Μέσα στην κουλτούρα “i will stop wearing black when they invent a darker colour” υπάρχουν πλάσματα για τα οποία το μαύρο είναι η τελευταία επιλογή και προτιμούν πολύχρωμα outfits, με prints που προάγουν ένα πιο φαν mentality. Λογικά, αυτά ακριβώς τα πλάσματα βρήκαν μια εξαιρετική, ικανοποιητική γωνία μόδας στο site του Adelie Pengu. Φορέματα που φιλοξενούν τους ήλιους που σηματοδοτούν τα καλοκαίρια μας, φορέματα με prints που παραπέμπουν σε εκείνες τις σχεδόν ψευδαισθήσεις που έχεις όταν κοιτάζεις για πολύ ώρα τον καλοκαιρινό ουρανό χωρίς γυαλιά ηλίου, κοσμήματα σαν βγαλμένα από τον βυθό της Πετάλης στην Εύβοια ή από όποια άλλη παραλία στην οποία σκέφτεσαι σοβαρά να περάσεις τους επόμενους μήνες σου και σκράντσις που βγάζουν τη λέξη “πρόχειρο” από το πλευρό του “bun”. 

Περισσότερο φαν, λιγότεροι κοινωνικοί μικροπόλεμοι

Η Μυρτώ Παπαηλίου έχοντας σπουδάσει μόδα στη Δανία με εξειδίκευση στο sustainability και έχοντας δουλέψει ήδη για κάποια ελληνικά brands, αποφάσισε να δημιουργήσει κάτι εντελώς δικό της και να το “παντρέψει” με μια φιλοσοφία βαθειά “chill”, ακριβώς όπως χαρακτηρίζει και τους καταναλωτές που θέλει να έχει. Ο πιγκουίνος, το σήμα κατατεθέν του brand είναι κομψός, αλλά goofy, δεν παίρνει τον εαυτό του και πολύ στα σοβαρά και, μεταξύ μας, δεν δίνει δεκάρα για το πιστεύεις για εκείνον. Δέχεται απόλυτα τις σκοτεινές πλευρές της ανθρώπινης ύπαρξης και λογικά ήδη ως τώρα αρχίζεις να βρίσκεις λίγο πολύ την ήδη διαμορφωμένη φιλοσοφία ζωής σου. “Το brand φτιάχτηκε σε μια εποχή που είχα και εγώ ανάγκη από χαρά. Η φιλοσοφία του ήρθε με τη γέννηση πολλών στρατοπέδων στην κοινωνία -vegan, μη vegan, gay, straight- και αυτό με έκανε να καταλάβω πόσο ανάγκη έχουμε από ισορροπία”, αναφέρει η Μυρτώ, κάνοντας σαφές και στη συλλογή της, αλλά και στην τηλεφωνική μας επικοινωνία, πως όλοι αυτοί οι “κοινωνικοί μικροπόλεμοι είναι αχρείαστοι” και πως όλοι χωράμε. 

Η συμπεριληπτικότητα ως σήμα κατατεθέν

Για το Adelie Pengu, η συμπεριληπτικότητα είναι κάτι σαν trademark. “To άτομο που φοράει τα ρούχα μου δεν χρειάζεται να έχει ένα συγκεκριμένο φύλο ή μέγεθος, το μόνο που χρειάζεται είναι να έχει ανάγκη από χαρά και χρώμα. Οι γραμμές των ρούχων, άλλωστε, είναι εξαιρετικά απλές και unisex”, τονίζει η Μυρτώ. Στόχος της για το γυναικείο κοινό είναι να φαίνεται σαν να φορούν τα ρούχα του αγοριού τους, βγάζοντάς μας από τη δύσκολη θέση να “κλέβουμε” τα t-shirts και τα πουκάμισά τους τα πρωινά. “Τα πουκάμισα έχουν εντελώς αντρική γραμμή και λογική, σκέψου πως τα κουμπιά είναι από την αντρική πλευρά”, με ενημερώνει. 

Sustainability “στη μόδα”

Η Μυρτώ δεν δείχνει να νοιάζεται για την όλη συζήτηση της πολιτικής ορθότητας, της βιωσιμότητας και όλων αυτών των όρων που συχνά λέγονται απλά για να μας κρατήσουν μια θέση στη σωστή πλευρά του δημόσιου διαλόγου. Όχι γιατί δεν την πιστεύει, αλλά μάλλον γιατί παίζει ούτως ή άλλως μπάλα σε αυτό το τερέν, εντελώς οργανικά. “Ένας designer οφείλει να κάνει το καλύτερο που μπορεί”, μου λέει, πηγαίνοντας τη συζήτηση προς το sustainability: τη λέξη των δέκα εκατομμυρίων. “Το sustainability έχει γίνει τάση. Παίζει να είμαι πιο sustainable από όλους, αλλά δεν νιώθω την ανάγκη να το διαφημίσω και να το δηλώσω. Το μόνο που προσπαθώ είναι να εφαρμώσω την οικολογία στην παραγωγή μου. Να μην πετιούνται τα κομμάτια μου, να έχουν διάρκεια και συναισθηματική αξία, να πηγαίνουν από χέρι σε χέρι και να περνούν από τη μητέρα στο παιδί”, λέει. 

Skip στο μαύρο

Τα ρούχα του Adelie Pengu είναι μια ωδή στο χρώμα. Το μαύρο ας πούμε πως δεν είναι στην παλέτα. “Το μαύρο δείχνει εσωστρέφεια, ασφάλεια, comfort zone”, λέει η ίδια, κάνοντάς με να κοιτάξω καχύποπτα το total black outfit μου. “Το μαύρο δεν δίνει ταυτότητα. Παλιά φορούσα μόνο μαύρο, άσπρο και γκρι και Adelie Pengu έγινε η ψυχοθεραπεία μου. Έσπασα πολλά δικά μου καλούπια για να δημιουργήσω αυτά τα κομμάτια, τα prints, τα χρώματα, το πολύχρωμο mood”, διευκρινίζει. 

Μια σχεδιάστρια μόδας στον πλανήτη Ελλάδα

Η Μυρτώ ομολογεί πως το να σχεδιάζεις μόδα στην Ελλάδα δεν έχει πλάκα. “Είμαστε οι τελευταίοι που θα πάρουμε επιδοτήσεις, δεν υπάρχουν σωματεία και δεν εκπροσωπούμαστε”, αναφέρει. “Όλο αυτό ξεκινάει από την Παιδεία. Δεν υπάρχουν κρατικές σχολές, μόνο ιδιωτικές. Εγώ ας πούμε αναγκάστηκα να φύγω στο εξωτερικό για να σπουδάσω. Η ιδέα του σχεδίου μόδας δεν είναι όπως θα έπρεπε να είναι στην Ελλάδα”, συνεχίζει. Δεν μπορούμε να μη σχολιάσουμε το πώς η μόδα έχει κατακλυστεί από σελεμπριτο-επώνυμα brands με τη Μυρτώ να διακρίνει πως όλο αυτό αφαιρεί παντελώς το “μεράκι” από την εγχώρια μόδα. 

Η παρεξηγημένη, υπερφύαλη πλευρά της μόδας

Ναι, η μόδα είναι παρεξηγημένη. Δεν το λέω εγώ, η Μυρτώ το λέει. Το συνάφι μιλάει. “‘Εχει πολύ superficial στοιχεία η μόδα, αλλά στο χέρι μας είναι να το αλλάξουμε αυτό”. Η ίδια πρόσφατα ήρθε αντιμέτωπη με αυτή την πλευρά της βιομηχανίας, με την πολυαναμενόμενη επίδειξη του Dior στην Αθήνα. Ειλικρινά, δεν θα έλεγε ότι ενθουσιάστηκε με τη συνθήκη. “Ταλαιπώρησαν ένα μάτσο κόσμο, κατέλαβαν δημόσιους χώρους, με αποκορύφωμα να σκάνε πυροτεχνήματα, να τρομάζουν και να χάνονται σκυλιά, να παθαίνουν ανακοπή ηλικιωμένα άτομα και σε εκείνους να μην καίγεται καρφί. Για να το πούμε απλά, η μόδα είναι μπίζνα και το μόνο που ικανοποιεί είναι τσέπες”, αναφέρει. 

Μελλοντικά σχέδια

Σε αυτή τη φάση η Μυρτώ θέλει με όλη της την καρδιά ο κόσμος να αγκαλιάσει το Adelie Pengu. “Θέλω να φτάσει σε όλους, να το μάθει ο κόσμος με έναν τρόπο οργανικό και φυσικό. Να μην είναι ένα πυροτέχνημα”.