Κυρίες και κύριοι, ένα χειροκρότημα για όσους μεγάλωσαν. Κανείς δεν γλιτώνει, όλοι θα δουν στα μαλλιά τους λευκές τρίχες και στο δέρμα τους ρυτίδες. Και ξέρετε κάτι; Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με αυτό. Κάθε ηλικία έχει τα καλά της. Εντάξει, ίσως γύρω στα 20 είναι η καλύτερη ηλικία αλλά δεν θα τα βάψουμε και μαύρα.
Συνήθως καταλαβαίνουμε ότι μεγαλώσαμε ένα πρωί της Κυριακής μετά από ξενύχτι και ποτό. Όταν ο εγκέφαλός μας δίνει στο σώμα της εντολή να σηκωθεί από το κρεβάτι αλλά αυτό αρνείται διότι απαιτεί ξεκούραση, απαιτεί λίγο ή πολύ ακόμα χρόνο στο κρεβάτι για να αναρρώσει από τη χθεσινή κραιπάλη. Κάπου εκεί σκάει το πρώτο υπαρξιακό.
Υπάρχουν όμως μερικές ακόμα ενδείξεις που δυστυχώς επιβεβαιώνουν ότι γερνάμε. Σκληρή λέξη, καλύτερα ας χρησιμοποιήσουμε το «μεγαλώσαμε». Πάμε να δούμε ποιες είναι αυτές και ας κλάψουμε όλοι μαζί παρέα.
Το μόνο που σκέφτεσαι είναι ο ύπνος
Η στιγμή που ξαπλώνεις στο κρεβάτι σου είναι η στιγμή που λαχταράς όλη μέρα. Από την ώρα που ξυπνάς για να πας στη δουλειά νιώθεις ξανά έτοιμος να επιστρέψεις στο σπίτι σου. Κάποτε δεν σε ένοιαζε, κοιμόσουν μόνο τέσσερις ώρες και ήσουν εντάξει, τώρα με τέσσερις ώρες ύπνου ζητάς αναρρωτική άδεια για να συνέλθεις. Επίσης, ούτε μια ταινία δεν μπορείς να δεις χωρίς να σε πάρει ο ύπνος.
Ζούμε για να πίνουμε καφέ
Ο καφές είναι και θα είναι πάντα η ψυχή του πάρτι ακόμα και αν δεν πηγαίνουμε πλέον συχνά σε πάρτι. Είναι πλέον περισσότερο απαραίτητος για εμάς ακόμα και αν δεν θέλουμε να το παραδεχθούμε. Τα πρωινά είναι ο χειρότερος εχθρός μας και για να τα κερδίσουμε πίνουμε καφέ και ζητάμε ευγενικά (ή και όχι) να μην μας μιλάνε όσο το κάνουμε αυτό.
Οι συναντήσεις με την παρέα μειώνονται
Οι άνθρωποι τείνουν να κρατάνε αποστάσεις όσο μεγαλώνουν. Η αλήθεια είναι ότι όλοι βιώνουμε μια περίεργη στιγμή στη ζωή όπου δεν έχουμε πλέον όρεξη για κουβέντα και πολλές συναντήσεις. Συμβαίνουν και αυτά. Συνήθως, από τους 5-6 φίλους που είχαμε κάποτε, τα λέμε πια με 2. Είτε έτσι είτε αλλιώς, είμαστε ικανοποιημένοι με τον μικρό μας κύκλο.
Δεν σου αρέσουν και τόσο οι άνθρωποι
Εντάξει, ίσως είναι λίγο ακραίο, αλλά περνάμε περιόδους όπου απλά δεν θέλουμε να είμαστε κοινωνικοί. Αναγκαστικά ασχολούμαστε με ανθρώπους όλη την ημέρα, είτε πρόκειται για δουλειά είτε για φίλους είτε για οικογένεια και μερικές φορές, απλά καιγόμαστε, δεν θέλουμε άλλο. Εκτιμάμε περισσότερο το χρόνο που περνάμε με τον εαυτό μας και αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό.
