Να φάει αυτό το “32 Αυγούστου” concept ένα μπαν από τη ζωή. Δεν έχει 32η μέρα ο Αύγουστος όσο και αν ψάχνουμε με τα χίλια ζόρια έναν τρόπο να παρατείνουμε το καλοκαίρι. Ο Σεπτέμβριος είναι ο πρώτος μήνας της φθινοπωρινής σεζόν. Ο μήνας που υποσχόμαστε στον εαυτό μας πως θα συνεχίσουμε τα μπάνια, θα μένουμε με το αλάτι όλη μέρα στο σώμα μας, θα απολαμβάνουμε τα μεσημέρια στον ήλιο. Αφήνουμε την τσάντα του μπάνιου σε εμφανές σημείο στο σαλόνι για να μην ξεχνάμε την αφοσίωση που θέλουμε να συνεχίσουμε να δείχνουμε στο island life και για τον Σεπτέμβριο. Ας γίνουμε λίγο συγκρατημένα απαισιόδοξοι: είναι Σεπτέμβριος και το μόνο island life που μας περιμένει από εδώ και πέρα είναι φωτογραφικό και μας το “χαρίζει” η Βρετανή φωτογράφος, Kate Bellm. 

Μετά το AMOR, η Bell επιστρέφει καλλιτεχνικά με το LA ISLA, το οποίο, σε συνέντευξή της στο I-d χαρακτηρίζει ως μια “ωδή στη ζωή στο νησί”. Στο υλικό της κορίτσια με μπικίνι, άλλωτε γυμνά, βουτούν στη θάλασσα, ποζάρουν μπροστά σε αυτοκίνητα, “σκαρφαλώνουν σε βράχια”, ακουμπούν τη φύση με έναν τρόπο που μόνο το καλοκαίρι επιτρέπει να συμβεί, χαίρονται τον καυτό ήλιο και το αλάτι. Οι φωτογραφίες του LA ISLA είναι το καλοκαιρι σου, απλώς με ελαφρώς καλύτερο φωτισμό και με την ανεμελιά καταδικασμένη να ζήσει για πάντα, με τη δύναμη ενός κλικ. 

Όποιος συμμετέχει στο project, όποιος πρωταγωνιστή σε κάθε ένα από τα κλικ αυτά, δεν είναι “απεσταλμένος” κάποιου πρακτορείου μοντέλων. Πρόκειται για άτομα από τον ευρύτερο κύκλο της νέας πατρίδας της φωτογράφου στη Μαγιόρκα. Είναι γείτονες, ξαδέλφια, κόρες και γιοι γειτόνων, και έφηβοι παρεών που αράζουν και καπνίζουν κάνναβη στα παγκάκια της. Για πέντε ολόκληρα χρόνια απαθανάτιζε ανθρώπους να βουτούν σε παραλίες, να ανακαλύπτουν σπηλιές, να ψάχνουν αστερίες στον βυθό, να ζουν το καλοκαίρι στην απόλυτη μορφή του και αυτό ακριβώς μας θυμίζει τι σημαίνει “ζωή στο νησί” αυτές τις αρχές του Σεπτέμβρη. Ίσως και η ψάθινη τσάντα με την πετσέτα θαλάσσης μπροστά στον καθρέφτη, σαν να μας λέει “η θάλασσα ακόμα εκεί είναι. Εσείς βυθιστήκατε στο αστικό τοπίο σαν να μην πέρασε καν καλοκαίρι”.