Πώς καταλαβαίνετε ότι παρακολουθείτε μια καλή παράσταση; Όταν δεν νιώθετε την ανάγκη να βγάλετε το κινητό από την τσέπη σας για ανούσιο σκρολάρισμα επειδή βαρεθήκατε; Όταν τελειώνει και πονάνε τα χέρια σας από το χειροκρότημα; Όταν λέτε σε όλους σας τους φίλους να την δουν; Όταν θέλετε να ξαναπάτε; Ή όταν το γράφουν όλοι, κριτικοί, γνώστες περσόνες και άσχετοι, και πάτε γιατί είστε φασαίοι;
Με τους Παίχτες του Γκογκόλ που σκηνοθετεί ο 32χρονος Γιώργος Κουτλής δεν θα βαρεθείτε λεπτό, θα χειροκροτήσετε τους Γιάννη Νιάρρο, Βασίλη Μαγουλιώτη, Ηλία Μουλά, Αλέξανδρο Χρυσανθόπουλο. Γιώργο Τζαβάρα, Γιώργο Μπουκαούρη και τον Χρήστο Στέργογλου, θα πείτε σε όλους -από τον συνάδελφο στο γραφείο μέχρι τη νύφη σας- να βγάλουν άμεσα εισιτήρια και, ίσως, πάτε μαζί τους. Και ναι, αυτή η παράσταση είναι ιδανική για όλους όσοι διαβάζουν κριτικές στα free press και τα sites για να πάνε ένα ρημάδι θέατρο.
Η αθηναϊκή σκήνη φέτος είναι κάπως μουδιασμένη. Λογικό. Ο κόσμος μεταπανδημικά (μάλλον) ή φοβάται ή φτώχυνε ή και τα δύο. Για λόγους οικονομίας, τα περισσότερα ανεβάσματα είναι παλιές παραστάσεις που είχαν σημειώσει εμπορική επιτυχία. Μπίζνα είναι και η Τέχνη, τι να κάνουμε τώρα. Πολλές κλασικούρες (το ρεπερτόριο που λένε οι επαΐοντες) που το κοινό κουράστηκε να βλέπει όλα αυτά τα χρόνια κι ελάχιστες μοντερνιές που οι προσκλήσεις γεμίζουν τα καθίσματα.
Άρα τι θα συζητηθεί, αν εξαιρέσεις τα πληρωμένα δημοσιεύματα; Η φρέσκια, η νεανική, η καλοκουρδισμένη, η παθιασμένη, η διαφορετική, η διασκεδαστική παράσταση που την κάνουν άτομα που δεν βλέπετε στα πρωινάδικα. Κυρίως, άτομα με τόσο ταλέντο κι όρεξη να μουσκέψουν από ιδρώτα τα κοστούμια τους που θα έπαιζαν και για έναν θεατή. Αυτοί γεμίζουν μεγάλα θέατρα. Συνοδοιπόροι στο όνειρο.
Συγκεντρώθηκαν λοιπόν στη σκηνή του Κιβωτός οι 30αρηδες με όρεξη να πειραματιστούν στα σιγουράκια κι έβαλαν στην πρίζα τις ηλεκτρικές τους κιθάρες για να υποδεχτούν το κοινό και να του χαρίσουν μια εμπειρία. Γιατί αυτό είναι το νόημα του θεάτρου, όχι να μου αλλάξεις τη ζωή ως θεατή αλλά να με κάνεις κομμάτι μιας συλλογικής εμπειρίας. Ειδάλλως, κάθομαι στο ζεστό σπιτάκι μου να δω ισπανική σαπίλα στο Netflix.
Το έργο είναι γνωστό, ερωτεύσιμα καθάρματα στήνουν μια κομπίνα για να βγάλουν κέρδος από παράνομη χαρτοπαικτική λέσχη. Τι θα δεις; Χορογραφίες γύρω από την τσόχα που μαρτυρούν εθισμό στο τζόγο και το κυνήγι της αδρεναλίνης. Θα δεις όμως και την ανάγκη να εξαπατήσεις τον διπλανό σου για να επιβιώσεις. Αν δεν φροντίζει κανείς για σένα, πρέπει κάπως να φροντίσεις το τομάρι σου είναι το νόημα της παράστασης. Είναι μια μαύρη κωμωδία, μια ξέφρενη περιπέτεια που προκαλεί γέλιο, μια κοινωνικοπολιτική σάτιρα και μια ωδή στα κατώτερα ένστικτά μας.
Οι αυτοσχεδιασμοί αυτής της ομάδας είναι αξιοθαύμαστοι. Θέλουν να πιστέψεις ότι βλέπεις ροκ σταρζ. Γιατί είναι παικταράδες οι άνθρωποι. Γεννημένοι καλλιτέχνες. Μέσα σε 90 λεπτά ο ξέφρενος ρυθμός τους θα σε παρασύρει σε μια εποχή που για να ζήσεις έπρεπε να βρεις ένα αθώο θύμα να το ξεπουπουλιάσεις. Αλλά αυτή η εποχή 200 χρόνια πίσω, θυμίζει το σήμερα. Όπως λέει και το δελτίο τύπου, παράσταση ή πραγματικότητα, ηθοποιός ή ρόλος, θύτης ή θύμα, αλήθεια ή ψέμα, όλα συγχέονται και τελικά, το μόνο που μένει είναι το παιχνίδι.
Δεν πρωταγωνιστεί ένας. Κι αυτό είναι το κόλπο της επιτυχίας mouth to mouth. Παίζουν ομαδικά. Έχουν ρυθμό, σκηνοθεσία, ερμηνείες και κειμενάρα. Αν αγαπάς το καλό θέατρο, μια Δευτέρα ή Τρίτη σε περιμένει η πιο ωραία παρέα εκεί έξω. Η κωμωδία της χρονιάς.
Info: κάθε Δευτέρα & Τρίτη στο Θέατρο Κιβωτός, 21:00. Προπώληση στη viva.gr. Θέατρο Κιβωτός, Πειραιώς 115, Τηλέφωνο κρατήσεων: 210 34 27 426
Φωτογραφίες: Χρήστος Συμεωνίδης
