Μια ανάρτηση στο Facebook, από το πρωί, περνάει και ξαναπερνάει από το feed μας, από κοινοποιήσεις και σχόλια και μας θυμίζει ποια είναι η πιο ωμή απάντηση σε όποιον στέκεται απαθής απέναντι σε θύματα βιασμού.
Στο status του, περιγράφονται όλα τα βήματα που ακολούθησε μια γυναίκα, λίγο μετά τον βιασμό της από δυο άντρες, οι οποίοι τη νάρκωσαν, η οποία σε κατάσταση σοκ, δεν κατάφερε να βρει το πολυπόθητο κρατικό αντανακλαστικό, που μπορεί τουλάχιστον να προκαλέσει ασφάλεια σε θύματα βιασμού.
Η γυναίκα έκανε όλα τα «σωστά βήματα». Πήγε στο τμήμα, πήγε σε νοσοκομείο, κάλεσε δικηγόρο, βρήκε ιατροδικαστή, δικαστή. Κανένα από τα βήματα αυτά δεν την βοήθησε να κάνει αυτό που πολλοί εγκαλούν τα θύματα -κουνώντας τους το δάχτυό- να κάνουν.
Ο Άρης Παπαϊτσέτρα, αφού έχει περιγράψει όλο αυτό το μπρος πίσω που αναγκάτηκε να κάνει το θύμα, χωρίς να βρίσκει άκρη, έγραψε:
«Αν λοιπόν κουραστήκατε, με τον δαίδαλο που περιγράφω. Σκεφτείτε ότι όλα αυτά συνέβησαν σε μια γυναίκα που μόλις είχε βιαστεί απο δύο τύπους που την νάρκωσαν και καλά καλά δεν μπορούσε να προφέρει το όνομά της απο το σόκ.
Αυτό είναι το ελληνικό κράτος και αυτή είναι η διαδικασία για μια επιζήσασα βιασμού. Ένας μαραθώνιος, μόνο και μόνο για να μπορέσει να αποδείξει το τραύμα της.
«Βιασμός κατ’εξακολούθηση με κρατική συμμετοχή», γράφει ένας χρήστης σε σχόλιο, και ειλικρινά, δεν θα μπορούσε να το έχει θέσει με καλύτερο τρόπο.
Ολόκληρη η ανάρτηση:
Πήγε στο ΑΤ Εξαρχείων να καταγγείλει τον βιασμό της, της είπαν πήγαινε αύριο σε ιατροδικαστή αλλά πήγαινε τώρα σε εφημερεύον για τοξικολογικές.
Πήγε στον Ευαγγελισμό, της είπαν δεν έχουμε ιατροδικαστή και γυναικολόγο, πήγαινε στην Αλεξάνδρας
Πάει Αλεξάνδρας, ο γιατρός εφημερίας της εξηγεί ότι δεν μπορεί να την εξετάσει χωρίς παρουσία ιατροδικαστή
Παίρνει το 100. Της λένε πάρε το 166. Παίρνει το 166. Της λένε πάρε το 100
Παίρνει στο ΑΤ Εξαρχείων, δεν το σηκώνουν. Παίρνει ξανά, ούτε και πάλι.
Παίρνει στο ΑΤ Κερατσινίου, της λένε κάτσε να πάρουμε τηλέφωνο στο ΑΤ Εξαρχείων γιατί κάτι κάνεις λανθασμένα
Παίρνει τηλέφωνο δικηγόρο. Της λέει κάτσε να πάρω τηλέφωνο δικαστή. Ο δικαστής της λέει κάνε ότι λιποθύμησες για να σε εξετάσουν.
Παίρνει ξανά στο ΑΤ Κερατσινίου, της λένε το ΑΤ Εξαρχείων δεν το σηκώνει. Της λένε να πάει σε εφημερεύοντα και να κάνει όσα είχε κάνει ήδη.
Παίρνει τηλέφωνο για ιατροδικαστή στο ΚΑΤ, δεν απαντάει κανείς. Παίρνει τηλέφωνο δικηγόρο, της δίνει τηλέφωνο ιατροδικαστή. Το σηκώνει και της λέει η εξέταση θα γίνει αύριο. Και ότι αυτή είναι η διαδικασία.
Μετά την στέλνουν να βρεί εφημερεύον φαρμακείο ώστε να αγοράσει φάρμακα μην τυχόν και κόλλησε μεταδιδόμενα.
Αν λοιπόν κουραστήκατε, με τον δαίδαλο που περιγράφω. Σκεφτείτε ότι όλα αυτά συνέβησαν σε μια γυναίκα που μόλις είχε βιαστεί απο δύο τύπους που την νάρκωσαν και καλά καλά δεν μπορούσε να προφέρει το όνομά της απο το σόκ.
Αυτό είναι το ελληνικό κράτος και αυτή είναι η διαδικασία για μια επιζήσασα βιασμού. Ένας μαραθώνιος, μόνο και μόνο για να μπορέσει να αποδείξει το τραύμα της.
Ρωτήστε τώρα “γιατί δεν το κατήγγειλαν αμέσως”
Ως πότε τα θύματα βιασμού, έμφυλης βίας, ενδοοικογενειακής κακοποίησης θα γίνονται μπαλάκια απο κτίριο, προσπαθώντας να αποδείξουν πως δεν είναι ελέφαντες;
