Πολύχρωμες, χαρούμενες γυναίκες που λένε όλα όσα σκέφτονται. Ή απλά, γυναίκες που λένε την αλήθεια.
Υπάρχουν στο σύμπαν της Γαλλίδας Cécile Dormeau. Οι γυναίκες δεν πρέπει να υπακούν σε κανένα πρότυπο ομορφιάς που επιβάλλουν οι βιομηχανίας μόδας κι ομορφιάς.
Δεν θα συμπεριφερθούν με τον τρόπο που περιμένεις. Δεν υπάρχουν στερεότυπα. Μπορούν να είναι θηλυκές χωρίς να έχουν το κορμί μοντέλων της πασαρέλας και το μακιγιάζ των εξωφύλλων των περιοδικών μόδας.
Το πρώτο βήμα για να καταφέρουμε να κάνουμε τη γυναικεία ενδυνάμωση αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μας, είναι να αλλάξουμε τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας.
Το ξέσπασμα του ελληνικού #metoo και το φετινό, μαύρο, καλοκαίρι με τις γυναικοκτονίες αποδεικνύει το πασιφανές. Τα έμφυλα στερεότυπα, ο σεξισμός, οι τοξικές αρρενωπότητες, το victim blaming και η κουλτούρα του βιασμού υπάρχουν εξαιτίας της ανοχής της κοινωνίας, των media και των θεσμών.
Ζούμε σε μια εποχή που οι περισσότεροι ανεβάζουμε την φιλτραρισμένη, αψεγάδιαστη εκδοχή του εαυτού μας στα social και οι ατέλειες θεωρούνται κάτι που πρέπει να μείνει κρυμμένο ή είναι πρόβλημα.
Η σκιτσογράφος επιλέγει να αναδείξει προβλήματα που όλοι αντιμετωπίζουμε και ίσως νιώθουμε ότι δεν ταιριάζουμε εξαιτίας τους.
Η αυθεντικότητά μας είναι το αντικείμενο των σκίτσων της.
Μπορεί να βρεις τον εαυτό σου και να ταυτιστείς με τις γυναίκες στα σκίτσα της. Μπορεί να νιώσεις ότι δεν είσαι μόνος κι αόρατος. Αυτά τα σκίτσα είναι μια εικονική αγκαλιά. Το σύμπαν της είναι απελευθερωτικό γιατί εκεί δεν σε κρίνει κανείς.
