Μια ανάρτηση στο ελληνικό τουίτερ έγινε trending topic («Στα 39). Ο λόγος ήταν το mansplaining ενός χρήστη που αποφάσισε –αυτόκλητα- να πει στις γυναίκες ότι πρέπει εκεί στα 23 να γίνονται μάνες.
Ας μιλήσουμε για την εξόφθαλμη αγένεια του mansplaining όταν το δικαίωμα των γυναικών να επιλέγουν οι ίδιες για τις ζωές του είναι αδιαμφισβήτητο. Η αυτοδιάθεση είναι κεκτημένο στη χώρα μας. Τα αναχρονιστικά στερεότυπα είναι υπό απόσυρση και κάποιος πρέπει να το πει και σε αυτούς τους κυρίους/κυρίες που τα αναπαράγουν.
Εκτός κι αν κυκλοφορούν εκεί έξω ως συνειδητοί μισογύνηδες. Υπάρχει λύση και για αυτό, μια επίσκεψη σε ένα ψυχίατρο και η κατάλληλη συνταγογράφηση θα το λύσει. Ή και μια ενημέρωση για τα επιστημονικά στατιστικά σχετικά με την αυξημένη ανδρική υπογονιμότητα.
Δεν είναι καμία γυναίκα αναπαραγωγική ανθρώπινη μηχανή. Και η μητρότητα δεν είναι ο πρωταρχικός στόχος εκατομμυρίων γυναικών.
Υπάρχουν πολλοί απειλούμενοι μικροοργανισμοί στην ελληνική κοινωνία που υιοθετούν ένα γερασμένο πατριαρχικό αφήγημα που σχεδόν ονειρεύεται παρθένες 20χρονες να γεννούν τα παιδιά τους. Αγόγγυστα. Φυσικά, μιλά και για οριοθέτηση των γυναικείων σωμάτων.
Και χρησιμοποιεί τους καταναγκασμούς μετανομάζοντας τους ως γυναικεία φύση, μητρότητα και όξυνση δημογραφικού. Κι άλλα τέτοια αστεία για συζητήσεις σε καφενεία με συνταξιούχους που συνομιλούν με την τηλεόραση.
Πάμε τώρα στο παρόν. Η εγκυμοσύνη μετά τα 40 είναι κάτι που πρέπει να θεωρείται φυσιολογικό. Για τον απλούστατο λόγο ότι συμβαίνει, υπάρχει γύρω μας. Η 10ετής οικονομική κρίση δεν βοήθησε ιδιαίτερα στο baby boom, μετατέθηκε η τεκνοποίηση λόγω των περιορισμένων οικονομικών του μέσου ζευγαριού. Ναι, είναι πιο δύσκολο να μείνεις έγκυος μετά τα 40. Αλλά, όχι ανέφικτο. Η επιστήμη έχει δώσει τη συγκατάθεσή της.
Στα 39 της λοιπόν αυτή η γυναίκα εγκυμονεί κινδύνους για την πατριαρχία. Συγχαρητήρια.
