Ο Kristof είναι συνθέτης και performer. Ακόμα στα 20s, με εμπειρίες από τον βερολινέζικο τρόπο ζωής και πολύ ταλέντο, στη σκηνή παίζει πιάνο, διοχετεύει εμπειρία σε storytelling, εμπνέεται από τη μυθολογία, κρατάει ημερολόγιο ονείρων και απαντά σε μερικές ερωτήσεις μας, όσο αποφορτίζεται από τα Σουαρέ του με τη Nalyssa Green και ετοιμάζει τον πρώτο του ελληνόφωνο δίσκο, τον οποίο ανυπομονεί να μοιραστεί μαζί μας. Σας.
Τι χάνει όποιος δεν έχει έρθει ακόμα σε ένα “Σουαρέ”;
Κάναμε το πρώτο σουαρέ με την αγαπημένη μου φίλη Nalyssa Green στις 2/10. Ήταν ένα ατμοσφαιρικό και ιδιοσυγκρασιακό – πιανιστικό μελόδραμα “μυστηρίου”. Παίζαμε τραγούδια μας στην πιανιστική τους εκδοχή και παράλληλα ο κόσμος έπρεπε να λύσει ένα μυστήριο. Είναι ωραίο που συμμετέχει και ο κόσμος στο σουαρέ, διότι τα λάιβ δεν είμαστε μόνο εμείς αλλά όλα μας.
Επίσης έχει κι άλλη μαγεία να ακούς τα κομμάτια στο πιάνο – πολλές φορές είναι και η πρώτη μορφή τους πριν την παραγωγή. Σας περιμένουμε στο επόμενο!
Στο Βερολίνο έζησες, ερωτεύτηκες, πειραματίστηκες. Πώς είναι να επιστρέφει κανείς μετά από τη Berlin εμπειρία, στη μικρή αλλά και μεγάλη Αθήνα ;
Το Βερολίνο είναι μια πανέμορφη πόλη που την αγαπώ για πάρα πολλούς λόγους.Έχει όμως και ένα χάσιμο που θέλει προσοχή. Γυρνώντας ήρθα με τρομερή έμπνευση, έχοντας γνωρίσει απίστευτους ανθρώπους (με κάθε σημασία της λέξης). Η Αθήνα έχει αυτό που λέμε “ομορφασχήμια.” Νιώθω ότι υπάρχει τρομερή δημιουργικότητα που περιμένει να εκτονωθεί.
Μίλα μου για την Pamela. Βασικά ποια είναι η Pamela;
Η Πάμελα είναι μια φίλη που έκανα στη δεύτερη καραντίνα. Σκέτη κούκλα.
Βασικά είναι ένα πρότζεκτ που είχαμε ξεκινήσει με τον φωτογράφο και φίλο Πέτρο Αρώνη. Ήθελα τότε να φτιάξουμε ένα φωτορομάντζο για τον άγιο Βαλεντίνο μεταξύ μιας περσόνας που είχα δημιουργήσει και της Πάμελα. Παρακολουθούμε διάφορα στιγμιότυπα της μεταξύ τους σχέσης. Μπορείτε να δείτε ορισμένα αποσπάσματα στο Instagram. Κάποια στιγμή θα βγει ολόκληρη η ιστορία!
Πάντα είχα απορία ποια είναι τα essentials για να μπει σε διαδικασία δημιουργίας ένας καλλιτέχνης. Τι θα έβρισκα στο desktop σου όταν γράφεις αν έμπαινα κρυφά;
Το απλό “κλικ”. Κάτι σου σκάει και ξεκινάς να σκάβεις. Με τα χρόνια έχω δημιουργήσει δύο ειδών Φακέλους. Έναν με τις ηχογραφήσεις του κινητού μου και φωτογραφίες που μου δημιουργούν μια αίσθηση και έναν άλλο που γράφω ημερολόγιο ονείρων. Τα όνειρα είναι πολύ σημαντικά για μένα. Όσο πιο συχνά τα γράφεις, τόσο πιο συχνά βλέπεις και ξυπνώντας τα θυμάσαι. Υπάρχουν περίοδοι που κάνω “ναυπηγική ονείρων”- κάτι σαν το inception. Έχει τρομερό ενδιαφέρον ο κόσμος που δημιουργείται.
Υπάρχει μια πεποίθηση εκεί έξω πως οι queer καλλιτέχνες δημιουργούν για queer αποδέκτες. Μπορείς να την “ξεμπερδέψεις” λίγο αυτή την πεποίθηση;
“Queer” είναι μια έννοια που αλλάζει συνεχώς. Ο,τιδήποτε δεν μπορεί να μπει σε καλούπι ή φόρμα. Κάθε έργο απευθύνεται σε ένα το λιγότερο παραλήπτη. Είναι μεγάλη χαρά, όποιο άτομο συνδεθεί με την τέχνη- queer ή μη-. Από κει και πέρα η συζήτηση είναι μεγάλη και προτιμώ να την προσεγγίζω ανάλογα την συνθήκη.
Πόσο δύσκολο είναι να δηλώνει κανείς πως θα άλλαζε σπίτι, χώρα, ζωή για έναν μεγάλο έρωτα;
Καθόλου δύσκολο! Αν και πιστεύω ότι σπάνια ερωτευόμαστε, όταν φτάσει η στιγμή του μεγάλου έρωτα κάνεις τα πάντα. Όχι;
Υπάρχει κάποιο κομμάτι σου που να είναι πιο “Kristof” από κάθε άλλο;
Ωραία ερώτηση! Όλα τα κομμάτια μοιράζονται μια πλευρά μου. Για την ώρα θα επιλέξω την “τριλογία των χρωμάτων”, όπως την αποκαλώ, που υπάρχει στο “Talkshow” (Pink-Orange-Gray). Προσπαθώ να αποφασίσω για τον καινούργιο δίσκο…
Τι σε εμπνέει;
Τα όνειρα, οι άνθρωποι, οι αγιογραφίες, τα θεατρικά έργα, οι κλόουν, τα αγγελτήρια θανάτου, οι άχρηστες πληροφορίες της ημέρας και η μεγάλη μου αγάπη- η μυθολογία!
Αν υποθέσουμε πως αυτός ο χειμώνας δεν θα διακοπεί βίαια από ένα ακόμα lockdown, τι σχέδια έχεις;
Έχω προγραμματίσει μια σειρά live για το χειμώνα μαζί με αγαπημένους καλλιτέχνες. Επίσης τελειώνω τον πρώτο μου ελληνόφωνο δίσκο που ανυπομονώ να τον μοιραστώ! Παράλληλα ξεκινάω πρόβες για την νέα ταινία της Σοφίας Εξάρχου.
