Κάποιες μέρες είναι σάπιες. Απλώς σάπιες. Και το χειρότερο; Κάποιες Δευτέρες είναι σάπιες. Να προστεθούν στη λίστα με τις χειρότερες απογοητεύσεις, παρακαλώ. Αυτές ακριβώς τις σάπιες μέρες, είναι που κάποιες από εμάς έχουμε ανάγκη από μια ρομαντική κομεντί. Μια μιαμισάωρη ερωτική ιστορία, να μας υπενθυμίσει πως αυτά δεν γίνονται ποτέ στην πραγματική ζωή, και να συντηρήσει τη σαπίλα της μέρας μας, όπως συντηρεί το ψυγείο το τάπερ με τα ρεβίθια, κάνοντας σαφές πως δεν θα γλιτώσουμε, θα τα φάμε. 

Οι σάπιες ρομαντικές κομεντί είναι εκείνες που συνήθως έχουν ένα καθόλου πειστικό σενάριο. Μάντεψε: δεν προσπαθούν καν να σε πείσουν, απλώς ακολουθούν το μπαγιάτικο μα πάντα πιασάρικο κλισέ: αγόρι, κορίτσι (συνήθως), χαζά εμπόδια που μετατρέπονται σε προβλήματα για τις ανάγκες του σεναρίου. Παρόλα αυτά, να ‘σαι εσύ, που πατάς το play τη στιγμή που μιλάμε, λερώνοντας κατά λάθος το πληκτρολόγιο, το κοντρόλ ή το κάτω μέρος της πιτζάμας σου με ρίγανη από πατατάκια. Κι έτσι όπως νιώθεις σχεδόν loser που η σάπια μέρα σου θα ολοκληρωθεί με μια σάπια ταινία, και αυτομαστιγώνεσαι που παρόλο που έχεις τόσες must-see στη λίστα σου, θα καταλήξεις να ρίχνεις πάλι το πολυπόθητο τέλος πάντων επίπεδό σου, ΚΛΑΙΣ. Ναι, κλαις με τη σάπια ταινία και αναρωτιέσαι πώς σκ*τά έγινε αυτό. 

Ε συμβαίνουν αυτά, όπως ακριβώς συνέβησαν όταν είδες και τις παρακάτω. 

Friends With Benefits (2011)

Ο Dylan γνωρίζει τη Jamie και οι Τζάστιν Τίμπερλεϊκ και Μίλα Κούνις προσπαθούν να μας πείσουν για το κλασικό κλισέ: δεν υπάρχουν κάζουαλ σχέσεις, κάποια στιγμή ένας από τους δυο πέφτει στην τουλήθρα της καψούρας και της αποκλειστικότητας. Μόνο που αυτοί οι δυο δεν είχαν αυτό ακριβώς που λέμε χημεία. Παρόλα αυτά, κλάψαμε κυρίες και κύριοι. Και θυμηθήκαμε πως αν ξέραμε το τηλέφωνο του Τζάστιν θα του αφήναμε μηνύματα λατρείας, παρόλο που είχε πληγώσει τη Μπρίτνεϊ στο παρελθόν και κάναμε τα στραβά μάτια. 

Endless Love (2014)

Εσύ πού ανακάλυψες τον Άλεξ Πέτιφερ; Εμείς σε μια ταινία δράσης, που εκείνος, υποδυόμενος τον έφηβο πράκτορα, κατάφερε να γίνει το νέο (μετεφηβικό) crush μας. Σε αυτήν όμως την ταινία, παρόλο που ο Άλεξ είχε την ευκαιρία να γίνει ο Ράιαν Γκόσλινγκ μας για λίγο, δεν τα κατάφερε. Μα ρε παιδιά ποιος βάζει τον Άλεξ να υποδυθεί το καλό, φτωχό πλην τίμιο παιδί που στόμα έχει και μιλιά δεν έχει. Αχ σας παρακαλώ δεν θα ήθελα. Εντάξει, μη στραβώνεις, κλάψαμε με το λαβ στόρι του φτωχού παιδιού με την όμορφη πελούσια, παρόλο που θα μπορούσαμε να έχουμε ζήσει και χωρίς αυτό. 

Crazy About Her (2021)

Για την ισπανική κομεντί του Netflix τα έχουμε πει εδώ. Το θέμα είναι πως ακόμα δεν καταλαβαίνουμε πώς ενώ σε όλη την ταινία αναρωτιόμασταν πόσο πιο μη ρεαλιστικό θα μπορούσε να είναι πια αυτό το σενάριο, βάλαμε τα κλάματα και τα ξαναβάλαμε και δεν σταματούσαμε; Θα κατηγορήσουμε τις σάπιες μέρες. 

To All The Boys I’ve Loved Before (2018)

Λοιπόν. Πριν κάτι χρονάκια το Netflix μας χάρισε την εξής ύπαρξη: Noah Centineo. Χάρη σε αυτή την ρομαντική κομεντί, συστηθήκαμε σε αυτό το πλάσμα, γεγονός που στάθηκε αρκετό για να δούμε όλη την ταινία μονορούφι, χωρίς παύσεις, χωρίς γκρίνιες, χωρίς πλήξη. Τώρα, κάτι χρόνια μετά, βέβαια, το παραδεχόμαστε: σιγά την ταινία. Αλλά θα μου πεις αυτό δεν έχει καμία σημασία όταν ένα outsider “ρίχνει” τον Centineo. Καμία απολύτως. 

Someone Great (2019)

Η Jenny προσπαθεί να ξεπεράσει τον πρώην της. Ποιος είναι ο πρώην της; Ο  LaKeith Stanfield, διάολε. Δηλαδή, καλή τύχη με αυτό. Βέβαια, την είχε, τον ξεπέρασε. Πρακτικά, σε μόλις μια ώρα και κάτι. Κατά τα άλλα, πρόκειται για μια από τις ταινίες στις οποίες δύσκολα συγχωρήσαμε τα κλισέ, τα στερεότυπα και την επιτήδευση και τη ρηχότητα στο χτίσιμο των χαρακτήρων. Μας σταμάτησε αυτό από το να χτυπήσει η καρδούλα μας; Όχι βέβαια. Ο Stanfield, στο μεταξύ, έχει κάνει την εμφάνισή του και σε μια ακόμα σάπια κομεντί, το The Photograph. Ναι, και αυτό το είδαμε.