Το μεγαλύτερο στοίχημα κάθε διευθυντή προγράμματος είναι να πετύχει το prime time. Να ξέρει ο τηλεθεατής ότι την τάδε ώρα στο τάδε κανάλι θα δει κάτι χωρίς να κάνει zapping που θα θέλει να το δει κι αύριο και την επόμενη εβδομάδα. Να υπάρχει η συνθήκη του “ραντεβού”.
Ο τηλεθεατής του 2021 δεν είναι πλέον ένας άνθρωπος που πιάνει συζήτηση με τον εκφωνητή ειδήσεων. Ξέρει. Ξέρει τι σημαίνει τηλεοπτική σειρά στο Netflix (δεν βάζω HBO γιατί είμαστε και φτωχή χώρα) και έχει δει το “Νησί” ή τις “Άγριες Μέλισσες”. Επίσης, δεν είναι σε καραντίνα άρα δεν ψάχνει να μιλήσει στο τουίτερ σχολιάζοντας το Survivor και το Big Brother και το Top Chef (άπατα και τσάμπα τα λεφτά τα πεταμένα θα πάθουν τίποτα από το άγχος κάθε πρωί που βλέπουν τα νούμερα στο ΣΚΑΪ). Άρα έχει απαιτήσεις. Δεν θα τον κοροϊδέψεις . Εύκολα.
Πρέπει να έχει λόγο για να σου αφιερώσει το χρόνο του. Και ο Alpha του τον έδωσε. Τα 35αρια στο δυναμικό κοινό ως τηλεθέαση το αποδεικνύουν. Και όχι δεν είναι αρχή ακόμα για να βγάλεις συμπεράσματα. Τα καθημερινά φαίνονται από την πρώτη εβδομάδα. Γιατί βλέπουν όλοι το Σασμό;
Εύκολη απάντηση νούμερο ένα: έχει ένα καταπληκτικό καστ. Οι θεατρόφιλοι ξέρουν καλά τι σημαίνει η παρουσία των Δημήτρη Λάλου, Μαρίας Πρωτόπαππα και Δημήτρη Ήμελλου. Μιλάμε για χαρισματικούς ηθοποιούς με τεράστια υποκριτική δύναμη που μπορούν να “μιλήσουν” με σιωπές. Οι άνθρωποι αυτοί παίζουν με φυσικότητα, προφέρουν τα λόγια τους με μοναδικό σκοπό να νιώσουμε συναισθήματα. Η Μαρία Πρωτόπαππα είναι υπερδύναμη. Γέμιζε θέατρα απλά επειδή ξέραμε ότι το όνομά της είναι εγγύηση ποιότητας.
Προχωράμε στους πιο τηλεοπτικούς, τους ηθοποιούς που αγαπούν οι τηλεθεατές γιατί δεν κάνουν ξεπέτα το ρόλο για τα χρήματα αλλά δίνουν ψυχούλα. Η Μαρία Τζομπανάκη, ο Τάσος Νούσιας, η Μαριλίτα Λαμπροπούλου, ο Θανάσης Πατριαρχέας και η Ευγενία Σαμαρά είναι καλοί ηθοποιοί που έχουν δημιουργήσει το κοινό του.
Η Όλγα Δαμάνη είναι μια ηθοποιός που μπορεί να παίζει μόνη της σε δική της λίγκα. Είναι κομμάτι της ιστορίας του Θεάτρου Τέχνης, έχει συνεργαστεί με τον Σπύρο Ευαγγελάτο., την έχουμε απολαύσει σε υπέροχες παραστάσεις του Εθνικού. Το μόνο που μπορεί να της πει κάποιος για το έργο της είναι “συγχαρητήρια”.
Το πρωταγωνιστικό ζευγάρι των Ορφέα Αυγουστίδη και της Χριστίνας Χειλα Φαμέλη είναι ονειρεμένο. Ο Αυγουστίδης είναι υπερταλαντούχος. Στο θέατρο εδώ και δεκαπέντε χρόνια γίνεται κάθε χρόνο και καλύτερος. Και το κάνει αθόρυβα. Στην σαιξπηρική “Κωμωδία των παρεξηγήσεων” ίδρωσε την φανέλα, κυριολεκτικά. Στο “Περιμένοντας τον Γκοντό” ήταν καλύτερος από τον πρωταγωνιστή Άρη Σερβετάλη. Λάμπει ακόμη και σε μικρούς ρόλους που του δίνει ο Σωτήρης Τσαφούλιας. Η Χειλά Φαμέλη είναι μια αποκάλυψη.
Εύκολη απάντηση νούμερο δύο: το βιβλίο του Σπύρου Πετροπουλάκη (το ευπώλητο βιβλίο) και η υπόθεσή του. Μια κρητική βεντέτα. Και πολλά ερωτικά τρίγωνα. Και πολλά πανηγύρια. Και μήπως αυτός ο έρωτας ο απαγορευμένος είναι μοιραίο να σμίξει τις δυο φαμίλιες που μισούνται.
Εύκολη απάντηση νούμερο τρία: η Κρήτη. Οι παραδόσεις του νησιού. Ένας κόσμος αυθεντικός κι απρόβλεπτος. Κώδικες ηθικής που δεν υπακούν σε ποινικούς κώδικες. Οι μαυροφορεμένοι και τα στιβάνια τους. Η λεβεντιά και η πατριαρχία.
Εύκολη απάντηση νούμερο τέσσερα: ο έρωτας. Είτε είναι ανεκπλήρωτος, ρομαντικός και μυστικός είτε είναι παθιασμένος και παράνομος. Πουλάει. Τα καλογραμμένα σενάρια είναι απολαυστικά, είτε τα βλέπεις στις Οικογενειακές Ιστορίες είτε στις καθημερινές σειρές.
