Η ιστορία με τον Δεγαμινιώτη είναι γνωστή: ένας τύπος ποστάρει τις σκέψεις του και παίρνει χιλιάδες καρδούλες. Το αν αυτές οι σκέψεις είναι ουσιαστικές, δεν έχει καμία σημασία. Όταν ένας τύπος έχει 337k φόλοουερς, πάει να πει ότι κάτι κάνει καλά ή -μας συγχωρείτε γι’ αυτό- κάτι δεν κάνει καλά το κοινό του. Όπως και να’ χει, ο «συγγραφέας» γράφει «Και;» και γίνεται της… ξέρετε τώρα. Μιλάει στην καρδιά μας ρε παιδάκι μου, τι να κάνουμε τώρα; Για πολλούς θαυμαστές του, μάλιστα, ο Δεγαμινιώτης είναι σημαντικότερος και από τον Σεφέρη. ΝΑΙ, ΤΙ, ΕΧΕΙΣ ΚΑΠΟΙΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ;
Θα είμαστε ειλικρινείς, δεν ανήκουμε στην κατηγορία όσων περιμένουν με αγωνία το νέο του ποστάρισμα. Το αντίθετο. Βέβαια, δεν είναι λίγες οι φορές που κάνουμε μια βόλτα από το προφίλ του για να πάρουμε τη δόση μας. Είναι η ένοχη απόλαυσή μας, δεν το κρύβουμε. Να πούμε σε αυτό το σημείο ότι δεν έχουμε κανένα πρόβλημα μαζί του, τη δουλειά του κάνει ο άνθρωπος και μπράβο του. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν πρέπει να κάνουμε κριτική στο έργο του, άλλωστε όλοι οι μεγάλοι συγγραφείς περνούν από αυτό το στάδιο irony detected.
Εμείς, λοιπόν, είμαστε οι κακοί της υπόθεσης και ο Δεγαμινιώτης ο τύπος που, παρά τα όσα έχει ακούσει, συνέχισε να κάνει αυτό που αγαπά και στο τέλος δικαιώθηκε. Αυτό είναι το basic στόρι της ταινίας του -αν ποτέ γυριστεί κάποια-, όσο basic και κριντζ είναι και τα ποσταρίσματά του δηλαδή.
Πάμε τώρα στα GIF που μεταφράζουν το πώς νιώθουμε όταν διαβάζουμε τις «σοφίες» του.
ΜΗΝ ΒΡΙΖΕΙΣ ΡΕ!
Ένα από τα καλύτερά του.
