Μεξικό, η χώρα της ακατέργαστης αγαύης, της μεσκάλ, της τεκίλας, των Ολμέκων, των Αζτέκων, των Ζαπατίστα, του Ρέι Μιστίριο (ίσως και όχι) των τάκος, των μπουρίτος και της τηλενουβέλας. Θα μπορούσα να γράφω για ώρες χρησιμοποιώντας τις επιφανειακές γνώσεις της Wikipedia, αλλά το κείμενο θα προκαλούσε πλήξη στους αναγνώστες και όχι τις μεγάλες δόσεις -σε βαθμό overdose- νοσταλγίας που επρόκειτο να σας χορηγήσει με τη βία εντός λίγων δευτερολέπτων.
Ας μείνουμε, λοιπόν, στην ουσία του κειμένου: τις τηλενουβέλες και συγκεκριμένα στην Εσμεράλντα και την Μαρία της Γειτονιάς. Οι μεξικάνικες τηλεοπτικές σειρές που μοιάζουν με σαπουνόπερες αλλά δεν είναι, με έχουν σημαδέψει. Από σπόντα, αλλά με έχουν σημαδέψει. Μαθητής Δημοτικού ακόμα, μυήθηκα σε έναν κόσμο που χαρακτηρίζεται από απρόβλεπτες εξελίξεις, φανταχτερά ρούχα, μελαχρινές επιδερμίδες, φτώχεια, ταξικές ανισότητες, ρομάντζα και μεταγλωττίσεις. Βλέπετε, περνούσα πολλά από τα μεσημέρια μου στο σπίτι της γιαγιάς μου και αν κάτι έμαθα από αυτά τα χρόνια, είναι ότι οι ηλικιωμένοι της εποχής ήταν εθισμένοι στο να σχολιάζουν τις κοντές φούστες της νεολαίας και να παρακολουθούν με αμείωτο ενδιαφέρον τις εξελίξεις στην προσωπική ζωή των Αριάδνα Τάλια Σόντι Μιράντα (η παρακατιανή) και Λετίσια Καλντερόν (Εσμεράλντα).
Έφτασε η ώρα και η στιγμή να κάνουμε τη σύγκριση που θα έκανε τη γιαγιά μου (εσμεραλντικιά) να βγει στους δρόμους και να τσακωθεί σαν άλλη χούλιγκαν με τις σκληροπυρηνικές “παρακατιανές” για το ποια τηλενουβέλα ενεργοποίησε τον ρινοδακρυϊκούς πόρους των τηλεθεατών και ποια όχι. Οι αγκώνες τοποθετούνται στα μαξιλαράκια, η τηλεοπτική χειροπάλη ξεκινά. Αντέχετε;
Εισαγωγικό σάουντρακ: Θα επιλέξουμε τη μουσική από την Μαρία της Γειτονιάς. Χορευτικό, ένα τραγούδι από αυτά που σου μένουν. Δεν υπάρχει άτομο που δεν το έχει σιγοτραγουδήσει. Έβλεπες μικρούς και μεγάλους να σηκώνονται από τους καναπέδες και να λικνίζονται. Από την άλλη, το σάουντρακ από την Εσμεράλντα είναι κάπως ανιαρό, αργό και χωρίς καθόλου τσαχπινιά.
Το στόρι της Εσμεράλντα (παραγωγή 1997): Για αρχή, να πούμε ότι η Λετίσια Καλντερόν είχε επισκεφθεί τη χώρα μας και ότι δεν είχε να ζηλέψει τίποτα από την υποδοχή του Ανδρέα στο Ελληνικό. Είχε γίνει ένας πραγματικός χαμός ενώ είχε δώσει και συνέντευξη σε ελληνικό κανάλι. Πάμε στο στόρι τώρα. Μία βροχερή νύχτα (ακούτε τη βροχή;) γεννήθηκαν δύο μωρά αλλά η επιμονή για έναν αρσενικό κληρονόμο, τους αλλάζει εντελώς τη μοίρα τους. Το αγόρι, θα μεγαλώσει σε ένα πλούσιο σπίτι ενώ το κορίτσι, η αγαπημένη μας τυφλή Εσμεράλντα, θα μεγαλώσει στις φτωχογειτονιές. Μετά από χρόνια, αυτή και ο Χοσέ Αρμάντο, ο αδερφός της δηλαδή, θα συναντηθούν και… Δεν θα κάνουμε σπόιλ, δείτε το, κυκλοφορεί ελεύθερο στο YouTube. Τι μπαλίτσα ρε Χεορχίνα Τινόκο, Ντολόρες Ορτέγκα και Λιζ Ορλίν στο σενάριο;
Το στόρι της Μαρίας της Γειτονιάς (παραγωγή 1995): Η σειρά σημείωσε τρελά νούμερα τηλεθέασης σε όλες τις χώρες που προβλήθηκε και δεν είναι τυχαίο. Η 15χρονη Μαρία ζει με τη νονά της σε μία φτωχογειτονιά μέχρι που η νονά της, η Κασίλντα πεθαίνει. Η Μαρία τότε πάει στο σπίτι του Δον Φερνάντο ντε λα Βέγκα ο οποίος την παρουσιάζει ως μέλος της οικογένειας και όχι σας υπηρέτρια που είχε αρχικά συμφωνηθεί. Στο σπίτι γίνεται ένας μικρός χαμούλης με τη γυναίκα του Δον Φερνάντο, την Σοράγια (ανιψιά της γυναίκας του) και κάτι άλλους παρατρεχάμενους. Τέλος πάντων. η Μαρία ερωτεύεται τον Δον Φερνάντο και αρχίζει η πραγματική ιστορία αφού αποκαλύπτονται βιολογικές μητέρες, βλέπουμε γάμους βασισμένους σε ψέματα, απόπειρες δολοφονιών και άλλες ωραίες ιστορίες. Είπαμε, κυκλοφορούν επεισόδια στο YouTube.
Συμπληρωματικοί χαρακτήρες: Στη Μαρία της Γειτονιάς βλέπουμε τη Σοράγια, οπότε η συζήτηση τελειώνει εδώ. Στην Εσμεράλντα υπάρχουν επίσης καλοί συμπληρωματικοί χαρακτήρες όπως η ψαγμένη Ροσάλες, αλλά, ΟΚ, η Σοράγια δεν την βλέπει ούτε καν.
Συμπέρασμα: Και οι δύο τηλενουβέλες ήταν τρομερά καλές. Φυσικά, είναι θέμα γούστου αλλά η αλήθεια είναι ότι το σενάριο στην Εσμεράλντα σε σοκάρει. Εντάξει, υπερβολή, αλλά όλο το κείμενο μια υπερβολή είναι, εδώ θα κολλήσουμε; Στη Μαρία της Γειτονιάς, όμως, βλέπουμε κι άλλους χαρακτήρες -εκτός των βασικών- να κλέβουν την παράσταση, οπότε μιλάμε για πλουραλισμό. Αν μας ρωτάτε, που δεν μας ρωτάτε, εμείς θα επιλέξουμε τη Μαρία της Γειτονιάς ή αλλιώς, την “παρακατιανή”. Μη βαράς ρε γιαγιά!
Ιδιαίτερη μνεία: Όποια τηλενουβέλα κι αν σηκώσεις, θα βρεις τον Φερνάντο Κολούνγκα. Ο ηθοποιός έχει παίξει σε όλες τις γνωστές σειρές και δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι είναι ο Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος του Μεξικού -ή ο Αλέξανδρος Σταύρου, διαλέγετε και παίρνετε. Δεν παίζει για την φανέλα, παίζει για τη φήμη και τα χρήματα. Και μπράβο του. Ό, τι και να υποδυθεί, ακόμα και ένα δέντρο στην πλατεία κάποιας χαοτικής τσιμεντούπολης, γίνεται επιτυχία. Στιβαρός, ατσάλινος, γενναίος, αυστηρός, ρομαντικός αλλά και τζέντλεμαν.
