Εισιτήρια από το τρένο που σε πήγε από την Βαρσοβία στην Κρακοβία. Πέταμα. Εισιτήρια από όλες τις συναυλίες που πήγες τα τελευταία είκοσι χρόνια και φύλαγες σε μια κούτα στο πατάρι. Και περνάς ένα πεντάλεπτο να κοιτάς το καθένα και να θυμάσαι με ποιον πήγες, τι φορούσες, πόσο χάλια ήταν ο καλλιτέχνης live και πόσο γελούσατε με τον μαλλιά που κουνούσε το κεφάλι του λες και του έκαναν εξορκισμό. Πέταμα. Σημειωματάρια που σχεδόν δεν αναγνωρίζεις το γραφικό σου χαρακτήρα. Πέταμα. Κάτι γράμματα πρώην σου. Γελάς με τα χάλια σου που έπεσες στον έρωτα του και τα πετάς με ικανοποίηση. Κάτι φωτογραφίες άλλου πρώην σου. Τι ωραία που ήσουν στα 20sth και δεν το ήξερες τότε και τι να κάνει αυτό το παιδί σήμερα. Το κρατάς γιατί οκ, πόσες αναμνήσεις αντέχεις να βάλεις σε μια πλαστική πράσινη σακούλα μέσα σε μια μέρα;
Ρούχα που είχες αγοράσει με τον πρώτο σου μισθό και φυσικά δεν τα φοράς συχνά γιατί δεν είσαι καλεσμένη στο Met Gala. Δεν τα πετάς αλλά τα κουβαλάς σαν μουσειακά εκθέματα με φροντίδα αρχαιολόγου όταν βρίσκει νόμισμα της εποχής του Περικλή. Ρούχα τότε που ήταν μόδα οι emo, τα μπουζούκια, οι χίψτερ, το normcore, της καραντίνας (πιτζάμες δηλαδή). Τα χαρίζεις και κάνεις πατ πατ ικανοποιημένη για το charity της ημέρας.
Κεφάλαιο παπούτσια ή ο εφιάλτης στο δρόμο με τις γόβες. Μπότες με τακούνι. Μπότες ιππασίας (έτσι τις λένε, όχι κυριολεκτικά, δεν είμαι Αμαζόνα). Γαλότσες. Μποτάκια. Αρβυλάκια. Μπαλαρίνες. Γόβες. Ψηλοτάκουνα. Killer heels (με αυτά σκέφτηκες να ΤΟΝ βαρέσεις όταν σου είπε να τα πετάξεις αλλά συγκρατήθηκες επειδή είσαι κλειστοφοβική και δεν θέλεις να μπεις φυλακή). Αθλητικά για γυμναστήριο. Αθλητικά για βόλτες. Κάτι περίεργα για τα χιόνια (δεν ξέρεις καν γιατί τα αγόρασες). Γενικά δεν ήξερες ότι είχες τόσα λεφτά… ξοδέψει… και βλέποντας τα κουτιά των παπουτσιών κάνεις μικρούς υπολογισμούς και κλαις. Γενικά στις μετακομίσεις θα κλάψεις. Πολλές φορές.
Βιβλία. Της σχολής. Των μεταπτυχιακών (θυμάσαι που είχες σχέδιο να σπουδάζεις κάθε δυο χρόνια κάτι άλλο και να μην δουλέψεις σε γραφείο ποτέ; Δεν πήγε καλά αυτό). Των γαλλικών. Των ιταλικών (μόνο τι ώρα είναι θυμάσαι πλέον από τα δυο χρόνια που πήγες). Και όλα τα άλλα που αγοράζεις εδώ και είκοσι χρόνια ΚΑΙ ΒΑΛΕ. Με τόσα βιβλία ανοίγεις βιβλιοπωλείο. Κλαις. Τη στιγμή που συνειδητοποιείς ότι πρέπει να σταματήσεις να αγοράσεις ένα βιβλίο ανά δέκα ημέρες. Πρώτον, γιατί δεν θα βρεις χρόνο να το διαβάσεις ποτέ και δεύτερον, γιατί δεν έχεις έπαυλη για να κάνεις το study room που βλέπεις στο Pinterest. Memo για αργότερα: σβήσε το Pinterest άμεσα.
DVD. Ποιος έχει τόσα dvd το 2021; Εγώ. Πέρυσι χάλασε το παλιό dvd player και πήρα καινούργιο. Δεν ξέρω πόσο αρχαία με κάνει αυτό, boomer κι άλλα τέτοια. Έχω άπειρα dvd και φυσικά νοικιάζω ακόμη ταινίες. Δεν θα αφήσω να πεθάνει το videoclub της Ιπποκράτους. Το ζήτημα είναι ότι όταν μετακομίζεις από ένα σπίτι 80τμ που έμενες μόνη σου, σε ένα ούτε 100τμ που θα μένετε δύο κάτι πρέπει να αφήσεις πίσω. Και προτιμάς να μείνει το ψυγείο, ο φούρνος μικροκυμάτων παρά οι αναμνήσεις σου. Γιατί όταν ανοίγεις ένα ψυγείο δεν σε περιμένει καμία έκπληξη. Αλλά όταν πατήσεις το play, άπειρες. Ωραία, κάνεις διαλογή και πετάς κάποια.
Φυσικά και σκέφτεσαι να μην πας πουθενά, να μείνεις εκεί που είσαι, για πάντα νέα και μακριά από την πραγματική ενηλικίωση. Ή να αφήσετε το σπίτι της γιαγιάς του στην Καισαριανή και να βρείτε ένα loft παπακαλιατικό να το ζήσετε. Memo για αργότερα: μην ξαναδείς τα ριάλιτι με τις σπιταρώνες στο Netflix, σε χαλάνε.
Cd. Εντάξει. Είμαι αρχαία.
Για όλα τα παραπάνω χρειάζονται δέκα ημέρες. Όταν δουλεύεις οκτάωρο κι έχεις κάποιες ώρες το βράδυ να το κάνεις, μετά τη δουλειά. Που σημαίνει ότι δεν έχεις ζωή. Η διασκέδαση σας θα είναι οι αναγκαστικές βόλτες στο IKEA και το Praktiker. Κι επειδή δεν έχεις ζωή, η συγκατοίκηση ξεκινάει με καυγάδες. Προφανώς αυτά που θεωρείς εσύ σημαντικά, δεν σημαίνουν τίποτα για κάποιον που παθαίνει λουμπάγκο κουβαλώντας τις κούτες που γεμίζεις. Επιλογές. Αυτό είναι το μεγαλύτερο μάθημα ενηλικίωσης που δεν χρειάζεται να είσαι 18 ετών για να πάρεις. Επιλέγεις με ποιον θέλεις να ζεις και τώρα που έχεις όλες τις εμπειρίες που χρειαζόσουν για να βρεις ποιος είσαι, ξέρεις τι πραγματικά έχει σημασία να κουβαλήσεις.
Η μετακόμιση είναι η χειρότερη αφύπνιση που έχεις βάλει στο κινητό. Είναι μια επίπονη ψυχοφθόρα διαδικασία γιατί αφήνεις πίσω σου τον εαυτό σου και ετοιμάζεσαι να κάνεις επανεκκίνηση για να συναντήσεις στην πορεία τη νέα εκδοχή του εαυτού σου.
Συμπεράσματα όχι τυχαία: αν ζευγάρι πέρασε με επιτυχία το τεστ της καραντίνας κι άντεξε ας κάνει και το τεστ της μετακόμισης. Αν τα καταφέρουν η επόμενη πίστα θα είναι να επιβιώσουν από πυρηνική καταστροφή σε άλλο πλανήτη. Η μετακόμιση είναι ακριβή. Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Δεν θα περάσετε καλά. Αλλά, όταν αδειάσετε και την τελευταία κούτα στο νέο σπίτι, θα νιώσετε τρομερή ικανοποίηση. Αν είστε υπεράνθρωποι και καταφέρατε να μετακομίσετε «αναίμακτα» (γιατί έχω ένα μαύρο δάχτυλο από κατέβασμα κούτας και μελανιές που προσπαθώ να καταλάβω πώς προκλήθηκαν), έχετε τον θαυμασμό μου και πείτε μου το μυστικό σας.
Υγ: Υπάρχει κάτι χειρότερο από μετακόμιση. Να ψάχνεις να νοικιάσεις σπίτι. Καλή επιτυχία με αυτό. Θα σας ρημάξει την ψυχούλα σας.
Υγγ: δεν χωράει κανείς καναπές στο αμάξι. ΚΑΝΕΙΣ.
