Μιλάμε για έναν κατά συρροή δολοφόνο και μια γυναίκα που σκοτώνει όποτε νευριάζει. Δύσκολό δίλλημα. Δεν ξέρεις ποιος είναι ο κακοποιητικός σύντροφος και ποιος το θύμα. Φτάνει κανείς σε σημείο να προσπαθήσει να υπερασπιστεί την Λοβ λέγοντας ότι προσπαθούσε να προστατέψει την οικογένεια της επειδή πίστευε ότι θα την αφήσει ο ψυχάκιας stalker σύζυγός της.
Από την άλλη ο Τζο έκαψε το σπίτι και σκηνοθέτησε αυτοκτονίες. Βέβαια, εκείνη αποπειράθηκε να τον δηλητηριάσει. Όμως χάσαμε και το μέτρημα με τα πτώματα που έχει θάψει ο Τζο. Από την άλλη η Λοβ έχει κλειδώσει σε γυάλινη φυλακή τους γείτονες της επειδή ήταν αντιεμβολιαστές. Δεν ξέρω αν έχετε καταλήξει ποιος ήταν πιο ψυχάκι;
Ο Τζο είναι παιδί που κουβαλά τραύματα από την έλλειψη μητρικής στοργής. Είναι κατεστραμμένος. Προβληματικός. Τι λέμε, είναι δολοφόνος. Βέβαια δεν είχε τα προνόμια της Λοβ ποτέ. Είναι άρρωστος ψυχολογικά. Θέλει να ζει την ρομαντική φαντασίωση των βιβλίων του. Δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις της καθημερινής ζωής και ψάχνει πάντα τρόπο να αποδράσει από μια φυσιολογική ζωή. Βασικά, είναι ανήμπορος να βιώσει την κανονικότητα. Δεν έχει ενσυναίσθηση. Νομίζει ότι ξέρει τι σημαίνει αγάπη και κάνει (στο αρρωστημένο του μυαλό) θυσίες για να προστατέψει το γιο του. Δικαιολογεί τον φόνο της Λοβ γιατί –συμφωνά πάντα με εκείνον- δεν ήταν ικανή να μεγαλώσει το παιδί τους. Είναι συμβολική σε ένα επίπεδο η δολοφονία της γιατί ο Τζο σκοτώνει έτσι την ζωή που πίστευε ότι είχε ανάγκη.
Αν σας έπεισε αυτή η σεζόν ότι ο Τζο έχει ψυχή, τότε ίσως πιστεύεται ότι αισθάνθηκε πιο ευάλωτος από ποτέ. Γιατί η Λοβ δεν τήρησε κανένα όρκο συζυγικής πίστης και αποδείχθηκε το ίδιο τρελή με εκείνον. Κάτι λάθος πηγαίνει στον έκκριση ντοπαμίνης, ίσως.
Η Λοβ σκοτώνει χωρίς να υπολογίσει τις συνέπειες. Θεωρητικά (γιατί α) είναι φανταστικοί χαρακτήρες και β) δεν φαίνεται να κουβαλούν κάτι ανθρώπινο), ο Τζο νιώθει ανασφάλεια ως σύζυγος. Και δεν ξεχνά αυτούς που δεν τον πλήγωσαν, στέλνει χρήματα στην Έλλη. Επίσης, φαίνεται να είναι συνειδητοποιημένος για την ανικανότητα του ζευγαριού να προσφέρει μια υγιή και χαρούμενη ζωή στο μωρό τους. Η Λοβ λειτουργεί απερίσκεπτα, εκείνος τουλάχιστον φροντίζει να μην αφήνει ίχνη. Η Λοβ παρασύρεται από τα συναισθήματά της. Ο Τζο βλεπε ότι ο γάμος τους ήταν καταδικασμένος.
Σίγουρα η Λοβ κουβαλά τα δικά της τραύματα. Ο αδελφός της είχε κακοποιηθεί και ο πατέρας της ήταν μονίμως απών και άπιστος. Έπεφτε θύμα εύκολα αν κάποιος της έδειχνε λίγη φροντίδα και προσοχή. Οι γονείς της ήταν τοξικοί άνθρωποι. Και δεν της προσέφεραν σταθερότητα. Ο καρκινοπαθής πρώην σύζυγός της την παραμέρισε (έτσι πιστεύει εκείνη). Ίσως, αναγκάστηκε να μιμηθεί τη συμπεριφορά του Τζο για να επιβιώσει. Γιατί τον βλέπουμε να την απορρίπτει συνεχώς είτε ως γυναίκα είτε ως μητέρα. Φαινόταν πιο ειλικρινής. Ενώ ο Τζο δεν μπορεί ούτε στον εαυτό του να εξομολογηθεί τα μυστικά του. Εκείνος ούτε το γιο τους δεν ήθελε αρχικά. Είναι εμμονικός με την ιδέα του τέλειου ήρωα για τις γυναίκες και ποθούσε μια κόρη για να της μάθει να τον δοξάζει. Εκείνη προσπάθησε να δημιουργήσει ένα «σπιτικό» για τον γιο της και τον άντρα της. Για εκείνη κυρίως. Υπήρξε άπιστη στο γάμο της, αλλά ήταν πάντα μόνη της σε αυτή τη σχέση κι ήθελε να αγαπηθεί. Ο σύζυγός της την απεχθάνεται. Φαίνεται. Το νιώθει.
Ποιος είναι χειρότερος; Το ψευτοδίλημμα που κανείς δεν είχε ανάγκη;
