας. Πρωταγωνιστεί η Νέα Υόρκη, η πόλη που δεν σε αφήνει να είσαι πραγματικά ευτυχισμένος γιατί κυνηγάς κάθε μέρα την ευτυχία σου.
Είναι μια βουτιά στα 90s. Σε πιάνει μια νοσταλγία είτε τα έζησες ή τα θυμάσαι αμυδρά με τους τεράστιους Macintosh να πιάνουν όλο το γραφείο. Σε πιάνει μια νοσταλγία ακόμη και αν γεννήθηκες μετά το 2000 για αυτή την εποχή. Μακάρι να είχαμε την ευκαιρία να δούμε την ταινία στις κινηματογραφικές αίθουσες. Ο πρωταγωνιστής βρήκε τον ρόλο που θα του φέρει μια οσκαρική υποψηφιότητα. Σε μαγνητίζει. Δεν μου αρέσουν καν τα μιούζικαλ και δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια μου από πάνω του.
Ο Τζον, λοιπόν, νιώθει μια ασφυκτική πίεση. Θέλει να αφήσει το στίγμα του στην βιομηχανία του θεάματος πριν συμπληρώσει τα 30α γενέθλια του. Φυσικά αυτό θα καταστρέψει την σχέση του με την κοπέλα του και τον κολλητό του. Για κάποιον που δεν έχει εμπειρία με μιούζικαλ ο Γκάρφιλντ είναι μια ακαταμάχητη supernova που εκρήγνυται επί 1 ώρα και 55 λεπτά.
Δεν είναι απλά ένας φόρος τιμής στον βραβευμένο με Πούλιτζερ δημιουργό. Είναι ένα κλείσιμο ματιού σε όλους τους πιτσιρικάδες που πασχίζουν να πληρώσουν το ενοίκιο τους γιατί κυνηγούν το όνειρό τους. Και μια υπενθύμιση ότι η ζωή δεν τελειώνει στα 30. Δεν υπάρχουν προθεσμίες στην πραγματική ζωή. Δεν θα έχεις να πληρώσεις το ρεύμα, θα πιάνεις τον εαυτό σου να ποθεί ένα μεγάλο μισθό και μια πολυτελή ζωή αλλά δεν θα ξεπουληθείς μέχρι να έρθει η στιγμή σου. Το σίγουρο είναι ότι θα κουραστείς να σερβίρεις Κυριακάτικα brunch σε προνομιούχους. Μπορεί να δεις την ταινία κι ως ένα φιλμ για ένα 30χρονο ετερόφυλο λευκό άνδρα που πρέπει να μάθει την έννοια της ενσυναίσθησης. Ή να πάρεις την συμβουλή «γράψε γι’ αυτά που ξέρεις», το καλύτερο εργαλείο στα σωστά χέρια, το χειρότερο στους ποζεράδες.
Είναι μια τρυφερή ταινία. Ανεπιτήδευτη. Και γεμάτη ταλαντούχος ηθοποιούς, ικανούς να κάνουν την πιο μικρή σκηνή να φαίνεται τρομερά σημαντική. Για την Βανέσα Χάντζενς μιλάμε. Αν δεν βρεθεί με υποψηφιότητα αυτή η ταινία, θα είναι σκάνδαλο.
