Η παιχνιδοποίηση της επιβίωσης είναι ένα επαναλαμβανόμενο θέμα μέσα σε δυστοπικά δράματα. Τα δυο πιο γνωστά παραδείγματα της ποπ κουλτούρας: Οι Αγώνες Πείνας που με τη σειρά τους άντλησαν υλικό κι αναφορές από την κλασική ταινία Battle Royale, η οποία βλέπει μαθητές να αναγκάζονται να πολεμήσουν μέχρι θανάτου από την ιαπωνική κυβέρνηση.
Αυτά τα δυστοπικά σόου επιβίωσης έχουν μια τάση να προσφέρουν ένα κοινωνικό σχόλιο (αν με ρωτάς με υπεραπλουστευμένα επεξηγηματικό τρόπο), είτε επικρίνουν την υπερκατανάλωση που είναι εγγενής στον καπιταλισμό (όπως στους Αγώνες Πείνας),είτε αναδεικνύουν την εκμετάλλευση των οικονομικά στερημένων ανθρώπων (όπως στο Squid Game). Σε όλα αυτά τα παραδείγματα, εμείς (οι θεατές) είμαστε έμμεσα συνένοχοι σε αυτή τη διαδικασία. Εννοείται ότι δεν θαυμάζουμε την καθαρή βαρβαρότητα, αλλά συνεχίζουμε να παρακολουθούμε. ΕΜΜΟΝΙΚΑ.
Γιατί μας ελκύει η ανησυχητική έννοια της ανταγωνιστικής επιβίωσης;
Λειτουργούν παρηγορητικά λένε οι ψυχολόγοι, έτσι καθησυχάζουμε τους εαυτούς μας ότι η τάξη και η κοινωνική μας θέση θα μας προστάτευαν από το να πρέπει ποτέ να παίξουμε ένα τέτοιο παιχνίδι. Οι ιστορίες που μας ελκύουν είναι αυτές με τις οποίες σχετιζόμαστε.
Στο περιοδικό Glamour μίλησε ο Δρ Nilufar Ahmed, Ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ. Είπε τα εξής ενδιαφέροντα: η έλξη μας στα δυστοπικά δράματα μπορεί επίσης να αποδοθεί εν μέρει στο γεγονός ότι ζούμε επί του παρόντος μια πανδημία. Οι κόσμοι μας έχουν ανατραπεί και θέματα του εγκλωβισμού, της ύπαρξης περιορισμένων επιλογών, της απελπιστικής αίσθησης έχουν ανακύψει. Τα προγράμματα αυτά προσφέρουν έναν τρόπο πρόσβασης σε αυτά τα συναισθήματα και τα συναισθήματα με τρόπους που δεν αισθάνονται πολύ προσωπικοί ή απειλητικοί και μπορούμε να σκεφτούμε τι θα κάναμε. Μας βάζουν να αναρωτηθούμε πόσο μακριά θα φτάναμε για να προστατεύσουμε τις ανέσεις και την ασφάλειά μας.
Οι συμμετέχοντες στο Squid Game βρίσκονται σίγουρα σε ένα δύσκολο περιβάλλον: κυρίως, μια δυστοπική Σεούλ με ακριβή υγειονομική περίθαλψη και μια πόλη που στερείται ψυχής. Νιώθετε μια οικειότητα; Προχωράμε.
Είναι οι πιθανότητες να κερδίσει κανείς πραγματικά 1 σε 456; Όχι αυστηρά. Μας λένε ότι όσοι κερδίσουν και τα έξι παιχνίδια θα λάβουν χρηματικό έπαθλο. Αυτό σπέρνει έναν σπόρο αμφιβολίας. Θα μπορούσαν να υπάρχουν περισσότεροι από ένας νικητές; Πρέπει επίσης να σκεφτούμε το φαινόμενο της υπερβολικής αυτοπεποίθησης, δηλαδή η εμπιστοσύνη των ανθρώπων στις ικανότητές τους τείνει να υπερβαίνει την πραγματική απόδοσή τους. Αξίζει επίσης να εξετάσουμε την (συζητήσιμη) πεποίθηση ότι οι άνθρωποι τείνουν να επιλέγουν τον πόνο αντί της πλήξης.
111 εκατομμύρια άνθρωποι σε 94 χώρες σίγουρα το είδαν.Το Netflix όμως υπολογίζει τους θεατές ως οποιονδήποτε λογαριασμό που έχει παρακολουθήσει τουλάχιστον δύο λεπτά από μια σειρά ή ταινία.
