Η Idra Kayne, λίγες μέρες πριν το πρώτο full band live της από την αρχή της πανδημίας, μού σήκωσε το τηλέφωνο και μου ομολόγησε πως της έχουμε λείψει. “Παρόλο που είμαι στην Ταράτσα του Φοίβου όλο αυτό το διάστημα, το live με την μπάντα νιώθω πως έχω ξεχάσει πώς γίνεται. Μου έχει λείψει αυτή η σύνδεση με τον κόσμο, το να ξέρω πως οι άνθρωποι έχουν έρθει για εμένα, το να κάθομαι μετά το live και να πιω ποτό μαζί τους, να τα πούμε”, ανέφερε.
Δεν ήθελα καθόλου να την κουράσω με τις κλασικές ερωτήσεις που έχει δεχτεί κατά καιρούς, για το κατά πόσο μεγάλωσε ξυστά με τον ρατσισμό και τις διακρίσεις. Το μόνο που με ενδιέφερε ήταν αν η πορεία της ως καλλιτέχνιδα, που έχει βρεθεί από τη μουσική σκηνή, μέχρι τη θεατρική, έχοντας κάνει και το πέρασμά της από κινηματογραφικές ταινίες, της έσωσε χρόνο και ενέργεια από διορθώσεις του στυλ “όχι έγχρωμη, αλλά μαύρη” ή “Ελληνίδα είμαι”.
“Δεν έχουν σταματήσει αυτά, αλλά έχω αποδεχτεί πως δεν θα αλλάξουν ποτέ. Η Ελλάδα μόλις τα τελευταία δέκα χρόνια έχει αρχίσει να θεωρείται πολυπολιτισμική. Σαν χώρα, δεν έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε ανθρώπους σαν εμένα εκεί έξω. Δεν με εκνευρίζει όλο αυτό, απλώς με απογοητεύει. Το καλοκαίρι στην Κρήτη, με ρώτησε κάποιος από πού είμαι και ξεκίνησα το ποίημα, από συνήθεια, ότι η μαμά μου είναι Ελληνίδα και τα λοιπά, ενώ ο άνθρωπος απλώς ήθελε να μάθει αν μένω στην Αθήνα ή σε κάποια άλλη πόλη της Ελλάδας. Αλλά από την άλλη, σε μια ομιλία στην οποία μιλούσα για αυτό ακριβώς το θέμα, μου έρχεται μήνυμα από κάποιον ότι μιλάω τα ελληνικά καλύτερα από Ελληνίδα. Μόνο που είμαι Ελληνίδα και ο τύπος μάλλον δεν κατάλαβε τίποτα από την ομιλία μου”, μου λέει γελώντας.
Η Idra τρέχει ένα podcast για το body positivity, μιας και ίδια ήρθε σε επαφή επί πραγματικού με αυτό το concept μέσα στην καραντίνα . “Σε κάποια φάση έφτασα στον πάτο σε ό,τι αφορά την εικόνα μου. Τον τελευταίο χρόνο, μέσα στην καραντίνα, ένιωσα το αυτονόητο. Όχι, δεν μοιάζω με μοντέλο και αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό και στην τελική είμαι όμορφη όπως και αν είμαι. Το body positivity αφορά άντρες και γυναίκες, αλλά περισσότερο εμάς τις γυναίκες. Έχουμε καταπιεστεί πολύ από αυτό το κομμάτι”, αναφέρει.
Πριν από ένα διάστημα, μια φωτογραφία στα social media της, αποτέλεσε αφορμή για να βγει κάθε σεξιστής, μισογύνης από το λαγούμι του και να γράψει το σχόλιό του. Στη φωτογραφία, η Idra αγγίζοντας με τα χέρια της το στήθος της, έγραφε πως χρειάζεται μανικιούρ. Προφανώς, κανείς δεν μας δεν κατάφερε να πάρει τα μάτια του από το πλούσιο στήθος της, γιατί ευτυχώς δεν θα σταματήσουμε ποτέ να λέμε “μπράβο κοπελάρα μου”, μέσα μας, βλέποντας γυναίκες να ορίζουν τη σεξουαλικότητά τους και να κάνουν χιούμορ με αυτή. Ούτε εγώ ούτε η ίδια καταλάβαμε γιατί έγινε όλος αυτός ο χαμός.
“Ούτε εγώ ξέρω τι ζόρι τραβάνε. Ήταν σαν να μου απαγορεύεται ξαφνικά να ανεβάσω μια φωτογραφία. Ένας τύπος μου έκανε σχόλιο “δεν θες μανικιούρ, άντρα θες”. Μπορεί να μην ψάχνω άντρα, μπορεί να έχω άντρα και απλώς να θέλω να ανεβάσω μια φωτογραφία που μου αρέσει. Εκεί είναι το πρόβλημά μου με τον Έλληνα άντρα. Για να μην είμαι άδικη και να μη γενικεύσω, οφείλω να αναγνωρίσω πως δεν είναι όλοι έτσι. Υπάρχουν και πιο εξελιγμένα όντα, αλλά στην πλειοψηφία οι Έλληνες άντρες είναι πιο συντηρητικοί σε κάποια θέματα που έχουν να κάνουν με την εικόνα της γυναίκας”, τονίζει.
Ας μιλήσουμε για τον ελέφαντα στο δωμάτιο. Δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε διπλοφιλτράρει αν θα ανεβάσουμε μια φωτογραφία που το στήθος μας φαίνεται να έχει πολλά κέφια και να απολογηθούμε, αν τελικά πάρουμε τη -χωρίς λόγο- γενναία απόφαση να την ανεβάσουμε, για τα likes που πήραμε και τα κίνητρά μας. Την τελευταία φορά που τσεκάραμε, τα social δεν ήταν ένα de-facto ντιτζιταλικό νυφοπάζαρο και μια σέξι φωτογραφία μας δεν είχε κανέναν dating σκοπό. Όσο για την επιβεβαίωση των likes; Καλώς να έρθει. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη υποκρισία από το να παριστάνουμε πως δεν μας τονώνουν τα reactions που μας έδωσε ο Μαρκ για να “παίζουμε” και πως ποστάρουμε κάτι για την πάρτη μας και μόνο. Βέβαια η απόσταση ανάμεσα σε αυτή την πραγματικότητα και την εντύπωση πως τα πιο αισθησιακά κλικς μιας γυναίκας έχουν στόχο το αντρικό βλέμμα και ένα DM και δεν αποτελούν ένα άτυπο “πατ πατ” στην πλάτη της αυτοπεποίθησής μας, είναι τεράστια και ενέχει τον κίνδυνο να χαθεί κανείς σε ατραπούς σεξισμού, μισογυνισμού και παρανοήσεων που τον εμπλέκουν σε αυτή την προσωπική επιλογή.
“Έχουμε χάσει λίγο τη μπάλα με το σέξινες των γυναικών”, μου λέει η Idra. “Έχω μεγάλο στήθος και ωραία πόδια και τα ανεβάζω. Και μου στέλνουν ότι είναι σαν να πηγαίνω φιρί φιρί να μου στείλει μήνυμα ο καθένας. Τέτοια σχόλια μου κάνουν και γυναίκες, γιατί και οι γυναίκες έχουμε μείνει πολύ πίσω σε θέματα μισογυνισμού. Εγώ αρνούμαι να καταπιεστώ μη τυχόν και φανώ χαλαρών ηθών. Που και να είμαι, αν είναι επιλογή μου, μπράβο μου. Κάνε μου εσύ το like σου και μέχρι εκεί”. Πάντως, όλο αυτό δεν τη στεναχωρεί, απλώς την απογοητεύει. Κακά τα ψέματα, το να αντιλαμβάνεσαι πόσο πίσω σε λειτουργίες και updates έχουν μείνει κάποια ανθρώπινα λογισμικά, είναι στενάχωρο.
Για την Idra αυτό το αόρατο χέρι που νόμιζε πως έχει το δικαίωμα να περιορίσει το sex positivity της, δεν είναι το μοναδικό αόρατο χέρι έμφυλης ανισότητας που έχει επιχειρήσει να την περιορίσει γενικότερα. “Στις σχέσεις μου έχω ακούσει πράγματα όπως ‘είσαι γυναίκα, δεν γίνεται να βρίζεις έτσι’. Αυτο πάντα με εκνεύριζε γιατί κρύβει μια αλήθεια: οι άντρες έχουν την εικόνα της μητέρας τους όταν σκέφτονται τις γυναίκες”.
Ας μην κρυβόμαστε. Οι γυναίκες για πολλά αρσενικά εκεί έξω χωρίζονται σε εκείνες που θα έβγαιναν και σε εκείνες που απλώς κάνουν like στο Instagram. Τα κορίτσια με το πλούσιο μπούστο και τα οπίσθια για τα οποία έχουν γραφτεί κομμάτια όπως το Caliente. Στο κεφάλι τους, φαίνεται αδιανόητο το και οι δύο περιπτώσεις γυναικών να είναι ενδυναμωμένες, ανεξάρτητες, δυναμικές, με πλήρη έλεγχο της αυτοδιάθεσής τους και αξίζουν τον σεβασμό. “Μπορεί μια γυναίκα να είναι κυρία και να είναι όπως αυτές που βλέπουν στο Instagram. Γενικά, σε όλες μου τις σχέσεις είχα θέμα με το τι φοράω. Ε, θα φοράω ό,τι γουστάρω. Θέλω να είμαι με έναν άνθρωπο που με “καμαρώνει”. Όπως και εγώ “καμαρώνω” για εκείνον. Είχα μια σχέση με έναν πολύ ωραίο άντρα, τον οποίο κοιτούσαν πολύ οι γυναίκες. Το απολάμβανα!”.
Τα social της, πέρα από πίνακα ανακοινώσεων για τις νέες της δουλειές, φωτογραφικό άλμπουμ για το αδιαπραγμάτευτο σέξινες της, λειτουργούν και ως πεδίο έκφρασης μιας αγανάκτησης (συνήθως μέσω του χιούμορ) για τη φάση στην οποία βρισκόμαστε πολιτικά στην Ελλάδα τη στιγμή που γράφεται αυτό το κείμενο. Ούτε αυτό πήγε καλά από άποψη απουσίας σχολίων που στόχο έχουν να την κάνουν να σωπάσει. “Συγγενής μου μου έστειλε μήνυμα να σταματήσω να μιλάω τόσο ανοιχτά, γιατί, είμαι λέει, καλλιτέχνης και οφείλω να είμαι ουδέτερη. Δεν γίνεται σε αυτόν τον ορυμαγδό που ζούμε να είμαι μη μιλάω και όποιος θεωρεί ότι όντως δεν θα έπρεπε, δεν θέλω καν να ακούει τη μουσική μου“, τονίζει. Η ίδια δεν αυτοπροσδιορίζεται ως αριστερή ή δεξιά, αλλά αυτό που ξέρει καλά είναι πως το πολιτικό μας παρόν δεν έχει καθόλου πλάκα.
Μιλώντας για τα πλάνα της για τον χειμώνα, βάζω το ενδεχόμενο ενός ακόμα lockdown στο τραπέζι. Η Idra το “σκοτώνει” με την αισιοδοξία της και μου μιλάει για τις πρόβες της στο Εθνικό Θέατρο για την παράσταση “Λεωφορείον ο Πόθος“, που ξεκινάει στις αρχές του Νοεμβρίου, αλλά και για το E.P που ετοιμάζει με 4-5, κομμάτια, κάποια εκ των οποίων θα είναι ελληνόφωνα. “Έφυγα από τη δισκογραφική που ήμουν, γιατί δεν θέλω να καταπιέζομαι. Θέλω να πεθάνω, κάποια στιγμή πολύ πολύ αργότερα και να έχω δοκιμάσει ό,τι έχω βάλει στο μυαλό μου. Θέλω να τα δοκιμάσω όλα”, ομολογεί. Ακούγεται αισιόδοξη και εγώ νιώθω την ανάγκη να την ευχαριστήσω για την ψυχοθεραπευτική συζήτηση, αλλά και για τη γέννηση της λέξης “μούνοβλα” που είδα σε ένα πρόσφατο ποστ της στο Facebook. Συγγνώμη Idra, αλλά θα σου την κλέψω για να περιγράφω κάθε γυναίκα που είναι σέξι ελέγχοντας κάθε κύτταρο του αβίαστου σέξινές της, που δεν κρύβεται και δεν θέλει και να κρυφτεί, ούτε και να απολογηθεί.
*To Σάββατο 2 Οκτωβρίου η Idra Kayne παίζει live στη σκηνή του θεάτρου Τζένη Καρέζη, στα πλαίσια του 1ου Autumn Jazz Festival.
