Ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος, μετά από πολυήμερο θεατρικό “ρεσιτάλ” υποκριτικής αλλά και σκηνοθεσίας, ομολόγησε πως δολοφόνησε τη γυναίκα του. Η “αποτρόπαια δολοφονία στα Γλυκά Νερά” μετουσιώθηκε σε γυναικοκτονία, με τον γυναικοκτόνο να μπαίνει συχνά στο πλυντήριο και δημιοσιογράφους και τηλεπερσόνες να τον χαρακτηρίζουν από “φερόμενο ως δολοφόνο” και όχι κατ’ομολογία δολοφόνο, σε “γοητευτική προσωπικότητα” που αξίζει το follow μας στο Instagram. Η χυδαιότητα χαϊδεύει τα πρόσωπα και τα αυτιά μας σε μικρά, αλλά δυνατά κύματα και το μόνο που έλειπε σε αυτό το θέατρο του πατριαρχικού παραλόγου ήταν η τοποθέτηση της Χρυσιήδας Δημουλίδου, που αποφάσισε μέσα από μια ανάλυση που ποτέ κανείς δεν της ζήτησε, να ξεπλύνει τον γυναικοκτόνο και θεωρήσει ως μια καλή εξήγηση για τη δολοφονία, το ενδεχόμενο η Καρολάιν να είχε εραστή. Υπεραπλουστευμένη, στα όρια του κλισέ, ακόμα και αν δεν μιλούσαμε για πραγματική ζωή, αλλά για πλοκή βιβλίου. Ίσως οι αναγνώστες της βρήκαν στην επιφανειακή εξήγησή της, όλες τις δυνατότητες των συγγραφικών της προοπτικών ούτως ή άλλως.
Η συγγραφέας, θέλοντας να μας ανοίξει τα μάτια, θεωρώντας πως τα media και οι δημοσιογράφοι έχουν μετατρέψει σε reality show την υπόθεση, πέρασε σε μια κοντόφθαλμη, υπεραπλουστευμένη, στα όρια του σεναρίου σαπουνόπερας ανάλυση, γράφοντας πως τα πράγματα είναι απλά: η Καρολάιν μαγεύτηκε από τον όμορφο πιλότο, αγνοώντας τις ευθύνες που συνυφαίνονται στο concept του γάμου και της μητρότητας, γιατί δεν ήταν έτοιμη για όλο αυτό. Το μικρό της ηλικίας της σε συνδυασμό με το ενδεχόμενο μιας επιλόχειας κατάθλιψης έκαναν τη συμπεριφορά της δύσκολη, ίσως και επικίνδυνη και ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος, ως πιο ώριμος, αλλά βουτηγμένος στο πάθος του τη “σκότωσε γιατί την αγαπούσε”. Ίσως να ανακάλυψε πως η Καρολάιν είχε ήδη βρει τον αντικαταστάτη του.
«Ήταν εκεί που άρχισε να σκέπτεται πως ίσως ο γάμος της να ήταν λάθος, να μιλά για χωρισμό και να ψάχνει για σπίτι ώστε να φύγει από κοντά του. Ο Αναγνωστόπουλος ως ωριμότερος και πατέρας που δεν ήθελε να αποχωριστεί το παιδί του, άρχισε να φοβάται πως θα τον εγκαταλείψει και όλος αυτός φόβος να μετατρέπεται σε στρες που είναι το χειρότερο για έναν πιλότο. Ήθελε να έχει κι εκείνος την ηρεμία του πλάι σε μια γυναίκα που θα του πρόσφερε γαλήνη, στήριξη και όχι γκρίνια και αμφιβολίες. Οι προστριβές άρχισαν να γίνονται όλο και πιο συχνές και εκείνος αδυνατώντας να αντιληφθεί τι συνέβαινε στο μυαλό μιας νέας κοπέλας που μόλις γέννησε, αντί να της παρέχει ουσιαστική βοήθεια, την άφηνε να βιώνει το εσωτερικό της μαρτύριο».
Η κ.Δημουλίδου φαίνεται να μην πιστεύει πως ο γυναικοκτόνος είχε προσχεδιάσει το έγκλημά του.
«Όλα έγιναν σε μια στιγμή έντασης, θυμού, κούρασης και μεγάλης ανασφάλειας που του δημιουργούσαν οι απειλές της ότι θέλει να χωρίσουν και ίσως τον εγκατέλειπε».
«Επίσης δήλωσε πως η Καρολάιν, προφανώς λόγω της σύγχυσης που και ή ίδια περνούσε ήταν κάπως αδιάφορη με την κόρη τους, ίσως και επικίνδυνη (τουλάχιστον αυτό άφησε να εννοηθεί). Όχι πως δεν αγαπούσε το παιδί της, αλλά οι ευθύνες που προερχόταν από αυτό, την έκαναν να μην έχει τον πλήρη έλεγχο των πράξεών της. Εξάλλου δεν είχε καμία βοήθεια. Κανείς δεν γνωρίζει τι ακριβώς ειπώθηκε μεταξύ τους εκείνο το μοιραίο βράδυ, το γεγονός είναι ένα. Κόπηκε το νήμα της ζωής της. Και μετά αντιλαμβανόμενος τι έκανε, δημιούργησε ένα επιπόλαιο σκηνικό για να μην φυλακιστεί και μείνει, όπως είπε, η κόρη του δίχως έστω τον ένα γονέα».
Δεν είναι ειδεχθές το έγκλημα, μας τονίζει η συγγραφέας. Δεν λερώθηκαν σεντόνια, δεν μπήκαν σπλάτερ σκηνές στο μοντάζ. Ένα σεντόνι ήταν μόνο. Πώς κάνετε έτσι, αιμοδιψείς δημοσιογράφοι;
«Δεν πρόκειται για ειδεχθές έγκλημα όπως αναφέρουν οι δημοσιογράφοι», όπως επίσης και ότι ο Αναγνωστόπουλος δεν ήθελε να τη σκοτώσει, αλλά «θόλωσε το μυαλό του, ίσως επειδή πίστευε ότι είχε βρει τον αντικαταστάτη του», πυροδοτώντας τις αντιδράσεις των χρηστών του Διαδικτύου.
«Πρόκειται για πνιγμό με μαξιλάρι, ούτε καν στραγγαλισμό. Η λέξη ειδεχθές ανήκει σε εγκλήματα που εμπεριέχουν ιδιαίτερο βασανισμό, τεμαχισμό, αίματα, φρικτές εικόνες. Για μένα, τώρα που ξεκαθάρισαν τα πράγματα, είναι ένα έγκλημα που έγινε σε κατάσταση ψυχικής φόρτισης, κοινώς θόλωσε το μυαλό, κάτω από συνεχόμενες καθημερινές εντάσεις. Πιστεύω πως δεν ήθελε να τη σκοτώσει, ούτε να στερηθεί το παιδί τους τη μητέρα του κι εκείνον. Παίζει και να υποψιαζόταν πως είχε βρει ήδη τον αντικαταστάτη του. Όμως η εγκληματική πράξη είναι δικάσιμος και ο νόμος επιβάλει να τιμωρηθεί όπως του αξίζει διότι πέρα από δολοφονία, εμπεριέχει παραπλάνηση Αρχών, βασανισμό και θανάτωση ζώου εν ψυχρώ».
Έτσι απλώς, μια γυναικοκτονία έγινε έγκλημα πάθους με δράστη έναν ώριμο άντρα και πατέρα, που βρέθηκε στον δρόμο του μια νεαρή, ανέτοιμη να γίνει μάνα νεαρή, με δυνατότητες να γίνει ακόμα και μοντέλο, γυναίκα, που δεν κατάφερε να φανεί αντάξια του γαμήλιου ονείρου και της οικογενειακής ζωής. Μια γυναικοκτονία έγινε μια στιγμή έντασης, με πιο πιθανή εξήγηση τη ζήλια και την κτητικότητα, με τον γυναικοκτόνο σε ρόλο πληγωμένου που έχει κάνει πολύ υπομονή ως τώρα husband material που δεν εκτιμήθηκε όπως του άξιζε. Ένοχη η Κάρολαιν που δεν είδε την τύχη της και δεν αποκλείεται να βρήκε εραστή, θέτοντας σε κίνδυνο την οικογένειά της.
Τώρα θα προτείναμε στην κυρία Δημουλίδου να ασχολείται καλύτερα με τη συγγραφή των βιβλίων της, αλλά υποθέτουμε πως μια εξίσου εύπεπτη σαπουνόπερα στο Netflix είναι λιγότερο επιβαβλής για την όραση.
