Θα τους κάνουμε γκρουμ! Θα τους δώσουμε μια κόκκινη φορεσιά και τα μανίκια της θα καλύπτουν τα δάχτυλά τους αφού τα νούμερα που διαθέτουμε είναι για άτομα με πλήρως ανεπτυγμένα σώματα. Θα κολυμπάνε μέσα σε αυτή. Θα τους δώσουμε και ένα μαύρο καπέλο που θα ισορροπεί στη μύτη τους. Είναι λίγο μεγαλύτερο αλλά δεν πειράζει, δουλειά να γίνεται, το πολύ πολύ να παραπατήσουν και να πέσουν. Έτσι είναι η ζωή, αν δεν πέσεις πώς θα γευτείς τη γλύκα του να στέκεσαι στα πόδια σου; Παπούτσια λουστρινάτα με έξτρα πάτο που θα τα γυαλίζουν πριν από κάθε βάρδια όπως οι φαντάροι πριν από την επιθεώρηση του διοικητή. Ορίστε, προετοιμάζουμε τους νέους μας για το αύριο, όταν θα φορέσουν τα χακί. 

Για να είμαστε καλυμμένοι, πρώτα θα βεβαιωθούμε ότι τα αγγλικά τους είναι σε μέτριο αλλά ικανοποιητικό επίπεδο, αρκετό για να κατευθύνει τους τουρίστες στην τουαλέτα με ένα απλό «to the right» μόλις τους ρωτήσουν πού είναι αυτή. Για να σε δω εσένα. Έχεις μπράτσα, για κουβάλησε τις βαλίτσες του κυρίου, ίσως σταθείς τυχερός, large μου φαίνεται, θα βγάλει από την τσέπη του ένα δίευρο και θα μεταφέρει με διακριτικότητα στη δική σου. Αναφέρομαι στο γνωστό φιλοδώρημα, νεαρέ μου. Τα είχατε δει ποτέ αυτά στις δομές φροντίδας ανηλίκων; Όχι, ποτέ. Μην ανησυχείτε, όμως, η υφυπουργός Εργασίας, Δόμνα Μιχαηλίδου, σε συνεννόηση με το Ξενοδοχειακό Επιμελητήριο φρόντισε για όλα.

Βγάλτε μια κόλλα, έχουμε και λέμε: απασχόληση παιδιών σε ξενοδοχειακές μονάδες, μεγαλύτερα από 16 ετών γιατί είμαστε κατά της ανήλικης εργασίας, που διαβούν σε φροντίδες ανηλίκων. Απασχόληση ατόμων με αναπηρία σε ξενοδοχειακές μονάδες, με κάλυψη του κόστους εργασίας τους από τρέχοντα προγράμματα του ΟΑΕΔ. Και μισθός και φιλοδώρημα, όλα τα σκεφτήκαμε. Τέλος, κάλυψη υλικών αναγκών των πιο ευάλωτων αλλά και των δομών φροντίδας και φιλοξενίας. 

Να εξηγήσουμε γιατί μπορεί κάλλιστα να δημιουργηθούν παρανοήσεις:«Η συνεργασία μας με το Ξενοδοχειακό Επιμελητήριο Ελλάδος βασίζεται στο κοινό μας όραμα, την ενίσχυση της κοινωνικής προστασίας. Από την αρχή, δουλεύουμε για μια κοινωνία συμπεριληπτική και ισότιμη. Το Ξενοδοχειακό Επιμελητήριο Ελλάδος, με την προθυμία του για μια συνδυαστική δράση τέτοιου χαρακτήρα, συμβάλλει ώστε να φτάσουμε ακόμη πιο κοντά στο στόχο. Είμαστε αποϊδρυματοποίηση των παιδιών και τη βέλτιστη ποιότητας ζωής των συμπολιτών μας. Η κοινωνική αλληλεγγύη, γίνεται πράξη. Στην πορεία μας, δεν αφήνουμε κανέναν πίσω». Αυτά δήλωσε η Δόμνα Μιχαηλίδου και εμείς γνέφουμε καταφατικά.

Ένας περαστικός από την Ερμού θα μπορούσε να υποστηρίξει ότι η θέση των παιδιών είναι στο σχολείο και όχι στα ξενοδοχεία, ότι πέφτουμε στη μαύρη τρύπα του εργατικού Μεσαίωνα, ότι αφήνουμε στις ρεσεψιόν φθηνά εργατικά χέρια για να αυξηθούν τα κέρδη των μεγαλοξενοδόχων, ότι δεν μιλάμε για την αποϊδρυματοποίηση των παιδιών αλλά για την εκμετάλλευσή τους. Τι να μας πει, όμως, ένας περαστικός; Aν ήταν ειδικός θα βρισκόταν στο υπουργείο Εργασίας να αποφασίζει για το μέλλον των ήδη ευάλωτων ανηλίκων. Δεν φτάνει που δεν τους αφήσαμε στο δρόμο, μας κατηγορείτε και από πάνω. Τo αληθινό σχολείο, αλλωστε, είναι η δουλειά, έτσι μας ενημέρωσαν οι φιλόσοφοι που συχνάζουν στα καφενεία.