Σε συνέντευξή του στο ethnos.gr και στον Άγγελο Γεραιουδάκη, ο Γιώργος Μαργαρίτης μίλησε σχεδόν για όλα. Για την πορεία του, τα λάθη του, τον τρόπο που βλέπει τον εαυτό του, την πολιτική του στάση, αλλά και τη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα, την οποία και στηρίζει με μια φράση πιο Γιώργος Μαργαρίτης πεθαίνεις. “Θέλω να περνάνε καλά. Τι θα βγει αν πω κάτι διαφορετικό; Βγαίνουν μερικοί και λένε μόνο κακίες. Ας βγάλουμε την καλοσύνη μας προς τα έξω. Εδώ θα μείνουν όλα. Εμείς θα φύγουμε”, ανέφερε ο τραγουδιστής, λες και χρειαζόμασταν και άλλους λόγους για να υποκλιθούμε μπροστά του. 

Διάβασε ολόκληρη τη συνέντευξή του στο ethnos.gr: 

Ο Γιώργος Μαργαρίτης έχει το θάρρος ν’ ακολουθεί πάντα την καρδιά του και τη δύναμη να υπερασπίζεται τις επιλογές του. Οπου και αν εμφανίζεται, επικρατεί το αδιαχώρητο, κυρίως από νέους ανθρώπους που αισθάνονται τη βιωματική σχέση που έχει με το ρεπερτόριο, την αλήθεια και την αυθεντικότητά του. Αφορμή για την κουβέντα μας στάθηκε η νέα μουσική του παράσταση «Εδώ τα καλά τραγούδια», που θα παρουσιαστεί στο Ανοιχτό Θέατρο Κολωνού απόψε (12/7) στις 21:00. «Εκτός απ’ το δικό μου ρεπερτόριο, θα τραγουδήσω και κομμάτια των μεγάλων μας δημιουργών, που έχω επιλέξει να παρουσιάσω με τον δικό μου απαράμιλλο τρόπο» δηλώνει ο ίδιος στο ethnos.gr.

Μαζί του θα είναι η Πέννυ Μπαλτατζή, το κορίτσι που καταφέρνει να κλέβει τις εντυπώσεις με την υπέροχη φωνή και την αστείρευτη θετική της ενέργεια. «Γνωριστήκαμε τον περασμένο χειμώνα στην εκπομπή “Στα τραγούδια λέμε ναι” σ’ ένα αφιέρωμα στον Άκη Πάνου. Είχα ακούσει τ’ όνομά της, αλλά δεν είχε τύχει ποτέ να συναντηθούμε από κοντά. Είναι μία εκπληκτική τραγουδίστρια».

Τι είναι αυτό που του έλειψε περισσότερο την περίοδο του lockdown; «Η νύχτα» απαντά, χωρίς δεύτερη σκέψη. «Τα φώτα της νύχτας για μένα είναι ότι καλύτερο. Μάλιστα, το λέει και μια παροιμία: “Η μέρα βλέπει τα καμώματα της νύχτας και γελάει”. Αλλά προσαρμόζομαι. Τώρα ζω τη μέρα». Μετά τη μακρά σιωπή που επέβαλε η πανδημία, η ζωντανή μουσική επέστρεψε. «Άγχος δεν έχω που θα ξανατραγουδήσω έπειτα από τόσο καιρό, αλλά κρατώ δύο τα κρατούμενα γιατί ο κόσμος έχει να πάρει μεροκάματο κοντά δύο χρόνια. Μην κοιτάς αυτούς που τα παίρνουν. Αυτοί δεν έχουν σταματήσει ακόμα και τώρα. Εγώ έχω ανθρώπους του μεροκάματου, που δουλεύουν σε μεταλλουργία και εργοστάσια. Αυτός ο κόσμος είναι άνεργος. Θα δούμε πώς θα μπορέσει να τα βγάλει πέρα και πώς θ’ ανταποκριθεί στις ροδιές αυτές. Ας ελπίσουμε τα πράγματα να πάνε καλύτερα».

Για τον τρόπο που η κυβέρνηση αντιμετώπισε τους καλλιτέχνες, ο λαϊκός τραγουδιστής αναφέρει: «Ξέρεις τι συμπέρασμα βγάζω; Ότι και αυτοί είναι άνθρωποι και πολλές φορές δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Και αυτοί ψάχνονται. Κάθονται όλοι μαζί σε ένα τραπέζι και ο ένας λέει το μακρύ και ο άλλος το κοντό του. Βέβαια, παίρνουν εντολές και από τους επιστήμονες. Έχω και εγώ φίλους γιατρούς που καθόμαστε και τα λέμε. Μου είπαν να πάω να κάνω το εμβόλιο και το έκανα. Το έκαναν και τα δύο μου παιδιά. Και παλιότερα γινόντουσαν εμβόλια. Ακόμα έχω το σημάδι απ’ όταν ήμουν έξι ετών. Δεν πάθαμε τίποτα».

Ζούμε σε ένα κόσμο που δεν είναι τέλειος και όλοι οι άνθρωποι κάνουν λάθη. «Εχω κάνει και εγώ λάθη στη ζωή μου. Πράγματα, τα οποία δεν έπρεπε να κάνω, αλλά αυτά με βοήθησαν να γίνω αυτό που είμαι σήμερα». Ο Γιώργος Μαργαρίτης γεννήθηκε στο χωριό Μπάγια του νομού Τρικάλων. Αν και λατρεύει τον τόπο του, δεν θέλει να τον επισκέπτεται συχνά, καθώς οι μνήμες από τα δύσκολα παιδικά του χρόνια ζωντανεύουν και τον πονούν. Η πορεία του στο τραγούδι δεν ήταν εύκολη, καθώς βίωσε πολλές στερήσεις μέχρι να καθιερωθεί στη μουσική σκηνή. «Κάθε μέρα τα θυμάμαι, αλλά δεν είμαι ο μοναδικός που πέρασα τέτοιες καταστάσεις» υπογραμμίζει.

Το λαϊκό είναι κάτι το οποίο προέρχεται από τον ίδιο το λαό, γι’ αυτό και το προτιμάει. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια παρατηρείται να έχει μία φθίνουσα πορεία από τους Έλληνες καλλιτέχνες. «Έχεις δίκιο. Εκείνες οι γενιές, μεγαλύτερης από εμένα ήταν όλοι τους αηδόνια. Βουνά ολόκληρα. Στιχουργοί και συνθέτες τεράστιοι. Ο ελληνισμός μας είχε μεγάλο πόνο και όλο αυτό έβγαινε προς τα έξω. Οι δημιουργοί έγραφαν τραγούδια για τον εαυτό τους. Καμία σχέση για την οικονόμα, όπως σήμερα. Δεν ήξεραν ούτε αν θα πληρωθούν. Η μόνη αμοιβή που πήραν αυτοί οι άνθρωποι ήταν η αγάπη του κόσμου και τίποτα άλλο. Οι περισσότεροι έφυγαν για την τελευταία τους κατοικία χωρίς φράγκο. Θέλω να πιστεύω ότι αυτή η γενιά που έχουμε τώρα και μερικοί έχουν φτάσει τα 50, θα προσέξει πάρα πολύ γιατί όπως πάνε τα πράγματα θα έρθουν ξένοι και θα μας τραγουδούν το καλό μας λαϊκό τραγούδι και το ρεμπέτικο. Ήδη έχουν ξεκινήσει κάποια συγκροτήματα, όπως για παράδειγμα από την Κίνα και τη Σουηδία να έρχονται και να παίζουν κομμάτια του Τσιτσάνη, Βαμβακάρη κλπ. Τα δικά μας παιδιά τι κάνουν; Τους έχει πιάσει μία ξενομανία. Και τώρα υπάρχουν πολύ ωραίοι τραγουδιστές, αλλά όλα ξεκινάνε από τα βιώματα που έχει ζήσει ο καθένας. Η νέα γενιά καλλιτεχνών δεν έχει το βίωμα, που είχαμε εμείς. Εγώ είμαι ο πιο μικρός της παρέας εκείνης. Θέλω να πιστεύω ότι θα βρεθούν κάποια παιδιά και θα προσέξουν το λαϊκό τραγούδι γιατί αυτό αγαπάει ο κόσμος, με αυτό γλεντάει, με αυτό περνάει τα βράδια του και τις γιορτές του».

«Τιμή μου και καμάρι μου που μ’ έλεγαν τραγουδιστή της Ομόνοιας»

Το 1980, η περιφέρεια της Ομόνοιας έσφυζε από ζωή και είχε πολλή μουσική. Πάνω στην πλατεία και στους γύρω δρόμους μικρά και μεγάλα μαγαζιά ήταν ανοιχτά όλη μέρα με χιλιάδες πειρατικές κασέτες αραδιασμένες πάνω σε μεγάλους πάγκους στα πεζοδρόμια και στο εσωτερικό των καταστημάτων, ενώ παράλληλα άνθησαν και δεκάδες μικρές δισκογραφικές εταιρείες που διαμόρφωσαν και τον λεγόμενο ήχο της Ομόνοιας. Άραγε τον ενοχλούσε που τον αποκαλούσαν «τραγουδιστή της Ομόνοιας» και αργότερα ο δίσκος που έβγαλε μήπως ήταν μία απάντηση σε αυτούς του ανθρώπους; «Όλοι οι σπουδαίοι τραγουδιστές πέρασαν από την Ομόνοια. Από εκεί ξεκίνησαν όλες οι μεγάλες επιτυχίες που ακούγονται μέχρι και σήμερα. Τιμή μου και καμάρι μου που μ’ έλεγαν έτσι. Αν κάποιοι αυτό το βρίσκουν κακό, εγώ το βρίσκω υπέροχο».

Ο Γιώργος Μαργαρίτης, ειλικρινής και αυθεντικός, έχει καταφέρει με τα τραγούδια του, που μιλούν για τους καημούς του έρωτα, του μόχθου και της ξενιτιάς, να είναι ένας από τους πιο αγαπημένους λαϊκούς τραγουδιστές, ο οποίος, όμως, δεν αρκείται στη σιγουριά που του δίνουν οι επιτυχίες του, αλλά διαρκώς προτείνει, ξαφνιάζει, τολμά. «Ανάγκη από επιτυχίες, Άγγελε, έχουν όλοι οι καλλιτέχνες. Κανονικά, κάθε τραγουδιστής χρειάζεται να κυκλοφορεί έναν δίσκο το χρόνο, αλλά πλέον αυτό δεν είναι εφικτό. Εδώ ένα τραγούδι προσπαθούν να πουν και αυτό το τρώει ο κορονοϊός την άλλη μέρα. Ο κάθε τραγουδιστής πρέπει να έχει να δίνει κάτι καινούργιο στις γενιές που έρχονται, όπως το έκανα εγώ πριν από είκοσι χρόνια. Είδα μία παύση γύρω μου και ένιωσα την ανάγκη να δώσω κάτι καινούργιο στις γενιές που είχαν έρθει το 2000. Τότε κυκλοφόρησα το τραγούδι «Δρόμοι του Πουθενά». Και πάλι μετά από δέκα χρόνια κυκλοφόρησα το «Πεθαίνω για Σένα» που μου το πρότεινε ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας. Ερχόταν στο καμαρίνι μου και τα λέγαμε. Όταν έγραψε το κομμάτι, πήρε τηλέφωνο έναν φίλο μου και του είπε: “Φέρε μου τον στο στούντιο”. Αυτό το τραγούδι, εκτός ότι είχε ωραίο στίχο και μελωδία, έπαιξε πολύ μεγάλο ρόλο η ταινία που λεγόταν «πεθαίνω για σένα». Οι μεγαλύτερες επιτυχίες στην πατρίδα μας από τα έργα του σινεμά έχουνε βγει».

«Σήμερα οι ηθοποιοί κάνουν τα πάντα για να βγάλουν ένα μεροκάματο»

Παντρεύτηκε τη γυναίκα του το 1989 και έκαναν δύο παιδιά. «Δεν ήμουν τόσο κοντά στα παιδιά μου, όπως άλλοι πατεράδες που τελειώνουν το μεσημέρι τη δουλειά και μετά πηγαίνουν στο σπίτι τους. Εγώ πήγαινα επτά με οκτώ το πρωί για ύπνο και ξύπναγα το απόγευμα. Εκείνη την ώρα αυτά διάβαζαν. Μετά έπρεπε να φύγω να πάω στη νύχτα. Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι οι άνθρωποι που είναι μέσα στη νύχτα δεν αγαπάνε την οικογένεια. Είναι το επάγγελμα τέτοιο». Η κόρη του έχει τελειώσει την ΑΣΟΕΕ και ο γιος του έχει τελειώσει το Οικονομικό του Πειραιά, αλλά ασχολείται με την υποκριτική και το τραγούδι. «Με τον Κωνσταντίνο θα τραγουδήσουμε μαζί στη συναυλία. Σε αυτόν, βέβαια, αρέσει περισσότερο η υποκριτική. Ωστόσο, οι ηθοποιοί σήμερα κάνουν τα πάντα για να βγάλουν ένα μεροκάματο. Το ίδιο και το δικό μου παιδί. Μάλιστα, κάποιοι τραγουδούν πολύ πιο ωραία και πιο τίμια από κάποιους τραγουδιστές που φέρνουν τον τίτλο αυτόν. Η δουλειά δεν είναι ντροπή».

Μήνυμα στήριξης στην κοινότητα ΛΟΑΤΚΙ

Ο Γιώργος Μαργαρίτης ως τραγουδιστής απευθύνεται σε όλους τους Έλληνες, αλλά πολιτικά, σύμφωνα με τον ίδιο, ανήκει στο ΚΚΕ. «Πιστεύω ότι είναι το κόμμα της αλήθεια και της εργατιάς. Εγώ ήμουν μια ζωή εργάτης. Είκοσι χρόνια έχω σπίτι δικό μου και δεν ξέρω αν θα μπορέσουν να το κρατήσουν τα παιδιά μου». Κατά καιρούς, έχει κάνει διάφορες δηλώσεις υπέρ της υιοθεσίας παιδιών από γκέι ζευγάρια και γενικά έχει δείξει μία συμπάθεια προς την ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα, που δεν την συνηθίζουν οι λαϊκοί καλλιτέχνες της γενιάς του. «Δικά μας παιδιά είναι και αυτά. Θέλω να περνάνε καλά. Τι θα βγει αν πω κάτι διαφορετικό; Βγαίνουν μερικοί και λένε μόνο κακίες. Ας βγάλουμε την καλοσύνη μας προς τα έξω. Εδώ θα μείνουν όλα. Εμείς θα φύγουμε».

Αυτή την περίοδο, ο Γιώργος Μαργαρίτης βρίσκεται στο στούντιο και ηχογραφεί τον νέο του δίσκο. «Ετοιμάζω ένα νέο άλμπουμ, με δέκα τραγούδια, που θα κυκλοφορήσει μάλλον τον Σεπτέμβριο από τη Minos EMI. Οι στίχοι των κομματιών είναι του Κώστα Μπαλαχούτη, μελωδίες δικές μου και οι ενορχηστρώσεις του Φοίβου Δεληβοριά. Με τον Φοίβο δεν ανταμώσαμε τυχαία. Είναι μίας άλλης γενιάς από εμένα, έχει ένα προχωρημένο μυαλό και θ’ αφήσει το δικό του προσωπικό στίγμα επάνω στον δίσκο». 

Πηγή: ethnos.gr