Σε ένα κουτί που λειτουργούσε ως συσσωρευτής οργόνης, της «αρχέγονης κοσμικής ενέργειας» που ο Βίλχελμ Ράιχ ύμνησε και διέδωσε στα δικά του ευαγγέλια, κάθεται ο Ουίλιαμ Μπάροουζ. Tι ακριβώς κάνει μέσα σε αυτό, παραμένει άγνωστο. Μπορεί να πιέζει τον εαυτό του να μπει ένα state διαλογισμού. Μπορεί επίσης να κοιτάζει τα νύχια του και να σκέφτεται πως, πριν το μεσημεριανό, πρέπει οπωσδήποτε να πλύνει τα χέρια του. Αν κάνουμε στην άκρη τις εικασίες και παίξουμε με τις πιθανότητες, είναι πολύ πιθανό ο Μπάροουζ να πέρασε πολλές ώρες κλεισμένος στο κουτί του διαβάζοντας βιβλία και περιοδικά.
Ο Κερτ Κομπέιν μέσα στον συσσωρευτή οργόνης του Ουίλιαμ Μπάροουζ
Ο Μπάροουζ ήταν μια ιδιαίτερη περσόνα με τα ups and downs της, ενίοτε επικίνδυνη και παράδειγμα προς αποφυγή. Το να σημαδεύεις ένα σφηνοπότηρο με την καραμπίνα σου, ίσως και να είναι λογικό. Το να σημαδεύεις ένα σφηνοπότηρο που βρίσκεται πάνω στο κεφάλι της συντρόφου σου, δεν είναι. Βέβαια, αν λάβουμε υπόψη το «τίποτα δεν είναι αληθινό, όλα επιτρέπονται» του Χασάν -ι- Σαμπάχ, τότε η γενικότερη κοσμοθεωρία μας αλλάζει. Ας μην το κάνουμε καλύτερα.
To ριψοκίνδυνο παιχνίδι, γνωστό και ως William Tell, δεν εξελίχθηκε όπως οι δύο πρωταγωνιστές του ήλπιζαν στην αρχή, όταν και συμφώνησαν να περάσουν με αυτό τον τρόπο το χρόνο τους. Ο Μπάροουζ σημάδεψε λίγο χαμηλότερα και αντί η σφαίρα να κάνει θρύψαλα το γυαλί, διαπέρασε το κρανίο της Τζόαν Βόλμερ. Η γλαφυρότητα περιττή, ο εγκέφαλός μας έπλασε ήδη μια εικόνα που θα ήταν καλό να διαγράψουμε στο επόμενα δευτερόλεπτα. Ο συγγραφέας του Naked Lunch και του Junky πέρασε 13 μέρες σε φυλακή του Μεξικού και σίγουρα, δεν έπινε μεσκάλ κατά το σούρουπο.
Μετά από αυτή την απαραίτητη(;) εισαγωγή, ας περάσουμε στην ουσία του κειμένου που δεν είναι άλλη από τη σχέση του Ουίλιαμ Μπάρουζ με τα porn magazines όπως τα χαρακτηρίζουν οι Αμερικανοί αλλά και οι Άγγλοι. Πολλές από τις ανησυχίες του Μπιτ συγγραφέα φιλοξενήθηκαν σε διάφορα περιοδικά (Mayfair, Swank, Screw, Wildcat) την δεκαετία του 1960 και του 1970.
Στο dangerousminds.net είχαν την εξαιρετική ιδέα να σκανάρουν μερικές από τις σελίδες του Mayfair, του βρετανικού «περιοδικού για ενήλικες» που διηύθυνε ο Γκράχαμ Μάστερτον πριν γίνει γνωστός ως ένας από τους καλύτερους συγγραφείς τρόμου παγκοσμίως. Η συνταγή γνωστή: Γυμνό, καλές συνεντεύξεις και ποιοτική γραφή. Η φράση «διαβάζω Playboy για τα κείμενα» ήταν και τότε ευρέως γνωστή και έτσι πολλά περιοδικά «πάτησαν» πάνω στην επιτυχία του Χέφνερ.
Μία από τις επιτυχίες του Μάστερτον, ήταν να πείσει τον Μπάροουζ να γεμίσει με λέξεις τις σελίδες του Mayfair. Η πρώτη τους επαφή έγινε όταν ο δεύτερος ανακάλυπτε από την αρχή τον εαυτό του στην Ταγγέρη. Το 1967 και για τα επόμενα δύο χρόνια, στη στήλη The Burroughs Academy θα διάβαζε κανείς για τη Σαηεντολογία, τη σεξουαλικότητα, τους μηχανισμούς των media, τον πολιτικό έλεγχο, τα ναρκωτικά και τα ταξίδια στο διάστημα. Κλασικός Μπάροουζ.
Περισσότερο αρχειακό υλικό, θα βρείτε εδώ
