Φωτογραφίες, bio, χόμπι, ζώδιο, γούστα. Καλησπέρα, μόλις απέκτησες ένα προφίλ σε dating app, αντίο. Tinder και Grindr γλιστρούν κάτω από τα δάχτυλά μας και των γύρω μας και όσοι ακόμα δεν έχουμε δοκιμάσει την τύχη μας σε αυτά, νιώθουμε εξωγήινοι. Αλήθεια, έχει σκεφτεί ποτέ κάποιος cis straight άνθρωπος, που στη δεύτερη σελίδα του μενού του κινητού του κρύβει το Tinder του, πώς μπορεί να είναι η ζωή στο Grindr; 

Πριν μερικές μέρες, εγώ και ο Χάρης πήγαμε σε ένα self service πλυντήριο αυτοκινήτων για να σκοτώσουμε χρόνο. ΟΚ, και γιατί το αυτοκίνητό μου είχε ακόμα άμμο από το περσινό καλοκαίρι. Στον διπλανό θάλαμο ένας Millennial, γύρω στα 32, πάλευε με το ηλεκτρικό σκουπάκι, προσπαθώντας να καθαρίσει τα πατάκια των πίσω καθισμάτων του αυτοκινήτου του. Κοιτάζω τον Χάρη και τον παρατηρώ να ψάχνει με αγωνία στο Grindr αν ο τύπος με το λευκό t-shirt στο διπλανό θάλαμο είχε προφίλ σε αυτό. Ναι, αν είχε, κατευθείαν έβγαινε από το δικό μου target group -και αυτός και το t-shirt του- και έμπαινε στο δικό του. 

Long story short, o τύπος δεν είχε Grindr, αλλά εγώ ένιωσα μια ζήλια στην ιδέα του να μπορείς να προσεγγίσεις τόσο εύκολα κάποιον. Κυριολεκτικά όντας ακριβώς δίπλα του, χωρίς καν να του μιλήσεις. Έβαλα τον Χάρη να μου γράψει ένα κείμενο για το πώς είναι η ζωή στο Grindr. Τελικά, αξίζει να επενδύουμε την ερωτική μας ζωή στα apps, το Tinder είναι καλύτερο ή λιγότερο λειτουργικό από το Grindr; 

Το κείμενο που έλαβα πάει ως εξής: 

“Φλεβάρης ήταν νομίζω του 2018. Σχετικά πρόσφατα χωρισμένος, με λιγότερο από έναν χρόνο σε νέα πόλη, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία στο να γνωρίσω νέο κόσμο πέρα από μερικούς συναδέλφους που βαριόμουν θανάσιμα. Είχα κάνει πρώτη φόρα Tinder λίγους μήνες πριν, ελπίζοντας ότι θα κάνω νέες παρέες εκεί αλλα οι συζητήσεις προχωρούσαν πιο αργά κι από το τραμ Θουκιδίδης Πειραιάς-Βούλα.

Ένας φίλος μου απο Ελλάδα μου προτείνει να κατεβάσω Grindr. «Δεν είναι μωρέ για μένα αυτα με ξέρεις». Εχει αλλάξει μου λέει, εχει κάθε λογής ανθρώπους.

Σπόιλερ αλερτ, τελικά όντως δεν ήταν αυτά για μένα. Τις πρώτες μέρες ψιλοενθουσιάστηκα. Είχα γεμίσει το προφίλ μου με φωτογραφίες και μερικά λόγια για εμενα (κάτι που δεν κάνουν όλοι όπως ανακάλυψα αργότερα). Το να βλέπεις το πόσες πιθανότητες υπάρχουν γύρω σου για σεξ, σχέση ή απλά μια γνωριμία τόσο συγκροτημένα και οργανωμένα σε εξτασιάζει. Ο ενθουσιασμός βέβαια δεν κράτησε πολύ.

Δεν ειμαι το κύριο δημογραφικό στο οποίο απευθύνεται το απο, το γνωρίζω. Βαριέμαι αφόρητα το σεξ με κάποιον άσχετο και το να μου δείξεις το πόσο γυμνασμένος είσαι με αφήνει αδιάφορο. Μέσα σε μηνύματα γεμάτα ακέφαλα προφίλ, ψ*λές (πολλές, ΠΟΛΛΕΣ ψ*λές) και μηνύματα τύπου «σεξ;» με το καλημέρα σας, εγώ νόμιζα ότι θα βρω τον επόμενο μου σύντροφο ή έστω έναν άνθρωπο με τον οποίο μπορώ να συνεννοηθώ. Δεν θα πιάσω καν αυτούς που βαριούνται να γράψουν μήνυμα με πάνω απο δυο λέξεις.  Τι να απαντήσω ακριβώς στο «Πώς πάει η μέρα σου;» «Κλ». Ειναι αδιαφορία; Βαρεμάρα; Τον παίζει την ίδια ώρα με το αλλο χέρι; Θέλει να του πω ποσό καυλα ειναι και να του τονωσω την αυτοπεποίθηση; Δεν ξέρω και δεν μου δίνει και την ευκαιρία να μάθω.

https://twitter.com/johnny_tse/status/1414258199092514818?ref_src=twsrc%5Etfw

Μια φορά ένα κενό προφίλ μου έστειλε την ψ*λή του στο πρώτο μήνυμα . Ούτε γεια, για τα τυπικά. «Γιατί;» Του απάντησα. «Fuck off back to Tinder.» μου απάντησε. Αυτό και έκανα λοιπόν. Πλέον έχω το app στο κινητό μου και μπαίνω μονο αν δω κάποιον που μου αρέσει για να δω αν εχω ελπίδες. Ειμαι γελοίος, ξερω, αλλα το εχεις κάνει κι εσυ μη λες ψέματα.

Δοκίμασα την τύχη μου και στην Ελλάδα, μπας και φέρω στην μάνα μου τον Έλληνα γαμπρό να μπορει να συνεννοείται. Η κατάσταση ήταν αντίστοιχη, απλά εκεί οι «εχέμυθοι», «μπάι» και «παντρεμένοι που παίζουν» ήταν πολύ, πολύ περισσότεροι.

https://twitter.com/thesssex/status/1412429163554877440?ref_src=twsrc%5Etfw

Υπήρχαν προφανώς εξαιρέσεις. Αλλα όταν βρίσκεσαι σε μια πλατφόρμα που το 10% μπορει να κρατήσει μια συζήτηση, μετα με πόσους να ταιριάζεις κιόλας απο αυτούς; Έναν; Δύο; Και αν είσαι τυχερός αυτοί οι δύο θα περάσουν μια μέρα κάτω από το σπίτι σου και θα σε δούνε και ονλάιν. 

Μιλώντας για εξαιρέσεις, ίσως το πιο σημαντικό που κατάφερα μέσω του app, ήταν να γνωρίσω έναν πολυ καλο μου φίλο, ας τον πούμε Μπόμπ. Ο Μπόμπ έχει σχέση σε άλλη χώρα και όντας καινούριος στην πόλη είχε ανοίξει το app ψάχνοντας να κοινωνικοποιηθεί. Ούτε εκείνος είχε ιδιαίτερη τύχη αλλά έτυχε μια μέρα να είμαστε κοντά, πιάσαμε την κουβέντα και βγήκαμε για έναν καφέ. Από τότε έχουμε γίνει πολύ καλοί φίλοι (ναι, ναι μόνο φίλοι) και εκείνος εχει γνωρίσει και άλλο ένα άτομο μέσω της εφαρμογής. Όποτε αν είσαι μετανάστης όπως εμείς, ίσως τελικά είναι ακομα πιο χρήσιμο.

Κάπου εδώ να ξαναπώ ότι γνωρίζω πως φταίω κι εγώ. Ο τρόπος που είναι φτιαγμένο το app, δείχνοντάς σου ποιος βρίσκεται γύρω σου εκείνη τη στιγμή, προφανώς δίνει προτεραιότητα στις ξεπέτες. Και καλά κάνει. Δεν το κρίνω, αν αυτό ψάχνεις. Και δεν ειναι κακό να διαφημίζεις τι σου αρέσει στο σεξ και να ψάχνεις κάποιον να σε ικανοποιήσει. Απλά κάπου πρέπει κι αυτοί που θέλουν κάτι άλλο να βρουν έναν ένα χώρο. Το Tinder οι περισσότεροι ξεχνάμε ότι το έχουμε. Υπάρχουν μερικά άλλα apps που οι χρήστες δεν κανουν τόσο επιθετικό μάρκετινγκ. Αλλα κι εκεί, η υπερβολική επιλογή δεν βοηθάει. 

Δεν εχω αποφασίσει αν η τόση επιλογή στο online dating ειναι καλη τελικά. Σίγουρα ειναι καλο να εχεις στα χέρια σου έναν ολόκληρο μπουφέ από πιθανούς συντρόφους, ψάχνοντας αυτον που ταιριάζετε περισσότερο. Από την άλλη συνήθως καταλήγεις  να αναλώνεσαι σε ένα «Τι κάνεις; Καλά εσυ; Καλά κι εγω» είκοσι φορές τη μέρα χωρίς πια να περιμένεις κατι αλλο γιατι εχεις ανοίξει το app μην περιμένοντας τίποτα πια.

Πιστεύω ότι οι περισσότεροι, μαζι κι εγω, μπαίνουμε στα apps όταν βαριόμαστε, ειδικά εν μέσω πανδημίας. Και όταν βαριέσαι δύσκολα θα ανοίξεις συζήτηση. Θες απλά να περάσεις την ώρα σου. Και ακόμα πιο δύσκολα θα ανοιχτείς σε κάποιον, μιας και αυτο ειναι κατι που έχουμε ξεχάσει να κάνουμε.

Εν κατακλείδι, θεωρώ οτι το online dating ειναι αναπόφευκτο και ίσως απαραίτητο στο σημερινό κόσμο. Και τα apps είναι χρήσιμα, και οι ξεπέτες και η επιβεβαίωση απο ξένους καμια φορά. Ακομα και το χαζό φλερτ στο Ίντερνετ με ανθρώπους στην άλλη άκρη της γης που δεν θα γνωρίσεις ποτε. Απλά καλό θα ήταν να μην ξεχνάμε ότι, οτιδήποτε και να ψάχνουμε, πίσω απο την οθόνη υπάρχει ένας άλλος άνθρωπος. Συνήθως, γιατί υπάρχουν και τα μπουτς.”