Παγκόσμια Ημέρα Καφέ σήμερα και αφορμή για να γράψουμε για την αγαπημένη μας συνήθεια. Σου έχουμε μιλήσει για τον “παραδοσιακό” πλέον φραπέ, για το φρέντο, αλλά και για αυτή την ανεκδιήγητη ανακάλυψη, το χάρτινο καλαμάκι.
Σχεδόν ούρλιαζε μέσα στα αφτιά μας μια φωνή: “Μα καλά, δεν έχετε γράψει κάτι για τη σχέση έρωτα ανάμεσα στον καφέ και την μικρή/μεγάλη οθόνη”. η φωνή είχε δίκιο και ζητούμε συγγνώμη.
“Twin Peaks”: ο σουρεαλισμός του καφέ
Αν έχεις παρακολουθήσει τo Twin Peaks, την εμβληματική σειρά των Lynch και Frost, η οποία με τους δύο πρώτους κύκλους της στις αρχές των 90s, προοιώνιστηκε τη χρυσή εποχή της αμερικανικής τηλεόρασης, και με τον τρίτο, δύο δεκαετίες αργότερα, έφερε μια εντελώς άλλη αντίληψη περί αφήγησης στην καρδιά του τηλεοπτικού primetime, δεν γίνεται να μην θυμάσαι τον πρωταγωνιστή, επιθεωρητή Cooper να ουρλιάζει εκστασιασμένος: «Τhis is a damn fine cup of coffee» κάθε φορά που δοκίμαζε τον Americano του τοπικού diner της σειράς.
Δίχως υπερβολή, η εμμονή του Cooper με τον καφέ σε έκανε και εσένα να ξανασκεφτείς ή ακόμα και αναθεωρήσεις τη σχέση με την ίδια την εμπειρία της απόλαυσης και της κατανάλωσης καφέ. Και αν δεν είχες διάθεση να φτάσεις σε τέτοια επίπεδα στοχασμού, μπορούσες απλώς να απολαύσεις τα άπειρα memes και gifs που η εμμονή αυτή γέννησε και που έκαναν τις ώρες μας στο internet και στα social media πιο διασκεδαστικές. Μόνο στο gihpy αν ψάξεις, θα βρεις ολόκληρο θησαυρό, ενώ στο pinterest είναι πολλά τα boards που αποτίουν φόρο τιμής στα υψηλή «καφεγνωσία» του επιθεωρητή Cooper.
Για τη σχέση του Αμερικανού σκηνοθέτη με τον καφε αξίζει να πούμε και δύο λόγια παρπάνω, διότι αυτή η εμμονή του Cooper αντανακλά σε μεγάλο βαθμό την ίδια την αγάπη του Lynch για ένα φλιτάνι γευστικού εσπρέσο. Δηλωμένος λάτρης καφέ, ο Lynch έχει παραδεχθεί ότι έπινε μέχρι και 20 φλιτζάνια την ημέρα, ενώ από πολύ μικρή ηλικία είχε «εθιστεί» στο άρωμα του φρεσκοψημένου ή φρεσκομμένου καφέ. Μάλιστα, ο Αμερικανός σκηνοθέτης το 2009 πήγε ένα βήμα παραπέρα, όταν λάνσαρε τον δικό του signature espresso, ένα μονοποικιλιακό από μικρές καλλιέργειες στη Σιέρα Μάδρε στην Οχάκα του Μεξικού, ο οποίος παράγεται και διατίθεται σύμφωνα με τις αρχές του Fair Trade. Επιπλέον φρόντισε να γυρίσει και μερικά σουρέαλ διαφημιστικά σποτ για να προωθήσει την κυκλοφορία του, ανάλογα εκείνων που είχε κάνει στις αρχές των 90s για τον ιαπωνικό συσκευασμένο καφέ Georgia.
Για τον Lynch, ο ιδανικός καφές κρίνεται από τη χαμηλή οξύτητα στη γεύση. «Να μην πικρίζει και να χαρακτηρίζεται από απαλή και πλούσια γεύση. Προσωπικά μου αρέσουν οι καφέδες με γάλα, όπως ο latte ή ο cappuccino, αλλά ποιος μπορεί να αντισταθεί στη χρυσαφένια υφή ενός σωστού espresso», σημειώνει.
“Φιλαράκια”: To “Πάμε για καφέ” στην αμερικανική εκδοχή του
Αν παραμείνουμε στην τηλεόραση, δεν γίνεται να μην αναφέρουμε το Central Perk από τα «Φιλαράκια». Το καφέ αποτελούσε κομβική τοπθεσία για όλους τους πρωταγωνιστές και αποτελεί μια από τις χαρακτηριστικές και δημοφιλείς απεικονίσεις της κοινωνικής διάστασης της κατανάλωσης καφέ. Εκεί πρωτοακούστηκε το “Smelly Cat”, εκεί μάθαμε για το περίφημο unagi. Δεν έχουμε όυτε την ελάχιστη ένδειξη ότι το ρόφημα που προσέφερε ο Γκάνθερ ηταν στοιχειωδώς αξιοπρεπές, ωστόσο δημιουργούσε την ατμόσφαιρα που κάθε γενναιόδωρος οικοδεσπότης οφείλει να προσφέρει στους καλεσμένους του.
Η εμμονή με τον καφέ δεν θα γινόταν να αφήσει ασυγκίνητη και τη μεγάλη οθόνη.
“Heat”: Μια σκηνή, ένας καφές, μια αξεπέραστη ταινία
Ο Michael Mann μάς έχει χαρίσει μια εμβληματική σκηνή ανάμεσα στον Paccino και τον De Niro που ανοίγει με την ατάκα: «Να σε κεράσω έναν καφέ;». Και αφύ θυμηθήκαμε το εκπληκτικό Heat γιατί να μην ξαναδούμε αυτή την σκηνάρα; Εννιά λεπτά απόλυτης κινηματογραφικής απόλαυσης. ( λεπτά, ιδανικά για να πιεις έναν διπλό εσπρέσο.
“Καφές και τσιγάρα”:Ο καφές ως άλλος ψυχαναλυτής
Ο Jim Jarmusch έφτιαξε ένα βαθιά υπαρξιακό φιλμ με τον λιτό και ταυτόχρονα εύγλωττο για τις προθέσεις του τίτλο «Καφές και τσιγάρα». Έντεκα συναντήσεις με ένα καστ που ήταν ορισμός του κούλνες: Bill Murray, Kate Blanchet, Tom Waits, Iggy Pop και πολλοί άλλοι, μοιράζονται ένα φλτιζάνι καφέ αλλά και ιστορίες για εξαρτήσεις, νευρώσεις, το τίμημα του celebrity culture, σε μια εποχή, το 2003, που δεν ήταν “κανόνας” τέτοιες συζητήσεις.
“Φτηνά Τσιγάρα”: Ο καφές ως πανεπιστήμιο της ζωής
Με αρκετή βεβαιότητα μπορούμε να πούμε ότι δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έμαθε δύο-τρία περισσότερα πράγματα για τη ζωή, παρακολουθώντας τους διαλόγους-διαλέξεις ανάμεσα στον Κώστα Τσάκωνα και τον Άλκη Παναγιωτίδη στο μικρό καφέ των «Φτηνών Τσιγάρων». Ανάμεσα σε αυτά τα δύο-τρία, και μια εντελώς ιδιαίτερη αντίληψη του χρόνου: το περίφημο αξίωμα του “αύριο και μία μέρα”. Άλλωστε, αυτή η μία μέρα είναι το κλειδί της επιτυχίας.
Παρόλα αυτά, ο καθένας οφείλει να απολαμβάνει κάθε ποτήρι/κούπα/φλιτζάνι καφέ τη στιγμή ακριβώς που πρέπει. Επομένως, καμιά φορά δεν χρειάζεται να ξοδεύεις χρόνο για να φιλοσοφείς το ζήτημα τόσο πολύ. Η αληθινή απόλαυση του καφέ είναι να τον δοκιμάζεις όσο είναι ακόμα ζεστός.
