Στη σελίδα της Δανάης Χαραλαμπίδου στο Instagram (danaecharphotography), βλέπεις πολύ δέρμα, διαφορετικά σώματα, όλα τα body shapes, το στήθος όπως είναι, την πλάτη όπως είναι, εκείνα τα σημεία στη λεκάνη που μας έλεγαν πως μαζεύεται το λίπος όταν τρώμε πολύ ψωμί. Ναι, στο Instagram της Δανάης βλέπεις το σώμα μαζί με τον άνθρωπο. Το σώμα που δεν αρνείται πως απαρτίζει μια ανθρώπινη ύπαρξη και όχι μια περσόνα στα social media που κάνουν πια κακό στην ψυχική μας υγεία. Το body positivity είναι βασικός άξονας στις φωτογραφίες της και μας καλεί να πάρουμε τα σώματά μας πίσω. Τα σώματά μας, όπως είναι.
Στο bio της σελίδας σου γράφεις “we get our bodies back”. Πώς παίρνουμε τα σώματά μας πίσω μέσω της δουλειάς σου;
We get our bodies back, σα να λέμε ελάτε καταπιεσμένα όλου του κόσμου, να αγαπήσουμε το σώμα μας, να το επεξεργαστούμε, να το ταΐσουμε, να το αφήσουμε ατάιστο, να το αφαιρέσουμε, να το προσθέσουμε ή και να το αφήσουμε ως έχει τελοσπάντων και τελικά να δημιουργήσουμε εικόνες κόντρα στις εικόνες τους.
Άλλωστε ο διαδικτυακός κόσμος είναι αρκετά “φαρδύς” για να μας χωρέσει όλα.
Ποιά είσαι; Πες μας δύο λόγια για σένα, χωρίς άγχος.
Έχει πλάκα αυτή η ερώτηση καθώς από πάντα όταν μου λέγανε “no stress” εγώ έστελνα τοακριβώς αντίθετο μήνυμα στον εγκέφαλο. Δυο λόγια λοιπόν.
Είμαι η Δανάη, 28 χρονών, μία κουλ εκτελωνίστρια με αγχώδη διαταραχή και έδρα το κέντρο της Αθήνας.
Αγαπώ τα φυτά, τα σωστά τακτοποιημένα ράφια και τις γάτες.
Α! Και τα μπισκότα που σερβίρουν με τον ζεστό καφέ.
Στις φωτογραφίες σου βλέπουμε κάθε body size. Πόσο λείπει η αλήθεια και η συμπεριληπτικότητα από το γυμνό της τέχνης της φωτογραφίας;
Ωραία λέξη η συμπεριληπτικότητα. Η κοινωνία, κυρίως η ελληνική, δεν συμπεριλαμβάνει. Αντιθέτως, περιθωριοποιεί. Έτσι και το θέαμα που η κοινωνία γεννά, με τη σειρά του θα περιθωριοποιήσει. Τα σώματα που απεικονίζονται συχνότερα απέχουν αισθητά από τα σώματα που θα αντικρίσεις σε μία παραλία. Κι αυτό δημιουργεί σύγχυση. Βέβαια η τέχνη ανέκαθεν έβρισκε τρόπους να αναδεικνύει τις κοινωνικές μειονότητες. Νομίζω τα τελευταία χρόνια γίνεται σημαντική προσπάθεια αποκατάστασης της “αλήθειας” μας μέσα από την φωτογραφία και την τέχνη γενικότερα. Μία αλήθεια που χωράει κάθε μέγεθος, κάθε μοναδικό σώμα. Μέσα εκεί βρίσκει έδαφος και η δική μου δουλειά.
Γιατί είναι σημαντικό να υπάρχει το Body positivity στον εξωπραγματικά “τέλειο” κόσμο του instagram΄;
Το όμορφο, στην κυρίαρχη αισθητική, συνεπάγεται πολύ συγκεκριμένα πράγματα. Όταν τα σώματά μας αποκλίνουν τόσο έξτρα πολύ από το στερεοτυπικά αποδεκτό, η διαδικασία ταύτισης με τα ερεθίσματα που μας περιτριγυρίζουν είναι σχεδόν αδύνατη. Είναι σημαντικό να μπορείς να βρεις την εαυτή σου σε μία εικόνα, να νιώσεις άνετα στη θέαση της, να μπορείς να σε φανταστείς μέσα σε αυτή. Η ανάγκη να νιώσουμε επιτέλους καλά με το σώμα μας, με μας τα ίδια, άνοιξε τελικά αυτόν το διάλογο. Όντας χοντρό άτομο, το να αποτελείται το feed μου από υλικό με βάση το «body positivity» είναι μία πηγή έμπνευσης για την δουλειά που κάνω και ένα μεγάλο στήριγμα στην προσπάθεια επανοικειοποίησης του σώματός μου.
Πότε πήρες για πρώτη φορά την απόφαση να ασχοληθείς συστηματικά με τη φωτογραφία;
Κάποια χρόνια πριν, ο θείος μου ξεκίνησε σεμινάρια στατικής φωτογραφίας κι εγώ ξεκίνησα να μην τη παλεύω στη σχολή μου. Σούπερ συγχρονισμός! Αυτή ήταν η αρχή και έκτοτε δεν σταμάτησε η ενασχόληση. Στην πρώτη καραντίνα έγινε ακόμα πιο συστηματική. Τότε ήταν που η ανάγκη για δημιουργικότητα και έκφραση έγινε πιο μεγάλη από ποτέ και η σελίδα μου στο instagram ήταν ο χώρος που μοιραζόμουν και έπαιρνα φιντμπακ.
Έχεις day job. Μπορεί κανείς να βιοποριστεί ως φωτογράφος στον πλανήτη Ελλάδα;
Δεν επιδίωξα ποτέ να βγάλω χρήματα μέσω των φωτογραφιών μου. Βιοπορίζομαι από κάτι εντελώς διαφορετικό. Πρόσφατα μου έγινε μία πρόταση να συμμετάσχω σαν φωτογράφος σε ένα περιοδικό. Θα δούμε λοιπόν πώς θα πάει αυτό.
Ακούγεται πάντως ότι δεν είναι καθόλου εύκολο.
Στη λεζάντα μίας φωτογραφίας σου μιλάς για όλα όσα αναγκάζεται να κάνει και να ανεχτεί ένας άνθρωπος με παραπάνω κιλά για να “επιβιώσει” στην κοινωνία που ζούμε, όπως ας πούμε ο αυτοσαρκασμός. Τι δεν μπορούμε να καταλάβουμε για όλες αυτές τις ανοησίες που λέμε “για το καλό” των άλλων, παραβιάζοντας ουσιαστικά τα όρια τους;
Ο τρόπος που αντιμετωπίζονται τα χοντρά σώματα κοινωνικά καθιστά την επιβίωση τους καθημερινό γολγοθά. Από τα επίμονα βλέμματα, τις εκφράσεις δυσανασχέτησης ή θλίψης, τα παραβιαστικά σχόλια και τελικά την παγιωμένη αντίληψη ότι ένα χοντρό άτομο δεν μπορεί ποτέ να είναι ευτυχισμένο και υγιές. Οι θέσεις στα λεωφορεία, τα μεγέθη στα ρούχα, οι τουαλέτες στα αεροπλάνα (και τα παραδείγματα δεν τελειώνουν) μαρτυρούν πόσο βαθιά χοντροφοβική είναι η κοινωνία που ζούμε. Κι όντως δεν έχει καθόλου πλάκα. Αυτό που μάλλον πρέπει να καταλάβουμε είναι ότι το “καλό του” το κάθε άτομο το ορίζει μόνο του.
Για μένα είναι απλό. Την γνώμη μας πρέπει να την εκφράζουμε αν και εφόσον μας ζητηθεί.
Αλλιώς παραβιάζουμε όρια, δεν υπολογίζουμε βιώματα και πολλές φορές τραυματίζουμε χειρότερα.
Σε καμία περίπτωση δεν λέω να μην στεκόμαστε συλλογικά το ένα στο άλλο, λέω απλά να το κάνουμε με αγάπη και φροντιστηκότητα ακούγοντας πραγματικά το άτομο απέναντί μας.
Πόσο άνετα είναι τα shootings για γυμνές φωτογραφίες; Ποιο είναι το κλειδί για να νιώσει άνετα το μοντέλο σου;
Τα μοντέλα μου είναι οι φίλες μου με τις οποίες υπήρχε ανέκαθεν η μεταξύ μας άνεση με το γυμνό σώμα. Η διαδικασία μιας φωτογράφισης βέβαια είναι κάτι διαφορετικό. Τις περισσότερες φορές, για να νιώσουμε πιο άνετα, τραβάμε βίντεο από την προετοιμασία, επικοινωνούμε ιδέες και συναισθήματα και τελικά παίρνει το δρόμο του. Αυτό βέβαια πέρα από πλάκα και χαρά ενέχει και πολύ πόνο, κλάμα και πολύ συχνά το photoshooting αντικαθιστάται από αλκοόλ και πολύωρες συζητήσεις. Μέσα από αυτό το κοινό βίωμα σκάνε και καινούριες ιδέες για κόνσεπτς που τις χτίζω στο κεφάλι μου και τις προσαρμόζω στην αισθητική μου. Οι φίλες μου λοιπόν, εκτός από μοντέλα, είναι και συνδημιουργοί.
Ποιοι είναι οι στόχοι σου για τη σελίδα σου και το παρακάτω σου ως φωτογράφος;
Με ενδιαφέρει πολύ η συμμετοχή μου σε diy εγχειρήματα (και όχι μόνο), με αντισυμβατική θεματολογία και οπτική. Πέρα από αυτό, οι στόχοι δεν περιορίζονται κάπου. Μ’ αρέσει πολύ αυτό που κάνω, βγαίνει πηγαία. Ζω στην πόλη με την πιο ωραία μιζέρια που έχω συναντήσει. Όσο υπάρχουν ζητήματα που με προβληματίζουν, τόσο θα συνεχίζω να φωτογραφίζω ακούραστα.
