Υψηλές θερμοκρασίες, μια ελαφρώς ιδρωμένη μπλούζα, ένας ανεμιστήρας που κατευθύνει τον αέρα δεξιά και αριστερά και ένα κλιματιστικό που περιμένει πώς και πώς να πατήσεις το “μαγικό” κόκκινο κουμπί που θα το θέσει σε λειτουργία. Βρίσκεσαι στο σπίτι, καθισμένος σε έναν καναπέ και τα πόδια σου να αναπαύονται στο μικρό ξύλινο τραπεζάκι που βρίσκεται ακριβώς μπροστά σου. Ο προβληματισμός σου για το πώς θα αξιοποιήσεις το χρόνο σου απόψε, είναι μεγάλος. Μία ακόμα βραδιά που οδεύει προς το απόλυτο “τίποτα”, είναι έτοιμη να ξεκινήσει.
Η ταινία που επέλεξες να παρακολουθήσεις αποδείχθηκε μέτρια και την άφησες λίγο πριν τη μέση. Ο ανεμιστήρας σταμάτησε να γυρίζει και το βουητό από το ερκοντίσιον γεμίζει με τον ήχο της κενότητας το σαλόνι σου. Κοιτάζεις τα Instagram stories της παρέας που βρίσκεται στο στέκι σας. Ένα μήνυμα εμφανίζεται στην οθόνη σου που πια είναι η μόνη πηγή φωτός στο χώρο. «Θα έρθεις; Είμαστε όλοι εδώ». Βαριέσαι, δεν έχεις διάθεση. Ακολουθεί ένα δεύτερο μήνυμα λίγα δευτερόλεπτα μετά: «Τα Bacardi Mojito βρίσκονται ήδη στο τραπέζι μας. Σε περιμένουμε». Μετά από πολλή σκέψη, διάφορα σενάρια και εξέταση των υπέρ και τα κατά, πήρες τη μεγάλη απόφαση να δώσεις μια ευκαιρία στη βραδινή σου έξοδο.
Σηκώνεσαι από τον καναπέ με αργές κινήσεις, φοράς κάτι ελαφρύ και φυσικά τα σανδάλια σου, το απαραίτητο καλοκαιρινό σου αξεσουάρ. Μπαίνεις στο ασανσέρ, βγαίνεις στο δρόμο και στέκεσαι για λίγο κοιτάζοντας τον ουρανό. Πού ξέρεις, ίσως τελικά αυτή η βραδιά σου προσφέρει αμέτρητες συγκινήσεις, σκέφτεσαι και ξεκινάς το γνωστό δρομολόγιο προς το αγαπημένο σας μπαρ. Φτάνεις έξω από αυτό και διάφορες εξωτικές μελωδίες φτάνουν στα αφτιά σου. Οι φίλοι σου σηκώνουν τα χέρια τους για να τους εντοπίσεις. Ακολουθούν εγκάρδιοι χαιρετισμοί, πειράγματα και τα γνωστά «άργησες αλλά ευτυχώς ήρθες».
Η ερώτηση «τι θα πιεις» είναι περιττή. Μπροστά σου εμφανίζεται ένα Bacardi Mojito, το απόλυτο καλοκαιρινό κοκτέιλ που από το 1862 και μετά, αποτελεί την πιο γευστική μας συνήθεια. Θέρος και ρούμι, φίλοι και όμορφες στιγμές, κύματα, ηλιοκαμένα σώματα, ένα ελαφρύ αεράκι και αλμύρα. Ο Don Facundo Bacardi, σε κάποιο σημείο κάτω από τον ήλιο της Καραϊβικής, θα ήταν περήφανος. Τα λεπτά περνούν πιο γρήγορα από το συνηθισμένο. Είναι γνωστό, άλλωστε, πως όταν διασκεδάζουμε με την ψυχή μας, η άμμος στην κλεψύδρα αδειάζει πιο γρήγορα. Η ένταση της μουσικής ανεβαίνει, το ίδιο και η διάθεσή σου. Τελικά, βρισκόσουν ένα κοκτέιλ μακριά από την ευτυχία. Ένα Bacardi Mojito μακριά από την ίσως καλύτερη βραδιά της ζωής σου.
Το αρχικό, κάπως υποτονικό mood σου, συγχρονίστηκε άψογα με αυτό της παρέας και πλέον, το σώμα σου κινείται στον ρυθμό των λάτιν επιτυχιών που απελευθερώνονται από τα ηχεία. Οι εν κινήσει συζητήσεις τη στιγμή που χορεύεις καλύπτουν τα χορευτικά σου λάθη αν και μεταξύ μας, αυτό δεν ήταν ποτέ το δυνατό σου σημείο. Έχει σημασία; Καμία. Αν κάτι λείπει, είναι η στιγμή της κορύφωσης, ένα ενσταντανέ απόλυτης ευτυχίας στο κινητό του «φωτογράφου» της παρέας που του αρέσει να κρατάει αρχείο από τις καλοκαιρινές σας εξόδους. Και αυτή η στιγμή ήρθε. “Do you feel the rhythm of the music getting stronger?”.
Η ερώτηση τέθηκε. Πίνεις μία ακόμα γουλιά από το Bacardi Mojito σου και ετοιμάζεσαι να απογειωθείς. Από κάποιο εξωτικό χρονοντούλαπο ξεπήδησε το απόλυτο καλοκαιρινό χιτ, σε ένα one-of-a-kind remake που είναι αδύνατο να σε αφήσει ασυγκίνητο. Οι Meek Mill, Leslie Grace και το θρυλικό Conga κυριαρχεί στο χώρο. Ένας ακόμα γύρος με κοκτέιλ καταφθάνει στο τραπέζι σου.
Θυμάσαι αυτό το αίσθημα κούρασης και βαρεμάρας που σε είχε καθηλώσει στον καναπέ σου πριν αποφασίσεις να βρεις την παρέα σου; Μετά από αυτή τη βραδιά, τον ασταμάτητο χορό, τη γεύση από το ρούμι στο στόμα σου και τα διαρκή χαμόγελα που χάρισες και σου χάρισαν, δεν θα το σκεφτείς δεύτερη φορά. Τα καλοκαίρια μας ξεκινούν και φτάνουν στο τέλος τους με Bacardi Mojito, το κοκτέιλ που σου θυμίζει ότι κάθε στιγμή, είναι μοναδική.
